ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 22 χρονών. Πριν λίγο καιρό χώρισα με το παιδί που ήμασταν μαζί από τα 17.. Σε αυτό το χρόνο γνωρίσαμε ανθρώπους με τους οποίους γίναμε φίλοι και σχηματίσαμε μια όμορφη παρέα.Από τη στιγμή που χωρίσαμε και μετά τους έχω χάσει όλους. Δεν είναι εγωισμός αυτό που νιώθω...Είναι θλίψη και παράπονο.Με πονάει πάρα πολύ που βγήκαν τόσο απότομα από τη ζωή μου. μου λείπουν και τους αγαπάω.Τέτοιες μέρες τα προηγούμενα καλοκαίρια ήμασταν όλοι μαζί.. σε μια παραλία, σε μια καφετέρια.. και γελούσαμε.. και τώρα όλοι είναι μαζί και εγώ είμαι μόνη μου. Δεν αντέχεται.. έχω βάλει τα κλάματα μπροστά από τον υπολογιστή, έχω πυρετό και δεν έχω κανέναν άνθρωπο να μιλήσω. θέλω την παλιά μου ζωή πίσω. Θέλω να βγούμε, να πιούμε μια μπύρα και να πούμε τα δικά μας. Τόσο δύσκολο είναι;