Πολλαπλό δράμα συνοδεύει την ταινία "Η Grace του Μονακό", αρκετά πριν την αναγγελία της επίσημης πρεμιέρας της στο 67ο Φεστιβάλ Καννών, και μάλιστα στο άνοιγμα.
Η οικογένεια Γκριμάλντι εξέφρασε την έντονη δυσαρέσκεια της με το που διέρρευσε μέρος του σεναρίου, και με το που είδε το φως το πρώτο trailer της ταινίας, το χαρακτήρισαν φάρσα και δήλωσαν πως δεν θα το δουν ποτέ, δεν πρόκειται να το εγκρίνουν, και φυσικά δεν θα το ευλογήσουν με την παρουσία τους στο φεστιβάλ των Καννών- τον σημαδιακό τόπο όπου ο πρίγκηπας Ρενιέ και η Γκρέϊς Κέλι συναντήθηκαν για πρώτη φορά.
Και σα να μην έφτανε αυτό, πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε η διαμάχη για την καλλιτεχνική οντότητα της ταινίας ανάμεσα στον σκηνοθέτη Ολιβιέ Νταάν και τον Χάρβεϊ Γουάϊνσταϊν, ο οποίος πλήρωσε αρκετά εκατομμύρια δολάρια για να αποκτήσει τα δικαιώματα διανομής και εκμετάλλευσης για τις ΗΠΑ. Ο μεγαλοπαραγωγός είναι γνωστός για τις έντονα παρεμβατικές του συνήθειες στα χωράφια των σκηνοθετών, και διαμήνυσε στον Νταάν πως σκέφτεται πολύ σοβαρά να ξαναμοντάρει το φιλμ, γιατί προφανώς δεν έμεινε ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα- κάποιοι υποστηρίζουν πως ήδη έχει ετοιμάσει μια εναλλακτική κόπια, με έμφαση στο αισθηματικό σκέλος της σχέσης της ηθοποιού με τον Ρενιέ.
Ο Νταάν, ως βέρος Γάλλος και αυτοδικαίως κληρονόμος του final cut, δήλωσε με τη σειρά του πως είναι θιασώτης της δημιουργικής συνεργασίας και είχε προσκαλέσει πολλές φορές τον Χάρβεϊ στη διαδικασία του μοντάζ, όπου μάλιστα παρευρέθηκε η πρωταγωνίστρια Νικόλ Κίντμαν, χωρίς ωστόσο να πάρει απάντηση. Συνεπώς, οι αντιδράσεις του Γουάϊνσταϊν είναι στρατηγικές κινήσεις μικρού πολέμου, και ο Νταάν πόνταρε στο φεστιβάλ για να διασφαλιστεί και να κερδίσει το δικό του δικαίωμα να έχει, αν όχι τον τελευταίο λόγο, τουλάχιστον, όχι τη διεκπεραιωτική μεταχείριση που επιφυλάσσει το αμερικανικό σύστημα στους δημιουργούς ακριβών ταινιών.
Δυστυχώς γι' αυτόν, το αποτέλεσμα κάνει τον Γουάϊνσταϊν να τρίβει χαιρέκακα τα χέρια του, και μέχρι στιγμής, δεν είναι καθόλου σίγουρο αν θα περπατήσουν μαζί στο κόκκινο χαλί της επίσημης έναρξης του φεστιβάλ, καθώς η υποδοχή ήταν μετριότατη στην πρωινή δημοσιογραφική προβολή στην αίθουσα Debussy και οι πρώτες κριτικές που ήδη δημοσιεύτηκαν μιλάνε κυρίως για λανθασμένη σκηνοθετική προσέγγιση.
Οι συγκρίσεις με την πρόσφατη Diana είναι εύλογες: Μια νέα, ωραία ξανθιά κοπέλα που παντρεύεται έναν πρίγκιπα, μια μυθική γαμήλια τελετή, μια ταραχώδης ζωή, βίαιος θάνατος από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, δύο Αυστραλέζες ηθοποιοί, η Ναόμι Γουότς και η Νικόλ Κίντμαν, που μάλιστα είναι κολλητές φίλες, αναλαμβάνουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, και δυο ενδιαφέροντες Ευρωπαίοι σκηνοθέτες με παρόμοιο όνομα, ο Γερμανός Όλιβερ Χιρσμπίγκελ και ο Γάλλος Ολιβιέ Νταάν, επιχειρούν να μην χολιγουντιανίσουν τις ζουμερές αν και ολισθηρές βιογραφίες. Και οι δύο επέδειξαν περισσότερες αδυναμίες παρά αρετές τον χειρισμό, και οι κακές αντιδράσεις δεν ήταν καθόλου αδικαιολόγητες.
Στην περίπτωση του "Grace του Μονακό", υποβόσκει μια πολιτική ίντριγκα ανατροπής του Ρενιέ, που σχετίζεται με την πραγματική ιστορία της έντονης κόντρας του με τον ΝτεΓκολ. Και το γενικότερο πνεύμα της ταινίας προδίδει μεγαλύτερη φιλοδοξία και, θεωρητικά, ψάξιμο στις παραμέτρους της πολύπαθης σχέσης της ηθοποιού με τον άγνωστο κόσμο του Μονακό: για να κατανοήσει τις ευθύνες μιας καινούριας αποστολής, η Γκρέϊς Κέλι έπρεπε να οργανώσει τη συμπεριφορά της με τη δομή ενός ακόμη ρόλου, του τελευταίου της όπως όρισε η μοίρα, απαιτητικού και ψυχοφθόρου σε τέτοιο βαθμό που το Όσκαρ και οι συνεργασίες της με τον δύσκολο Άλφρεντ Χίτσκοκ έμοιαζαν παιχνιδάκι μπροστά σε αυτό. Και το έκανε, σύμφωνα με την ταινία, και μάλιστα αγαπήθηκε από ένα κρατίδιο που φυσιολογικά τη θεωρούσε ξένη προς τη νοοτροπία του.
Μόνο που ο Νταάν δεν δοκιμάζει τίποτε καλύτερο ή φρεσκότερο από τις τολμηρές στροφές που έκαναν την προηγούμενη βιογραφία του, το Ζωή σαν Τριαντάφυλλο, να ξεχωρίσει με διαφορά από το σωρό. Επιμένει σε μια στατική αντιμετώπιση όλων των υπόλοιπων πρωταγωνιστών (φτάνοντας σε ανεπαρκέστατες μιμήσεις της Κάλας από την Παθ Βέγκα ή ακόμη και του Ρενιέ από τον Τιμ Ροθ) και το γύρισε στην αισθηματική σαπουνόπερα με σύνθημα την δύναμη της αγάπης, αφού το πολιτικό θρίλερ δεν ήταν αρκετά σοβαρό για να σταθεί παράλληλα και να δώσει αιχμή. Προτίμησε την ευκολία του παραμυθιού από το σκάλισμα μιας πολύπλοκης ζωής. Η Κίντμαν είναι καλή στο ρόλο της, αλλά δεν αρκεί.
Έχουμε δει χειρότερες ταινίες ως έναρξη του φεστιβάλ (ξεχνιέται το Fanfan la Tulipe;), αλλά σπάνια μια τόσο αριστοκρατική στα χαρτιά πρεμιέρα αντιμετωπίζει προβλήματα. Στην πρωινή προβολή, ακούστηκε ένα χειροκρότημα και μερικά γιουχαητά (με τους υπόλοιπους δημοσιογράφους να στεκόμαστε παγεροί στους τίτλους τέλους), ενώ στη συνέντευξη τύπου, σκηνοθέτης και πρωταγωνίστρια προσπάθησαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, ο καθένας από την πλευρά που τον άγγιζε περισσότερο. Η Νικόλ Κίντμαν (με πιο καλμαρισμένο πρόσωπο) είπε πως λυπάται για τα αρνητικά σχόλια των μελών της οικογένειας Γκριμάλντι αλλά, σε περίπτωση που αποφασίσουν να δουν την ταινία, θα καταλάβουν πως έγινε με αγάπη προς τον Ρενιέ και την Γκρέϊς. Ο Νταάν δήλωσε πως η ταινία προβλέπεται να βγει με την δική του εκδοχή στις ΗΠΑ και σε αντίθετη περίπτωση, θα συνεργαστεί με τον Γουάϊνσταϊν για να βρουν μια δόκιμη λύση που θα ικανοποιεί και τους δυο.
Η Κίντμαν αναφέρθηκε στην πεντάμηνη προετοιμασία για να μεταμορφωθεί σε Γκρέϊς, στις ταινίες που μελέτησε, με αγαπημένη της τον καταπληκτικό Σιωπηλό Μάρτυρα, καθώς επίσης και στις κακές στιγμές που έχει προσωπικά βιώσει, και στο πόσο μόνη αισθάνθηκε την επομένη του Όσκαρ της για τον αξέχαστο ρόλο της ως Βιρτζίνια Γουλφ στις Ώρες. Το ενδιαφέρον είναι πως ο Νταάν επανέλαβε μια παρατήρηση του, πως δηλαδή στο πρόσωπο της Κίντμαν δεν βρήκε απλώς μια ηθοποιό που του μοιάζει αρκετά με την Κέλι (23 ηθοποιοί έσπρωξαν για τον ρόλο) αλλά μια γυναίκα που της θύμισε το ασφυκτικό πρέσινγκ που δέχθηκε η πριγκίπισσα του Χόλιγουντ, από τη στιγμή που άλλαξε βασίλειο- προφανώς εννοώντας την φυλακή του γάμου της με τον Τομ Κρουζ. Σωστά πράττοντας, η Κίντμαν δεν ανέφερε το όνομα του Κρουζ, αλλά προτίμησε να πει πως εκείνη δεν παντρεύτηκε πρίγκηπα, αμέσως διορθώνοντας: "Βέβαια, παντρεύτηκα έναν πρίγκηπα, έναν πρίγκηπα της κάντρι!", αναφερόμενη στον σύζυγο Κιθ Έρμπαν.
σχόλια