ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έφτασα μέχρι την πόρτα του γραφείου σου και απλά δεν μπόρεσα να μαζέψω όλο μου το θάρρος να χτυπήσω. Στεκόμουν σαν χαζή ένα μισάωρο μήπως και βγεις τυχαία και με δεις - ήλπιζα τόσο πολύ να βγεις τυχαία και να με δεις. Ήθελα να σου εξηγήσω. Αλλά τι να σου πω ακριβώς; Ίσως είναι καλύτερα έτσι και για τους δυο μας. Ίσως στο μέλλον, μετά από χρόνια κάποια στιγμή να μπορέσω να σου πω γιατί. Και ότι νοιάζομαι για σένα και σε σκέφτομαι. Αλλά φοβάμαι. Και ξέρω ότι τώρα απλά δεν θα μπορούσα να διαχειριστώ όλη αυτή την κατάσταση.