ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάποτε οι άνθρωποι με φόβιζαν, τώρα τους κοιτάζω βαθιά μέσα στα μάτια, κάποτε οι νύχτες μου ήσαν μεγάλες, τώρα κοιμάμαι νωρίς τα βράδια, κάποτε κάπνιζα βαριά τσιγάρα, τώρα καπνίζω ελαφριά, κάποτε ξοδευόμουνα με περισσή ευκολία, τώρα το έριξα στην οικονομία, κάποτε γούσταρα να παραμυθιάζομαι, τώρα μονάχα κατάματα κοιτάζω την αλήθεια, κάποτε δεν μπορούσα να κλαίω, τώρα πλημμυρίζω δάκρυα, κάποτε ήμουν αδύναμος, τώρα είμαι δυνατός, κάποτε διάβαζα πολύ, τώρα δεν διαβάζω σχεδόν καθόλου, κάποτε με ταξίδευαν οι μουσικές, τώρα με ταξιδεύει ο έρωτας, κάποτε είχα δεκανίκια, τώρα περπατάω ακέραιος, κάποτε λογάριαζα στην καλοσύνη, τώρα δεν περιμένω τίποτε, κάποτε είχα όνειρα, τώρα πασχίζω ξανά να αποκτήσω, κάποτε είχα στόχους, τώρα δεν ξέρω τι να περιμένω, κάποτε δεν έκανα λάθη, τώρα πολλά μαζεμένα, κάποτε έλεγα θα συνηθίσω, κι όμως δεν γίνεται, πώς αλλιώς να σου το πω, πως δεν γίνεται να στέρξω από ηλιοτρόπια, κι εσύ που με ρώτησες τι είν' τα ηλιοτρόπια, κοιτούν κατά πως κινείται ο ήλιος. Το λοιπόν, εμένα θα με ορίζει ένας ήλιος; Και τις ώρες που νυχτώνει, τις ώρες εκείνες τις δύσκολες εμένα ποιος θα με ζεσταίνει; Καλύτερα λοιπόν αυτόφωτος, καλύτερα με δίχως ήλιο, παρά να χάσκω μετέωρος μια στο φως και μια στο σκοτάδι.