ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοιτάζω έξω απ' το τζαμάκι μου, ομίχλη πάλι, δρόμοι υγροί, το μέσα συγκλονίζεται, να τρέξει έξω να βγει πολύ το θέλει. Και τώρα που μου 'ρχεται ένα κλάμα, το επιτρέπω να ξεσπάσει, για τις εξουσίες εκείνες, για τις αυταπάτες εκείνες, για το μηδέν, για τα άστοχα, για τα χάρτινα, τις άδικες τις μάχες. Ιδού η Ρόδος και το πήδημα, μου έλεγαν κάποτε, κι εκείνη η μυσταγωγία η μυστική, που μ' έστελνε μακριά από εσένα, εγώ επέμενα, και ιδού δεν βγήκα ψεύτης. Ενάντιος ο καιρός, ενάντια και τα όνειρα που να δρομολογηθούν αρνούνται πεισματικά, τον διάολό μου μέσα.