Στο σημερινό «Α μπα»: κλασικό όπως…

Στο σημερινό «Α μπα»: κλασικό όπως… Facebook Twitter
80

__________________
1.


Αγαπημένη μου Α μπα,

Να χαίρεσαι το παιδάκι σου! Δεν θα σου ευχηθώ να το δεις όπως ποθείς εσυ, αλλά όπως θέλει αυτό.
Στο ψητό, είμαι με ένα παιδί εδώ και 2,5 χρόνια, τον αγαπάω και με αγαπάει. Νιώθω ότι μπορώ να ονειρευτώ τη ζωή μου μαζί του, είμαι ευτυχισμένη μαζί του. Και εδώ έρχονται οι γονείς μου. Δεν τον θελουν με τίποτα, τον θεωρούν κατώτερο για μένα. Μου έχουν πει ότι δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση μαζί του, ενώ με μένα μιλάνε κανονικά. Γενικά λόγω και κάποιων επαγγελματικών μου επιλογών θεωρούν ότι με ρίχνει αυτό το άτομο, ότι δεν θα μπορεσω να κάνω καριερα δίπλα του παρόλο που έχω τα προσόντα.
Δεν θα σε ρωτήσω τι να κάνω, ξέρω ότι πρέπει να ενηλικιωθώ και να μη με νοιάζει η γνώμη των γονιών μου. Και το έχω κάνει σε μεγάλο βαθμό γιατί είμαι συνειδητοποιημένη ότι θέλω να το ζήσω, ακόμα και δεν τελειώσει καλά, ακόμα κι αν οι γονείς μου έχουν δίκιο. Και έχω περάσει πολύ πόνο τον τελευταίο χρόνο, μα έχω καταφέρει γενικά να περιφρουρήσω τη σχέση μου.
Όμως είναι φορές που δειλιάζω Α μπα μου. Σκέφτομαι πώς θα είναι ο γάμος χωρίς τους γονείς μου (είμαστε και οι δυο σε ηλικία γάμου και το σκεφτόμαστε), πώς θα είναι που δεν θα έχω κανέναν να με συνοδεύσει στην εκκλησία, θα γίνουμε ρεζίλι στον κόσμο. Και βασικά δεν είναι το κοινωνικό. Είναι ότι τους αγαπάω τους γονείς μου. Και δειλιάζω πώς θα είναι η ζωή μου αν τον παντρευτώ και εκείνοι δεν θέλουν ούτε να τον δουν. Πώς θα αντεξω την απουσία τους, τις εντάσεις, το να πρέπει σε κάθε γιορτή να διαλέξω αν θα είμαι μαζί τους ή μαζί του (αφού όλοι μαζί δεν παίζει). Φοβάμαι τι θα γίνει αν ενας από τους δύο μου γονείς φύγει απο τη ζωή, πώς θα μείνει μόνος του ο άλλος όταν εγώ θα έχω διαλέξει μια ζωή που δεν θα μπορεί να τον περιλαμβάνει (έστω και αν είναι δική του επιλογή).
Σκέφτομαι τη ζωή μαζί του και θελω πολύ να το ζήσω, μα δειλιάζω και δηλητηριάζομαι. Και συχνά σκέφτομαι μήπως οι γονείς μου έχουν δίκιο, μήπως κάνω λάθος. Είμαι δειλή κι εκείνος το νιώθει και μάλλον γιαυτό διστάζει να το προχωρήσουμε.
Ξέρω ότι πρέπει να κάνω ερώτηση για να μου απαντήσεις. Και δεν ξερω τι ακριβώς να ρωτήσω. Μάλλον, πώς θα μπορεσω να διώξω αυτό το συναίσθημα δειλίας και θλίψης που ανακατεύεται με την ευτυχία μου;
-Δειλή


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

(Ευχαριστώ!)


Η σκέψη σου είναι οργανωμένη, έχεις συνέχεια στην αιτία και στο αποτέλεσμα, ξεχωρίζεις τα γεγονότα από τις σκέψεις σου, φτιάχνεις παραγράφους με ακολουθία, με λίγα λόγια, είσαι έξυπνη. Και μόνο με αυτό το εφόδιο πιστεύω ότι θα καταφέρεις να χειριστείς την κατάσταση. Αλλά αφού ρωτάς, θα απαντήσω.


Χαίρομαι πολύ που έχεις ήδη απαντήσει στις ερωτήσεις σου, χαίρομαι που καταλαβαίνεις ότι αυτό που έχει σημασία είναι ποια ερώτηση διαλέγεις να κάνεις. Η τελευταία ερώτηση είναι αναπάντητη, όχι επειδή δεν ξέρεις την απάντηση, αλλά επειδή δεν σου αρέσει η απάντηση. Δεν θα μπορέσεις να διώξεις αυτό το συναίσθημα. Αν κάποτε δε το νιώθεις, θα είναι επειδή δε νιώθεις τίποτα για τους γονείς σου, και δεν το θέλεις αυτό. Θα είναι ένα μέρος της ζωής σου, αλλά μη νομίζεις ότι είναι κάτι σπάνιο. Δεν υπάρχει γάμος χωρίς κλάμα και κηδεία χωρίς γέλιο (κάπως έτσι δεν πάει η παροιμία?)


Όμως πρέπει να προσθέσω τα εξής. Μπορεί να μην το διώξεις εντελώς, αλλά δεν θα μείνει ίδιο. Μη νομίζεις ότι μπορείς να προβλέψεις το μέλλον. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, αλλά όταν βλέπουν ότι δεν περνάει το δικό τους, όση πίεση κι αν ασκήσουν, βάζουν νερό στο κρασί τους. Όχι όλοι, αλλά νομίζω οι περισσότεροι. Όσο σε βλέπουν να αμφιβάλλεις και να δειλιάζεις, θα πιέζουν. Όταν δουν ότι το εννοείς, θα μπείτε σε καινούρια φάση. Δεν ξέρω ποια θα είναι, δεν υπόσχομαι ότι τα προβλήματα θα εξαφανιστούν, αλλά πραγματικά δεν ξέρεις τι θα γίνει στις γιορτές. Ούτε οι γονείς σου θα θέλουν να είναι μόνοι τους.


Αυτό που είναι το πιο σημαντικό από όλα είναι να δημιουργήσεις μια νέα οικογένεια με αυτόν τον άνθρωπο και να μη νιώθεις και φέρεσαι σα να είσαι το παιδί στο πατρικό σου. Αυτό σημαίνει ότι στις γιορτές εσύ δεν θα χωρίζεις με τον άντρα σου. Αν δεν θέλουν να τον δουν, δεν θα βλέπουν ούτε εσένα. Αυτό το μήνυμα πρέπει να είναι σταθερό - επειδή το νιώθεις, όχι επειδή θέλεις να τους τιμωρήσεις.


__________________
2.

Γιατί δε μπορώ να ξεκολλήσω από κάποιον που δηλώνει κατάμουτρα ότι δεν πολυκαίγεται για μένα;
Είμαι μαζόχα; Έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση; Είμαι αδύναμη; Εν τω μεταξύ δε μπορώ να πω ότι κόβω φλέβα, αλλά έχει στοιχεία που μου αρέσουν και θα ήθελα να πήγαινε λίγο καλύτερα η φάση. Όμως δε λέει να πάει και παρόλα αυτά δεν τελειώνει ούτε από μένα, ούτε από εκείνον.
ΟΚ, εκείνος το καταλαβαίνω: είναι ικανοποιημένος απ' αυτό που έχουμε (συχνή επικοινωνία, μια δυο φορές τη βδομάδα καμιά βόλτα και κάνα σεξ), αλλά εγώ θέλω παραπάνω πράγματα τύπου περισσότερη τρυφερότητα, πιο πολλά συναισθήματα κλπ.
Αφού δε βγαίνουν από μόνα τους κι εκείνος υποστηρίζει ότι δεν του βγάζω κάτι τρελό, γιατί δεν το τελειώνω να πάει στην ευχή του θεού;
Ρε γαμώτο νιώθω ντροπή για τον εαυτό μου που έχω εγκλωβιστεί σε μια τέτοια κατάσταση. Το θεωρώ λίγο τραγικό να συμβιβάζομαι έτσι εφόσον ο άλλος μου ρίχνει μερική χυλόπιτα στη μάπα.
Ποια η γνώμη σας ;
ΥΓ: Ελπίζω μέχρι να δημοσιευτεί, να έχω βρει τη δύναμη και να έχει τελειώσει.
-τραγική


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Καλέ δεν είσαι τραγική. Μη ντρέπεσαι. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν το έχει περάσει. Είναι από αυτά που πρέπει να ζήσεις για να αποκτήσεις αντισώματα.


Δεν το τελειώνεις γιατί έχεις μπει σε ένα παιχνίδι εξουσίας. Περιμένεις μήπως αλλάξουν οι συνθήκες και σταματήσεις να νιώθεις αδύναμη. Όπως και στο καζίνο, όπως και στις μπίζνες, έτσι και σε αυτά τα θέματα το σοφό είναι "cut your losses", αλλά οι άνθρωποι προτιμούν να καταστραφούν παρά να παραδεχτούν ότι έχουν ήδη χάσει.


Επικεντρώσου στο «δεν κόβω φλέβα». Πες ειλικρινά στον εαυτό σου τι πιστεύεις γι'αυτόν. Θα πήγαινες για καφέ μαζί του αν τον γνώριζες τώρα; Τον εκτιμάς; Στ' αλήθεια; Τον θαυμάζεις; Τονίζω ξανά την ειλικρίνεια, γιατί το μυαλό σου θα βρει εκατομμύρια τρόπους να δικαιολογηθεί και να βρει γιατί ο εγωισμός σου επιμένει ότι θα ήθελε περισσότερα από αυτόν. Κάνε αυτή την άσκηση καθημερινά. Κάποτε θα σπάσει ο τοίχος της άμυνας. Αν δεν πετύχει αυτό, θα σε παρατήσει αυτός αργά ή γρήγορα, μην ανησυχείς. Το σημαντικό είναι να βγάλεις τα συμπεράσματα σου (δηλαδή να αποκτήσεις τα αντισώματα που λέω στην αρχή).


__________________
3.

Α, μπα μου αγαπημένη ένα βράδυ που βγήκα με την κολλητή μου (και συγκάτοικό μου) γνώρισα ένα γνωστό της ζωγράφο *όπως και αυτή). Έπεσαν κάτι ματιές, φλερτάραμε κιόλας, εγώ ήξερα από την κολλητή μου ο΄τι αυτός ενδιαφέρεται πολύ γι αυτή συν του ότι έχει γυναίκα και με παιδί, με την οποία είναι στα χωρίσματα και ότι έχει και άλλες 6,7 ερωμένες, αλλά γενικά μου άρεσε εμφανισιακά και οκ πέσανε κάτι ματιές και κάτι χαμόγελα, και κάποια στιγμή ένιωσα μια έντονη σεξουαλική ενέργεια. Με τον ζωγράφο λοιπόν βγήκαμε μια δυο φορές όλοι μαζί, τον πετύχαμε και μια δυο φορές τυχαία σε κάτι εκθέσεις, υπήρχε ένα φλερτ αλλά ενώ στην αρχή μου άρεσε, μετά μου φάνηκε ότι δεν έχουμε και πολλά κοινά και τον βαριόμουνα. Κάποια στιγμή μιλάγαμε με την κολλητή μου και αναφέραμε και αυτόν ότι την πέφτει και στις δύο και εκείνη μου είπε ότι κάποια στιγμή μιλήσανε και ότι αυτός ανέφερε και μένα ότι η φίλη σου με ανάβει πάρα πολύ αλλά το βλέπω μόνο ως κάτι για να περάσω καλά ενώ εσένα θέλω να σου δώσω όλη μου την τρυφερότητα. Λοιπόν όταν μου το είπε αυτό η φίλη μου αρχικά με στενοχώρησε, μετά νευρίασα με τον τύπο και ξενέρωσα φουλ και μετά σκέφτηκα μήπως γενικά δίνω στους άντρες μια υπερσεξουαλική εικόνα και τους κάνω να πιστεύουν ότι θέλω μόνο σεξ και όχι τρυφερότητα. Αρχικά, με τον τύπο μόνο φλέρταρα τις δυο τρεις φορές που βρεθήκαμε και αυτό σε πολλή χαλαρή φάση, δεν τρελαινόμουνα κι'ολας να κοιμηθώ μαζί του αν και μπορεί να το έκανα αν κατάφερνε να με ψήσει αρκετά. Και αν το έκανα εντέλει μαζί του, δεν θα πήγαινα με την προοπτική θέλω μόνο σεξ και το έχω λήξει, αλλά με το α, για να δούμε, εδώ μπορεί να υπάρχει κάτι ενδιαφέρον, ας εξερευνήσουμε τις πιθανότητες.
Αυτή η δήλωση του ο ένας είναι για σεξ, ο άλλος για τρυφερότητα μου φαίνεται άδικη και ήθελα την γνώμη πάνω σε αυτό.
-Σεξ και ευαισθησία


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Α μάλιστα, τώρα πρέπει να συζητήσουμε τις μεθόδους πεσίματος ενός παντρεμένου (στα χωρίσματα, γλυκούλης) που έχει έξι εφτά ερωμένες και την πέφτει σε άλλες δύο τρεις.


Αγαπητή φίλη, ξέρεις πώς καταφέρνει να έχει εφτά ερωμένες και τρεις στο φλερτ; Λέγοντας στην καθεμία αυτό που θέλει να ακούσει. Κι αν τσακωθείτε για τα μάτια του, θα σας έχει και τις δύο.

__________________
4.

Να σου ζήσει το μικρούλι σου!
Αγαπημένη Λένα
Και οι δύο μας χωρισμένοι τρία χρόνια με παιδιά στην εφηβεία.
Τα έχουμε δύο χρόνια.
Πολύ αγαπημένοι, συμφωνούμε σε όλα, κάνουμε πλάκα κλπ.
Τώρα τελευταία με προτροπή του γιου του όλο περνάει να του δώσει κάτι, όλο ο μικρός θέλει παρεουλα όλο κάτι λείπει από το σπιτι κλπ.με αποτέλεσμα να είναι κάθε μέρα στο σπίτι της πρώην του όταν αυτή λείπει στη δουλειά και να κάθεται εκει κάνα δίωρο . Κάποιες φορές τρώει και εκεί.
Να σημειώσω ότι τα παιδιά του τα βλέπει κάθε μερα έτσι κι αλλιως.Τα πάει σχολειο,φροντιστήριο κλπ.αλλά με την πρώην του δεν μιλιούνται μετά το διαζύγιο.
Αυτή απο τοτε που έμαθε για τον δεσμο μας,έχει αρχίσει και τον παιρνει τηλέφωνο ταχα να ρωτήσει κάτι μέχρι που μια μέρα του είπε οτι χρειάζεται τσιγάρα και αυτος ετρεξε να της πάρει. Δεν ειδωθήκαν.
Τα άφησε στη σκάλα του σπιτιού της και μου είπε ότι ήταν κρίμα να την αφήσει έτσι!
Είμαι παράλογη που τα έχω πάρει στο κρανίο (κυρίως μαζί του)?
Πολλά φιλιά
Μαρίνα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

(Ευχαριστώ!)

Κυρίως μαζί του; Δηλαδή με ποιον άλλον τα έχεις πάρει; Με τα παιδιά; Μη μου πεις με την πρώην. Αν ο δικός σου πρώην σου ζητούσε να του πάρεις τσιγάρα, τι θα έκανες; Αυτό να σκέφτεσαι για να βάζεις τις σκέψεις σου σε σωστή σειρά.

__________________
5.

Καλησπέρα Αμπα,

Να σας ζήσει το μωράκι! Σε διαβάζω πολλά χρόνια κάθε πρωί με τον καφέ μου και αποφάσισα να σου γράψω γιατί διαβάζοντας και τα σχόλια της στήλης, έχω αντιληφθεί ότι υπάρχουν πολλοί δικηγόροι στην παρέα. Το θέμα που με απασχολεί είναι νομικής κυρίως φύσεως, και θα ήθελα επειγόντως τα φώτα σας. Πριν ενάμιση χρόνο περίπου, αντιληφθήκαμε ότι η θυρίδα της τράπεζας στην οποία είχαμε βάλει τις οικογενειακές μας οικονομίες (ένα σεβαστό ποσό της τάξης των 100 χιλιάδων ευρώ) ήταν άδεια. Αμέσως προχωρήσαμε σε μήνυση καθώς εμείς δεν είχαμε επισκεφθεί την θυρίδα για πολλά χρόνια, και μεταξύ μας φυσικά υπάρχει εμπιστοσύνη. Πάνω στον πανικό μας, εμπιστευθήκαμε έναν δικηγόρο που μας προτάθηκε, του οποίου όμως η δουλειά ήταν άκρως αντιεπαγγελματική (φανταστείτε πως την μήνυση την έγραψε από μνήμης, με αρκετές λανθασμένες λεπτομέρειες). Η υπόθεση μετά από έναν χρόνο μπήκε στο αρχείο και δεν προχώρησε (ουσιαστικά η απόφαση του εισαγγελέα έλεγε πως χρειάζονται και τα δύο κλειδιά, το δικό μας και του υπαλλήλου για να ανοίξει η θυρίδα, και δεν προχώρησαν καν σε κάποια διερεύνηση στοιχείων π.χ. κάμερας).
Δεν θεωρώ πως έφταιγαν αυτά που έγραψε ο δικηγόρος, όμως όπως καταλαβαίνετε η εμπιστοσύνη που του είχαμε χάθηκε. Βρισκόμαστε σε ένα σημείο που δεν ξέρουμε πως να προχωρήσουμε. Διάβασα στο ίντερνετ για παρόμοιες υποθέσεις στην Θεσσαλονίκη οι οποίες προχώρησαν τουλάχιστον σε δικαστήριο (το δικό μας περιστατικό έγινε σε πόλη της επαρχίας). Δεν ξέρουμε αν είναι σοφό να προχωρήσουμε σε εκ νέου μήνυση, ή να προσφύγουμε σε κάποιο ανώτερο δικαστήριο (π.χ. Χάγης). Οι γονείς μου βρίσκονται σε έξαλλη κατάσταση. Οποιαδήποτε πληροφορία για παρόμοια περιστατικά ή δικηγόρους που ειδικεύονται σε τέτοιες υποθέσεις θα ήταν πολύ χρήσιμη! Ευχαριστώ εκ των προτέρων


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

(Ευχαριστώ!)


Ελπίζω να μας διαφωτίσουν οι σοφοί αναγνώστες μας, αλλά βρε παιδί μου, λίγο σκοτεινή η ιστορία. Σκέψου λίγο τι είπε ο εισαγγελέας.


__________________
6.

Βρε Α, μπα μου

Πώς γίνεται κάποιοι άνθρωποι να χωρίζουν και μετά από μια βδομάδα να βρίσκουν επόμενο/επόμενη και κάποιοι άλλοι να τους παίρνει χρόνια; Έχω φίλες που κάθε φορά ή χωρίζουν κι έχουν ήδη βρει τον επόμενο ή μετά από μια βδομάδα μάξιμουμ ένα μήνα. Και μιλάω για μια συμπεριφορά που γίνεται κατ' επανάληψη όσο καιρό τις ξέρω. Εγώ από την άλλη το παίρνω πιο βαριά όταν χωρίζω και ένας μήνας, πόσο μάλλον μια βδομάδα μου φαίνεται δύσκολο αρχικά να ξεπεράσω τον πρώην και δεύτερον να ενθουσιαστώ με άλλον. Και γενικά το θεωρώ δύσκολο να βρω άνθρωπο που να ταιριάζουμε και να θελόμαστε αμοιβαία και μετά αυτό να κρατήσει κιόλας. Πώς το κάνουν λοιπόν αυτό οι φίλες μου τόσο εύκολα; Και να ξεπερνάνε τον άλλον, και να ενθουσιάζονται τόσο νωρίς, και να βρίσκουν κάποιον που να είναι συμβατός και να χτίζουν κάτι αμοιβαίο;
-Φιλιώ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φιλιώ, πώς γίνεται να έχουν άλλοι άνθρωποι χιούμορ και άλλοι όχι, άλλοι μπλε μάτια και άλλοι καστανά; Και γι'αυτά αναρωτιέσαι; Μάλλον όχι. Αναρωτιέσαι για το συγκεκριμένο επειδή θα ήθελες να είσαι έτσι. Μόνο που αυτό το «έτσι» που θα ήθελες να είσαι είναι αυτό που νομίζεις ότι συμβαίνει, όχι αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα. Πώς ξέρεις ότι κάθε φορά βρίσκουν κάποιον που είναι συμβατός και χτίζουν κάτι αμοιβαίο; Επειδή το λένε;


Δεν σου φαίνεται δύσκολο να ενθουσιαστείς με κάποιον μετά από χωρισμό, απλώς δεν σου έχει τύχει ακόμα. Θα σου τύχει.


_________________
7.


Καλη μου Άμπα, καταρχήν να σας ζήσει η μικρή και δευτερον σε ευχαριστώ πολύ για την υπεροχη στήλη σου, από τότε που σε ανακάλυψα, ξαφνικά άνοιξαν νέα παραθυρα στον κόσμο μου!
Με τη σειρά μου θα ήθελα την γνωμη σου, μερικές ιδέες για το τι θα μπορούσα να κρεμασω στους τοίχους του σπιτιού μου οι οποίοι είναι πραγματικά γυμνοί! Με τον άντρα μου, εχουμε τελείως αντίθετα γούστα, πινακες με θεματα τα οποία εμένα μου αρέσουν (πχ νεκρή φύση) δεν τα θελει με τιποτα και εικονες που αρεσουν σε εκείνον (κατι τοπια και ιστιοοφορα κτλπ) δεν αρεσουν σε εμενα καθολου. Το αποτελεσμα είναι να μην εχουμε τίποτα κρεμασμενο. Σχετικά με το υφος, ειχαμε αποφασισει να επενδυσουμε σε ξυλινα επιπλα με διαρκεια τοσο στον χρόνο-αντοχή όσο και στο στυλ και ετσι είναι κλασικά. Αλλά δεν θα ηθελα να το βαρυνουμε και πολύ είναι από μόνα τους τα επιπλα λίγο «βαριά» και ήδη με κουραζει. Τέλος η φαση με φωτογραφίες γυρω γυρω στο σπίτι δεν με ενθουσιαζει, μονο σε καμια γωνια. Πες καμια γνωμη σε παρακαλώ για το my first world problem μου! Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου!
Υ.Γ. Υπόσχομαι καποια στιγμή στο μελλον να στειλω και πιο σοβαρή ερωτηση-αφορμή για ωραία κουβεντα με τους υπολοιπους.
-Εδώ ο κοσμος καίγεται...


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

(Ευχαριστώ πολύ!)

 

Αν είναι βαριά τα έπιπλα, δεν βάζετε καλύτερα λίγη αντίθεση με κάπως πιο μοντέρνους πίνακες; Δεν χρειάζεται να φτιάξετε το σπίτι της θείας σας για να παραμείνει επίκαιρο το σπίτι. Δεν θα παραμείνει, κάποτε θα παλιώσει. Πίστεψε με, ό,τι και να κάνετε, φαίνεται όταν ένας χώρος έχει παλιά έπιπλα και πίνακες. Για να έχετε κάτι τόσο κλασικό που δεν θα χάσει ποτέ την ομορφιά του και την αξία του, πρέπει να βάλετε στο σαλόνι σας το Ερέχθειο. Πάντως, εκτός από πίνακες, υπάρχουν ταπετσαρίες, γλυπτά, στένσιλ, και άλλου είδους αντικείμενα για τον τοίχο, ακόμα και μπουαζερί, (μοντέρνου ρυθμού, μην αρχίσετε τα κιονόκρανα) ή βιβλιοθήκες, ράφια και τα λοιπά. Ακόμα και το σκέτο χρώμα μπορεί να κάνει τη διαφορά.


Δεν παίρνετε έναν αρχιτέκτονα ή έναν διακοσμητή να σας βοηθήσει βρε παιδιά;

80

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#7 Κρεμάστε έναν Μαέβιους Παχατουρίδη-Η Μοναξιά της Αγελάδας, αξεπέραστο!Συγγνώμη, δεν ήθελα να τρολάρω, αλλά πάντα ήθελα να το πω αυτό.Επειδή και εγώ έχω λευκούς τοίχους, μιας και δεν θέλω τους γεμίσω με φωτογραφιές/αφίσες του αγαπημένου μου συγκροτήματος, μιας και τα φοιτητικά χρόνια έχουν περάσει προ πολλού-όχι όμως και η αγάπη για το συγκρότημα- δεν ξέρω τι να κρεμάσω στους τοίχους μου, τους έχω δύο χρόνια γυμνούς. Δεν έχω κλασικά έπιπλα, ένα mix and match έχω, και δεν θέλω να κρεμάσω απομιμήσεις από αγαπημένα έργα όπως το Lantern Parade ή το Seated Woman with Parasol, οπότε αδιέξο για αυτό το τόσο first world problem
#1θυμάμαι κι εγώ που έκλαιγα με αναφιλητά στον ψυχολόγο και -αλήθεια σου λεω- νόμιζα εκείνην τη στιγμή πως είμαι ο μόνος άνθρωπος στον πλανήτη που του συμβαίνει κάτι τέτοιο... Έχει δίκιο η α,μπα σε αυτο που λεει, είναι τελικά πολυ πιο κοινο απο ότι φαντάζεσαι. Προσωπικά όταν το κατανόησα αυτο βοηθήθηκα. Στην περίπτωση μου οι γονείς μου προτιμούν να μείνουν μόνοι τους, παρα να ρίξουν λιγάκι τον εγωισμό τους. Δεν μπορώ να εξηγήσω τη συμπεριφορά τους με βάση τη λογική και εύχομαι ποτέ να μην μπορέσω γιατί θα εχω τότε γίνει κι εγώ σαν κι αυτούς. Αυτός είναι εξάλλου ο λόγος που κάνω τις συνεδρίες. Τις ξεκίνησα όταν αποκτήσαμε το πρωτο μας παιδι και εκεί η κακία που δέχθηκα απο τους γονείς μου είχε φτάσει σε νέα επίπεδα. Δεν εχω πάψει να τους αγαπώ. Τους αγαπώ και τους λυπάμαι ταυτόχρονα δυστυχώς. Και αυτο μου ραγίζει την καρδιά πολλές φορές. Αλλά αγαπώ και τον εαυτό μου. Και τον άντρα μου και τα παιδιά μας. Σου γράφω απλά για να σου πω,ότι στη δική μου περίπτωση δεν μαλακωσαν με τον καιρο, ίσά-ίσα. Αλλά είμαι εδώ, επιβίωσα. Κάπως βρίσκεις ισορροπίες με τον καιρο. Και αν δε μπορείς μονη σου ζητας βοήθεια. Σου εύχομαι κουράγιο. Η ζωή δεν είναι ευκολη,δεν είναι όπως στις ταινίες. Και είναι μια. Κοίτα να την ζήσεις όπως θελεις.
Είμαι η κοπέλα της ερώτησης 1.Ευχαριστώ για τα σχόλια και τις προτάσεις. Το πρόβλημα είναι ότι οι γονείς μου με αγαπάνε. Σίγουρα μέσα σε όλο αυτό κρύβεται εγωισμός, ναρκισσισμός και το ότι παίρνουν προσωπικά τις επιλογές μου, παρόλο που δεν έχουν να κάνουν με εκείνους, όμως κυρίως το καλό μου θέλουν και το ξέρω. Και φοβούνται ότι καταστρέφω τη ζωή μου, επειδή παράτησα στρωμένα πράγματα στο εξωτερικό για χάρη του και ήρθα στην Ελλάδα να ρισκάρω και πιθανόν να κάνω δουλειές κατώτερες των σπουδών μου.Ωστόσο, εγώ είμαι ευτυχισμένη και δεν με πειράζει να κάνω και κάποιους συμβιβασμούς, για να συνδυάσω καριέρα και προσωπική ζωή. Εκείνοι, όμως, το βλέπουν διαφορετικά με βάση τις δικές τους αξίες και έχουν βγάλει άκυρα συμπεράσματα για μένα (τύπου ότι το μόνο που με απασχολεί είναι να μεγαλώνω παιδιά). Μιλάμε κυριολεκτικά άλλη γλώσσα και μετά από αμέτρητες ώρες συζητήσεων έχω πια πειστεί ότι είναι τόσο απόλυτοι που δεν υπάρχει συνεννόηση.Από την άλλη, ο σύντροφός μου με πίεζε για καιρό να τα βρω μαζί τους και δίσταζε επειδή θεωρούσε ότι αυτό μακροπρόθεσμα θα μας κάνει κακό.Μου είναι πολύ δύσκολο να έρθω σε οριστική ρήξη με τους γονείς μου καθ' ότι μοναχοπαίδι και αυτό γίνεται δυσκολότερο, επειδή βλέπω το σύντροφό μου να μην είναι σίγουρος για μένα. Και εκείνος δεν είναι σίγουρος για μένα, επειδή δεν βλέπει εμένα σίγουρη. Φαύλος κύκλος δηλαδή. Έχω υπάρξει πολύ αυστηρή με τους ανθρώπους, με αυτούς που έβλεπαν ότι πρέπει κάτι να κάνουν, όλο έλεγαν θα το κάνουν και δεν το έκαναν ποτέ. Μέχρι που βρέθηκα κι εγώ στην ίδια θέση. Δεν είναι το θέμα της ρήξης, είναι το να πάψει να με επηρεάζει ο ψυχολογικός πόλεμος που μου κάνουν. Όλο λέω θα σταματήσω να ζω σε αυτή τη μιζέρια και μονίμως κάτι γίνεται και ξαναπέφτω στην παγίδα. Δεν τους αφήνω να επηρεάζουν τη ζωή μου σε σημείο π.χ. να χωρίσω, όμως έχω νεύρα και πολύ πόνο μέσα μου. Κι ο σύντροφός μου το βλέπει και θα σκέφτεται "πού πάω να μπλέξω". Εγώ, όμως, αν έβλεπα ότι εκείνος είναι σίγουρος για μένα, ότι μπορεί αυτός να είναι η οικογένειά μου, θα ήμουν πολύ καλύτερα και θα τα έβλεπα όλα πιο αισιόδοξα. Όμως, τώρα νιώθω απίστευτη ανασφάλεια, ότι δεν έχω να πιαστώ από πουθενά... :(
Δεν είναι σίγουρος για μένα, επειδή δεν βλέπει εμένα σίγουρη.Εγώ, όμως, αν έβλεπα ότι εκείνος είναι σίγουρος για μένα, θα ήμουν πολύ καλύτερα και θα τα έβλεπα όλα πιο αισιόδοξα.ΔΕΝ-ΕΙΜΑΣΤΕ-ΜΕ-ΤΑ-ΚΑΛΑ-ΜΑΣ
Αγαπητή φίλη 1Ο πόνος μπρος σε τέτοια απολυτότητα είναι δεδομένος. Και ο δισταγμός του συντρόφου σου ίσως έγκειται και στο γεγονός ότι δεν μπορείς να τα βρεις με τους γονείς σου, άρα ίσως στο μέλλον ξαναλλάξεις τη ρότα σου και δεν μπορείς να τα βρεις και με εκείνον; Δεν είναι καθαρή σκέψη, μάλλον άλογος φόβος - αλλά το έχετε συζητήσει καθόλου; Ρώτα τον γιατί η όλη ιστορία του προκαλεί αμφιβολίες, μάλλον θα δυσκολευτεί να σου απαντήσει.Ακούγεσαι όμως σαν να προσπαθείς να πιαστείς από κάπου. Ενώ στην τελική ο μόνος που μπορεί να σε βοηθήσει είσαι εσύ η ίδια, δυνατή και αποφασιστική, λυτρωμένη από όλο τον πόνο και το θυμό. Γι'αυτό θα έλεγα ότι χρειάζεσαι να μιλήσεις με επαγγελματία, για να ξεμπερδέψεις το κουβάρι σου. Μήπως κι εσύ ξανασκέφτεσαι τις ευκαιρίες που άφησες πίσω για να μπλεχτείς σε μια ζωή που δεν σε γεμίζει αυτή τη στιγμή; Καλή επιτυχία και καλή ζωή, ελπίζω με τον σύντροφό σου. Οι γονείς, ίσως ακολουθήσουν, ίσως μείνουν στα χαρακώματα...
2. είσαι εγωίστρια και θες να σε θέλει όπως τον θες εσυ. αν ρίξεις τον εγωισμό σου και πάρεις είδηση οτι δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους και δε γίνεται να αρέσουμε σε όλους θα χαλαρώσεις και δεν θα σε απασχολεί. σκέψου πως θα έβλεπες ένα αγόρι frinedzoned που παίρνει όλη τη συναισθηματική κάλυψη της σχέσης αλλά καθόλου σεξ; ακριβώς το ίδιο είσαι κι εσυ για αυτόν. παίρνει όλο το σεξ αλλά δε σου δίνει την παρουσία του. η κατακερμάτιση του εγωισμού σου θα σου επιτρέψει να μην δέχεσαι να ξοδεύεις χρόνο σε ανθρώπους που δεν σου δίνουν ο,τι ζητας, αλλιώς άδικα θα κοπανιέσαι.
#1Aγαπητή αμπα είμαι με μια κοπέλα 2,5 χρόνια, αγαπιόμαστε κλπ κλπ. Οι γονείς της όμως δεν με θέλουν. Είναι μεγάλο πρόβλημα στη σχέση μας. Αυτή από τη μεριά της μου φαίνεται κάπως δειλή και παλινδρομεί. Φοβάμαι ότι δεν με αγαπάει τόσο πολύ για να τους το ξεκόψει.Τι να κάνω?Απάντηση μπα:Θα το επαναλάβω για 1000ή φορά!Το πρόβλημα δεν το έχουν οι δικοί της. Το έχει η ίδια. Την απάντηση για το τι θα κάνεις κατά βάθος την ξέρεις, αν και δεν σου αρέσει καθόλου.
#7 Η ατμόσφαιρα από βαριά κλασσικά έπιπλα γίνεται πιο ελαφριά άμα μπουν πίνακες με ακουαρέλα και ανοιχτά/φωτεινά χρώματα. Κάτι πχ με μεγάλα λουλούδια (τα μικρά άμα είναι πολλά μπορεί να κουράσουν). Για να παντρέψεις τη ελαφριά ακουαρέλα με το κλασσικό μπορείς να διαλέξεις κορνίζες ξύλινες, στο χρώμα περίπου των επίπλων, αλλά ένα τσικ πιο μοντέρνες. Επίσης, κάτι έθνικ θα ήταν ωραίο σε κάποια γωνία. Αν πχ πάτε ταξίδια μπορείτε να φέρνετε κάθε φορά και κάτι μαζί σας. Αυτό παίρνει πιο πολύ χρόνο βέβαια, αλλά με το πέρασμα των χρόνων θα είναι υπέροχη συλλογή.
#3 Πολύ μπερδεύομαι με την ιστορία. Από τη μια ένα ελευθεριακό τραλαλά 'βγαίνω και φλερτάρω με ένα παντρεμένο με παιδί ζωγράφο που έχει 6-7 άλλες και την πέφτει και στην κολλητή μου' και από την άλλη ένα συντηρητικό 'μήπως κάνω τους άλλους να πιστεύουν ότι θέλω μόνο σεξ και όχι τρυφερότητα' (λες και το περιστασιακό σεξ δεν μπορεί να είναι τρυφερό αν υπάρχουν χημεία και γλυκείς άνθρωποι, λες και ο εν λόγω φουλ ταιμ εραστής θα έχει τρυφερότητα να του περισσεύει και για 8η ερωμένη). Μήπως θες κάτι πιο πατροπαράδοτο (πχ μονογαμική σχέση), αλλά δεν ταιριάζει στον περίγυρό σου με τα χαλάρα φλερτάκια και σεξάκια, και ζεις μέσα σε αυτήν την αντίφαση; Μήπως δεν ξέρεις τι έχεις ανάγκη και γι' αυτό η ιστορία είναι λίγο μπερδεγουέι;
#5 Για να πάρεις τις απαντήσεις που ζητάς η μέθοδος είναι η ακόλουθη:Παίρνεις όλο τον φάκελο της υπόθεσης σας. Κλείνεις ραντεβού με δικηγόρο - δικηγόρους. Πας στο ραντεβού εκθέτεις τα γεγονότα, δίνεις τον φάκελο και τυχόν επιπλέον έγγραφα που θα σου ζητήσουν και ζητάς νομική γνωμοδότηση επί της υπόθεσης. Από κει και πέρα βλέπεις τι σου προτείνουν και τι μπορείς να κάνεις. Εννοείται ότι πληρώνεις τον εκάστοτε δικηγόρο για τις υπηρεσίες του. Το να ζητάς απάντηση μέσω αυτού του μέσου, είναι επικίνδυνο και σαν να ζητάς δωρεάν ιατρική διάγνωση χωρίς εξετάσεις, ή να σου φτιάξει ένας πολιτικός μηχανικός σπίτι από το ιντερνετ, χωρίς πληρωμή και χωρίς κανένα άλλο στοιχείο.
Είμαι η κοπέλα από την ερώτηση #5. Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Το κλειδί το είχαν μόνο οι γονείς μου. Ξέρω ότι ακούγεται περίεργο το περιστατικό, όμως δεν πρόκειται για θεωρία συνομωσίας. Παρόμοιες υποθέσεις μπορείτε να δείτε στα παρακάτω λινκ:http://voria.gr/article/apofasi-stathmosapozimiosi-120chil-gia-to-cheri-stis-thirides-tis-ethnikishttp://www.reporter.com.cy/local-news/article/31373/
Καλή Χρονιά σε όλη την παρέα κι από εμένα:#3 Τελικά απ΄ ότι φαίνεται, όχι μόνο δουλεύει μια χαρά το γνωστό παραμυθάκι των πολυγαμικών παντρεμένων, αλλά μάλλον λειτουργεί σαν μέλι που τραβάει τις μελισσούλες. Πολλές μελισσούλες. Απίστευτο μου φαίνεται. Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή. Έχω δυο απορίες ρε παιδιά. Αγαπητοί μου συναναγνώστες. Α-μπάκηδες απανταχού της Γης. α. Εγώ γιατί σοκάρομαι τόσο πολύ, δεν μπορώ να καταλάβω! Η ιστορία σου #3 μου φαίνεται απίστευτη. Συζείς με μια κοπέλα. Που βγαίνετε μαζί, κάνετε πράγματα μαζί, άρα θα λέγαμε πως είσαστε φίλες. Πώς μπορείτε να παίζετε με έναν άντρα και οι δυο; Πραγματικά θέλω να καταλάβω πως σκέφτεστε. Δεν το χωράει το μυαλό μου. Το δικό μου μυαλό, βέβαια, που μπορεί να είναι λίγο πίσω σε αυτά τα πράγματα ή να είναι μικρό. Απλά θέλω μια εξήγηση στο σκεπτικό. Και εξηγούμαι: Ποτέ μα ποτέ δε μπορούσα να διανοηθώ πως θα έκανα σχέση με έναν άντρα, ο οποίος πριν είχε σχέση με κάποια γνωστή μου. Όχι μόνο φίλη. Και δε μιλάω για πρόσφατο χωρισμό. Μιλάω γενικά. Και δεν πιστεύω πως έχω αυτή την πολυτέλεια επειδή είμαι στην Αθήνα, νομίζω πως θα το ένοιωθα αυτό όπου κι αν ήμουν. Επιπλέον, κάθε φορά που θα γνωρίσω κάποιον άντρα ο οποίος μου αρέσει, αν εκείνη τη στιγμή δω οτι παίζει και μαζί μου, αλλά και με οποιαδήποτε άλλη κοπέλα που βρίσκεται στον ίδιο χώρο (πόσο μάλλον όταν είναι γνωστή ή φίλη μου) ξενερώνω τόσο πολύ που απλά ο τύπος δεν υπάρχει στο χώρο. Τον θεωρώ πολύ γλοιώδη. Πέφτει από την πρώτη στιγμή στα μάτια μου και τρώει Χ. Εσείς πως τα καταφέρνετε και το βλέπετε διαφορετικά; Υπάρχει κάτι που δε βλέπω; β. Την πρώτη φορά που άκουσα το μπλα μπλα ενός παντρεμένου που δεν είναι καλά με τη γυναίκα του και είναι στα χωρίσματα, κατάλαβα πως είναι παραμύθι και μάλιστα κατάλαβα πως αυτό μάλλον θα το ακούσω πολλές φορές στη ζωή μου. Πράγματι, αυτό είναι ένα ποιηματάκι που λένε οι γ......κουλες παντρεμένοι για να ρίξουν μια γυναίκα. Εαν το παρατηρήσει κανείς, θα καταλάβει πως είναι τόσο ίδιο κάθε φορά που είναι σαν να έχουν βγάλει όλοι μαζί την βοϊδοσχολή Βουδαπέστης... Ε, πως είναι δυνατόν να το πιστέψει αυτό μια γυναίκα (ή πολλές γυναίκες) και να κάνει κάτι μαζί του; Εκτός, φυσικά, εαν δεν την ενδιαφέρει το οτι αυτός είναι παντρεμένος... Πείτε σας παρακαλώ καμία γνώμη, γιατί το όλο θέμα με ξεπερνάει... Ευχαριστώ εκ των προτέρων...Λένα μου, να σας ζήσει η μικρούλα σας!!!
Αχ βρε Παρούσα...για τόσο parousa απούσα πρέπει να ήσουν από την στήλη. ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΛΕΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ> "Eσύ είσαι διαφορετική. Δεν είσαι σαν τις άλλες. Με σένα έχω ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. Είσαι μια ξεχωνιστή χιονονιφάδα." (πιάνει σε όλες τις ηλικίες)Μπλιαχ. Οι γυναίκες παρά τα δεκάδες χιλιάδες χρόνια εξέλιξης έχουν κάνει το suspension of disbelief πραγματική Τέχνη. Τι Spielberg μάτια μου...Φαντάζου τι στέρηση τόνωσης της αυτοεκτίμησής τους εισπράττουν παιδιόθεν ώστε να μασάνε με τέτοιες διάτρητες σαν σουρωτήρι ατάκες. (Τουλάχιστον οι -της συγκεκριμένης κλάσης- άντρες μυξοκλαίγονται γλοιωδώς στα σόσιαλ "με ξεγέλασε το μακιγιάααααααζ" και μπορούμε να τους κράζουμε ανερυθρίαστα για την βλακεία που τους δέρνει.)Eπίσης οι γυναίκες ματσάρονται απέναντι σε ΑΛΛΕΣ γυναίκες ώστε να μην τα βάζουν με το σύστημα. "Καλή εσύ αλλά κι η άλλη καλύτερη..." (Οπότε εντέχνως καλλιεργείται το "θα της βγάλω τα μάτια της ρουφιάνας που μπλα μπλα μπλα"). Να πώς πέφτουν πέντε πέντε τα γκομενάκια. Καπιταλισμός. Ελεύθερη αγορά. Ο πλειοδότης κερδίζει. Απλές αρχές οικονομικής θεωρίας. Πόνταρε τις μάρκες σου να δούμε πού θα κάτσει η μπίλια. Η μπάνκα κερδίζει πάντοτε ούτως η άλλως. Την τάχαμου υπεράνω δε της παρέας την ρίχνει με το να την προκαλεί στο ότι "αυτή όμως είναι ξεχωριστή επειδή δεν έπεσε με το αρχικό κόλπο" οπότε κι αυτή στο τέλος παράπλευρη απώλεια είναι. Υπάρχει λόγος που το Facebook και το Insta έχουν γίνει τέτοιες επιτυχίες. Ποντάρουν σε πολύ βασικά και πολύ ταπεινά ανθρώπινα "ένστικτα".
Πωπω Καραβάν', τα πολύ σωστά σου σχόλια σε συνδυασμό με την αναφορά στο FΒ μου θύμησαν ένα από τα πιο cringy που έχω πετύχει ποτέ εκεί μέσα: "Εσένα σου λέει 'Γδύσου', εμένα μου έλεγε 'Ντύσου μη μου κρυώσεις' - Βλέπεις τη διαφορά, καλή μου;" Όταν το είδα έγινε η φάτσα μου σαν την "Κραυγή" του Μουνχ, καρμπόν όμως.
#4Ο άντρας σου φταίει για την παλινδρόμηση, ό,τι κι αν κάνει η πρώην για να τον ξαναπλησιάσει. Αλλά μπορείς να μάθεις συζητώντας τι την προκαλεί. Τα περί λύπησης είναι γιαλαντζί. Αφιερώνει χρόνο που είναι σίγουρα ήδη περιορισμένος. Εσύ πού βρίσκεσαι σε αυτή την ιστορία, και πόσο ψηλά στην ιεραρχία των προτεραιοτήτων του; Τι θα κάνατε μαζί αν δεν ασχολούνταν με την πρώην;
#7Έχουμε περίπου το ίδιο πρόβλημα, και έτσι μετά από 10 χρόνια στο σπίτι, ελάχιστη διακόσμηση σε τοίχους. Πάμε σε γκαλερί, εκθέσεις, βρίσκω τόσα να μ'αρέσουν κι εκείνος απαντά πάντα "καλό, αλλά δεν θα το έβαζα σε τοίχο του σπιτιού μας". Επίσης έχουμε συμφωνία να μην αγοράζουμε τίποτε αν δεν ενθουσιάζει και τους δύο, οπότε αδιέξοδο!Σκέψου τι αρέσει και στους δύο και σας συνδέει, και βρείτε πώς μπορεί να απεικονιστεί και να στολίσει. Οι ταπετσαρίες και τα χρώματα είναι φτηνή κι εύκολη λύση, και αντικαθιστούνται εύκολα αν βαρεθείτε (κυρίως αν το κάνετε μόνοι σας). Εκεί που βρεθήκαν να κάνουν παρέα τα γούστα μας είναι τα αφηρημένα έργα από γυαλί ή/και μέταλλο, καμβάδες από δικές μας φωτογραφίες από ταξίδια - κυρίως πόλεις, ποτάμια, κτήρια - και φωτογραφίες, μεταξοτυπίες ή σκίτσα που μας άρεσαν σε κάποιο ταξίδι, κοινώς σουβενίρ με μια ένεση τέχνης. Τέλος διαλέξαμε καλοριφέρ με κάποιο design οπότε διακοσμούν κι αυτά τους τοίχους. Θέλει φαντασία και διάθεση για συζήτηση και διαπραγμάτευση!
#1 λυπάμαι που οι γονείς σου φέρονται σαν κακομαθημένα νήπια που δεν τους πήραν καραμέλες. Δοκίμασε το εξής: στην επόμενη επικοινωνία που θα έχεις με τους γονείς σου απλά πες τους ότι εσύ και ο άντρας σου δε θέλετε καμία επαφή από εδώ και στο εξής μετά από όλη αυτή τη συμπεριφορά. Πάρε εσύ την εξουσία για μια φορά και θα δεις για πότε θα γίνει μεταστροφή.
#3, δηλαδή έβγαλες συμπέρασμα για το πως σε βλέπει ΟΛΟΣ ο αντρικός πληθυσμός από τα γλοιώδη πεσιματικά λόγια ενός πέφτουλα παντρεμένου;;;;;Βρε κορίτσια, βρε κορίτσια...!!!! Είπε στην φίλη σου αυτό που έπρεπε για να την γλυκάνει και να της ανοίξει τα πόδια, τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβετε; Γιατί και από αυτήν αυτό θέλει μόνο, τα υπόλοιπα είναι φραμπαλάδες. Και στο κάτω κάτω, τι κακό έχει να σε γουστάρουν για σεξ και να εκπέμπεις σεξουαλικότητα; Μην μασάτε το δίπολο που σας σερβίρει η πατριαρχία: γυναίκες παναγίες και πόρνες.
#6 Αν νιώθεις πως δεν μπορείς να προχωρήσεις σε νέα σχέση , καλά κάνεις και περιμένεις. Αν το κάνεις επειδή έχεις μάθει πως πρέπει να διανύσεις μια περίοδο "πένθους" για να δείξεις πως η σχέση που τελείωσε ήταν σημαντική, (ή για να μη σε πιάσει στο στόμα του ο πρώην) τότε κάνεις λάθος. Καταρχήν δεν είναι όλοι οι χωρισμοί ίδιοι, κάποιες φορές είναι έτσι οι συνθήκες που νιώθεις άμεσα πως μπορείς να πας παρακάτω. Μπορεί να ανακάλυψες πως δεν ταιριάζατε, να ξενέρωσες κι άλλα πολλά. Μπορεί με το τέλος μιας σχέσης να νιώθεις πως έφυγε ένα βάρος από πάνω σου και ούσα ανάλαφρη να δοκιμάσεις κάτι νέο. Τώρα αν το νέο θα πάει καλά ή όχι εξαρτάται, αλλά δίνοντας ευκαιρίες στον εαυτό σου, όταν πραγματικά έχεις απεμπλακεί συναισθηματικά από τον πρώην, που ξέρεις μπορεί να σου κάτσει κάτι πραγματικά καλό.Αρκεί βέβαια να μην κάνεις το τραγικό λάθος να κάνεις νέα σχέση για να ξεπεράσεις την προηγούμενη, έχει πολύ μικρές πιθανότητες επιτυχίας.