9.8.2012 | 20:22
Να 'τανε λέει...
...η ζωή μου τόση που να χωρά σ' ένα καράβι. Να τη φόρτωνα και να σάλπαρα μαζί με τις θλίψεις και τις χαρές μου, τους έρωτες και την ανίκητη αγάπη μου. Κι εκεί στα ανοιχτά, να έριχνα άγκυρα και να συνομιλούσα με όλα, να άκουγα αυτά που έμειναν ανείπωτα, να καταλάβαινα αυτά που αρνιόμουν να υποψιαστώ, να απολογούμουν για τα λάθη που δεν ήξερα ότι είχα κάνει, να γέλαγα, να γέλαγα, να γέλαγα... Και μετά, να σήκωνα την άγκυρα και να συνέχιζα το ταξίδι, χωρίς να ψάχνω λιμάνι.Όχι, τίποτα δεν θα φούνταρα, τίποτα. Κι όχι επειδή με έκαναν ό,τι είμαι - δεν ξέρω τι σκατά είμαι. Επειδή, απλώς, είναι η ζωή μου. Η δική μου ζωή. Κι αυτή είναι λιμάνι από μόνη της.
