ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η πολη καιγεται,η πολη καιγεται,η πολη καιγεται!Τα κορμια ιδρωμενα,ο ενας πανω στον αλλον,θελω να γελασω αλλα ειμαι μονη και θα φανω παρανοικη.Δε γαμιεται!Γελαω!Θυμαμαι το τραγουδι αυτό,ιδιο μερος,άλλη χρονικη περιοδο.Πριν χρονια,πριν τεσσερα για την ακριβεια χρονια.Ημουνα από τους ιδρωμενους,χοροπηδουσα χορευοντας αναμεσα σε φιλους παλιους-τοτε καινουριους.Και που και που εριχνα μια ματια στο Θοδωρη.Γελουσα και τοτε,αλλα ηταν το πρωτοτυπο γελιο αυτό,όχι σαν την τωρινη απομιμηση.Σε θελω μου ελεγε με το βλεμμα και γω ανταπεδιδα γεματη ορεξη,με ματια λαμπερα,σε θελω σε θελω μη φυγεις ποτε.Χα!Και βεβαια εφυγε κι αυτος όπως φευγουν ολοι,εφυγε και ουτε ξερω πια που είναι.Δεν πειραζει,χαιρομαι που δεν ζει εδώ,που δεν βλεπει πια την καταντια μου.Γιατι αυτος εφυγε αλλα εγω εμεινα.Και δεν είναι ότι δεν προσπαθησα να φυγω,ω,μονο εγω ξερω ποσο προσπαθησα,αλλα τιποτε.Αλλη πολη ιδια σκεψη.Αλλη χωρα ιδιες αναμνησεις.Επαιρνα το προβλημα μαζι μου,στους ωμους το κουβαλαγα μαζι με τα μπαγκαζια μου και βουρ στο νέο μερος.Και οσο παλευα εκει το μυαλο,το μπασταρδο το διαολεμενο γυρνουσε.Παλι σε κεινες τις μερες,που το σαουντρακ επαιζε πανκ και το θεμα της ζωης μου ηταν’’ροκ εντ ρολ στο κρεβατι’’.Αλλα δεν παιζαμε σε ταινια μωρο μου.Γιατι αμα παιζαμε θα ειχαμε χαπι εντ.Η λυπητερο.Ενα εντ τελος τελοσπαντων.Αλλα τωρα τιποτε.Δεν βαλαμε τελος,μονο μια ανω τελεια και γεια σας,χαρηκα που σας γνωρισα,εις το επανειδιν.Αντε γαμησου!Σου το πα ποσες φορες να βαλουμε ένα τελος,τιποτα εσυ.Σε θελω ελεγες και δε βαζω τελος επειδη εσυ το θελεις.Οταν όμως το θελησες εσυ ο ιδιος εφυγες με συνοπτικες διαδικασιες.Εγω;εδώ.Ενα κουφαρι,σχεδον αστειο,εισαι ομορφη εξυπνη σπουδαγμενη κελεπουρι σκετο βρες αλλον.Οχι!Αρνουμαι κυριε δικαστα,δεν βολευομαι με ημιμετρα εγω.Εγω θελω ολο το πακετο.Σου.Το δικο σου πακετο,τα δικα σου ματια,τα υπουλα,τα δικα σου χειλη,όπως γελουσες ειρωνικα τοτε,και τα ματια σου γινονταν σα μια γραμμη,σαν κινεζακι ησουνα,χαχα!Τα δικα σου χερια που όταν κοιμομουνα μεσα τους όλα ηταν καλα.Για λιγο βεβαια,μεχρι το πρωι,αλλα και τοσο μου αρκουσε,αχ γυρνα πισω.Απο οπου εισαι,πρεπει να γυρισεις,πρεπει σου λεω,ελα για να βαλεις ένα τελος και φυγε ξανα.Τιποτα εσυ.Αλλου!Καλα,μην ερχεσαι.Θα φυγω εγω θα παω μεχρι την εξωπορτα ταχα θυμωμενη για να με γυρισεις πισω με φιλια.Ολο ψεματα λες,σου ελεγα και συ θυμωνες,εχωνες και καμια κλωτσια στην πορτα και γω στραβωνα τη μουρη αλλα καταβαθος γουσταρα.Ηθελα να μαλωνουμε,μ αρεζε να φωναζεις,ηθελα να θυμωνεις γιατι ηταν σημαδι ότι νιωθεις,πολύ!Οτι θες εμενα και τη συμπεριφορα μου μαζι.Ασχολιοσουν μαζι μου και μονο όταν μαλωναμε,γιαυτο και γω σε τσατιζα με κάθε μικρη μικρουτσικη αφορμη.Για να ασχολησε μονο με μενα.Για να μην υπαρχει άλλος κανενας.Μονο εμενα θα αγαπας,δε θα χεις στιγμη για φιλους,γονεις,αδερφια,τιποτε.Μονο εμενα.Αλλα σε πνιξα με αυτά και με εκεινα και εφυγες τρεχοντας.Δε σε παρεξηγω,μαζι μου κανεις δυσκολα μενει,δυσκολα πολύ και χιλια ζορια.Και θελει να το θελει πραγματικα.Αραγε εσυ το ηθελες?Ιδεα δεν εχω.Μαλλον το ηθελες αλλα όχι αρκετα.Μαλλον..