Δεν δαγκώνεις ποτέ το χέρι του Μπαρόζο ή της Μέρκελ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ

Μόνο οι αφελείς έπεσαν από τα σύννεφα μετά τις αποκαλύψεις της εφημερίδας «Financial Times» για το παρασκήνιο της πτώσης του Γ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία τον Νοέμβριο του 2011.
Αφού προηγουμένως τον μετέτρεψαν σε στυμμένη μνημονιακή λεμονόκουπα, η Μέρκελ και Σία αντικατέστησαν τον Έλληνα πρωθυπουργό με τον Λ. Παπαδήμο σε ένα αποικιοκρατικό πάρτι που η χώρα είχε δεκαετίες να ζήσει.
Το ρεπορτάζ της εφημερίδας, το οποίο δεν διέψευσε η ΝΔ αλλά ουσιαστικά ούτε και το ΠΑΣΟΚ, έφερε στο φως τη συμπεριφορά δύο ανθρώπων που εξακολουθούν να κυβερνούν τη χώρα. Ο ένας είναι ο Α. Σαμαράς, που μέχρι τότε ήταν τόσο φανατικά εναντίον του Μνημονίου όσο φανατικά το εφαρμόζει από τη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία.

Μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος από τον Παπανδρέου, ο πρόεδρος της ΝΔ συνομιλεί με τον (πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο οποίος ετοιμάζει το νέο σχήμα εξουσίας στην Ελλάδα για λογαριασμό των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Ο Σαμαράς λέει στον Μπαρόζο ότι είναι πλέον διατεθειμένος να συμμετάσχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με το ΠΑΣΟΚ, «κάτι που απέφευγε επί μήνες, ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει ο ίδιος την πρωθυπουργία»,όπως σημειώνει η εφημερίδα.

Αδιαφορώντας πλήρως για το περιεχόμενο της πολιτικής που έχουν επιβάλει Βερολίνο (με ολίγο Παρίσι) και Βρυξέλλες στην Ελλάδα και επομένως για τα συμφέροντα της χώρας, ο Σαμαράς κρίνει ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνει την πολιτική του κωλοτούμπα, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την πρωθυπουργία. Λίγες μέρες μετά τα πράγματα θα εξελιχθούν ακριβώς όπως συμφωνήθηκαν στη συνομιλία Σαμαρά-Μπαρόζο: η ΝΔ μπαίνει στην κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑΟΣ, ενώ ο πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Λ. Παπαδήμος ορκίζεται πρωθυπουργός.

Φυσικά, ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είχε ενημερώσει τους βουλευτές, τα στελέχη και την κοινωνική βάση της ΝΔ για τη συμφωνία με τον Μπαρόζο, που στην κοινή γνώμη πλασαρίστηκε ως θυσία του Σαμαρά και της αντιμνημονιακής πολιτικής του για το καλό της χώρας!

Οι αποκαλύψεις για τον Ε. Βενιζέλο προξενούν λιγότερη έκπληξη, γιατί η κοινή γνώμη έχει αντιληφθεί τον αχαλίνωτο κυνισμό του. Kάποια στιγμή, στις Κάννες, όπου Παπανδρέου-Βενιζέλος έχουν κληθεί για να δώσουν εξηγήσεις, ο Μπαρόζο ξεμοναχιάζει τον κ. Βενιζέλο και του λέει ότι το δημοψήφισμα πρέπει να «σκοτωθεί». Ο τότε υπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ αμέσως συμφωνεί, χωρίς να το πει στον Παπανδρέου. Συνωμοτεί, δηλαδή, σε βάρος του πρωθυπουργού του με έναν αξιωματούχο που θέλει να επιβάλει τα πιο επαχθή μέτρα σε βάρος της χώρας του.

Ο Παπανδρέου, στην κοσμάρα του –παρότι ο Σαρκοζί, που τον έχει σκυλοκατσαδιάσει, τον διατάζει να αλλάξει το ερώτημα του δημοψηφίσματος από το ναι ή όχι στα μέτρα σε ναι ή όχι στο ευρώ–, λέει στον Βενιζέλο, καθώς πηγαίνουν προς το αεροδρόμιο, ότι «τα πράγματα τελικά δεν είχαν πάει τόσο άσχημα όσο φοβόταν». (Αν τα πράγματα είχαν πάει άσχημα, μάλλον θα τον... καρπάζωναν κιόλας.) Κι ενώ αποκοιμιέται ήσυχος στην πτήση της επιστροφής, ο Βενιζέλος συντάσσει μια δήλωση που μοιράζει στην προσγείωση και με την οποία αποκηρύσσει το δημοψήφισμα του Παπανδρέου. Η θέληση του Μπαρόζο να «σκοτωθεί» το δημοψήφισμα γίνεται πραγματικότητα, ο Παπανδρέου παραιτείται και ο Βενιζέλος αναλαμβάνει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, ενώ διατηρεί φυσικά και το πόστο του στην κυβέρνηση Παπαδήμου.

Η συνέχεια είναι περισσότερο γνωστή. Τρεις μήνες μετά, ο Α. Σαμαράς προκαλεί βουλευτικές εκλογές στις οποίες βάζει στόχο την αυτοδυναμία: το 18,85% που τελικώς κερδίζει η ΝΔ τον Μάιο του 2012 είναι το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα στην ιστορία της παράταξης. Κάθε άλλος στη θέση του κ. Σαμαρά θα πήγαινε σπίτι του χωρίς δεύτερες κουβέντες, αλλά με τον ΣΥΡΙΖΑ σε απόσταση αναπνοής, Μέρκελ και εγχώρια ολιγαρχία βάζουν λυτούς και δεμένους για να τον διατηρήσουν στη ζωή. Μέχρι και η κίτρινη γερμανική «Bild», το αγαπημένο έντυπο της Καγκελαρίου, γράφει άρθρο στα ελληνικά, προειδοποιώντας ότι πρέπει να ψηφίσουμε αυτούς που θέλει το Βερολίνο.

Σαμαράς και Βενιζέλος εκλέγονται με βασικό σύνθημα την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων, υπόσχεση την οποία ξεχνούν το βράδυ των εκλογών. Πρόκειται για τον ορισμό της πολιτικής απάτης, αλλά το άρθρο των «Financial Times» δίνει όλες τις εξηγήσεις: πώς, άραγε, να διαπραγματευτείς με τη Μέρκελ ή τον Μπαρόζο, όταν αυτοί σε έχουν τοποθετήσει στην εξουσία;