________________
1.

Πώς αντιμετωπίζω μια μέτρια φοβία προς τα αεροπλάνα και διάφορες μακάβριες σκέψεις; Δεν με εμποδίζει από το να ταξιδέψω, αλλά δεν είμαι και απόλυτα χαλαρή κατά τη διάρκεια, γεγονός που με ενοχλεί γιατί λατρεύω τα ταξίδια. Υποθέτω πως δεν αντιμετωπίζεται κάπως συγκεκριμένα, αλλά εφόσον υπάρχουν σκέψεις που με χαλαρώνουν, είπα να συλλέξω και κάποιες ακόμα, μπας και πληθύνουν και κουκουλώσουν την ανησυχία μου. :P ΥΓ. Επίσης δεν μ'αρέσει να πετάω χωρίς παρέα.- Fly away

Δε νομίζω ότι είναι πολλοί αυτοί που είναι εντελώς χαλαροί μέσα στο αεροπλάνο. Και το λέω αυτό γιατί με τις πρώτες αναταράξεις βλέπω όλες τις κλειδώσεις χεριών να ασπρίζουν από το σφίξιμο. Είναι πολύ δύσκολο να δεχτείς ότι δεν έχεις την παραμικρή δύναμη να κάνεις το οτιδήποτε, μέσα στο αυτοκίνητο έχεις την ελπίδα ότι αν γίνει κάτι αναπάντεχο θα κάνεις κάτι και θα την γλιτώσεις. Η σκέψη που βοηθάει εμένα, αφού κάνεις συλλογή, είναι η εξής; «ο αέρας δεν είναι κενό», γιατί η αίσθηση ότι το αεροπλάνο ίπταται μέσα στο τίποτα είναι λάθος. Επειδή και το δικό μου μυαλό πάει πολύ εύκολα σε δυσάρεστα μονοπάτια σχετικά με την αβέβαιη θέση ενός σιδερένιου σωλήνα με φτερά στον αέρα, δεν προσπαθώ να αλλάξω το μονοπάτι της σκέψης. Βλέπω ταινίες, διαβάζω ελαφριά περιοδικά, πίνω τζιν τόνικ, προσπαθώ να κοιμηθώ.

Εσείς τι κάνετε;

________________
2.

Πόσο κοντά είναι το μίσος και η αγάπη τελικά?? Επιστημονικά μιλώντας, αυτά τα δύο συναισθήματα (?) ενεργοποιούν παρόμοια ή/και κοντινά κέντρα στον εγκέφαλο. Η αγάπη γίνεται μίσος, το μίσος, όμως, μπορεί να γίνει αγάπη? (Δεν έχω κάποιο ερέθισμα για αυτόν τον συλλογισμό απλά είναι κάτι που κατά διαστήματα έχει ξεφυτρώσει μέσα στο κεφάλι μου σαν απορία)- λευκός σίφουνας

Όταν λένε ότι το μίσος είναι κοντά στην αγάπη, δε νομίζω ότι εννοούν ότι είναι εύκολο να πας από το ένα απόλυτο συναίσθημα στο άλλο απόλυτο συναίσθημα και να παραμείνεις σταθερός στο ένα ή στο άλλο, αλλά ότι μπορεί να νιώθεις και τα δύο συναισθήματα για το ίδιο πρόσωπο. Όχι ακριβώς ταυτόχρονα, αλλά διαφορετικά συναισθήματα για τις διαφορετικές του πτυχές. Ας πούμε, μπορεί να αγαπάς πολύ τον άντρα σου, αλλά όταν σε μειώνει μπροστά στους άλλους να νιώθεις ότι τον μισείς. Ακόμα καλύτερα το λέει το τραγούδι:

________________
3.

Α,μπα ξέρεις τι έχω παρατηρήσει; Ότι πολύς κόσμος με θεωρεί σνομπ πριν με γνωρίσει, και συνήθως οι περισσότεροι μου αναφέρουν ότι τους εκπλήσσω ευχάριστα (αφότου αναπτυχθεί οικειότητα μεταξύ μας). Εντάξει, δεν είναι κάτι τραγικό, αλλά αναρωτιέμαι τι κάνω και το πιστεύουν αυτό... Ας πούμε ότι βρίσκομαι σε μια καινούρια παρέα, πολυ σπάνια θα με προσεγγίσουν άτομα για να μιλήσουμε, παρά μόνο αν ξεκινήσω εγώ τη συζήτηση (πράγμα που πάντα κάνω τα τελευταία χρόνια, γιατί από τους άλλους δεν βλέπω χαΐρι). Τι κάνω λάθος όμως; Θεωρώ ότι είμαι ανοικτή στην επικοινωνία και το έχω αναπτύξει αρκετά τελευταία μέσω της δουλειάς μου, ωστόσο γιατί ποτέ κανείς δεν κάνει το πρώτο βήμα; Τόσο λανθασμένη ιδέα έχω για τον εαυτό μου ή απλώς οι άλλοι αρχικά διαμορφώνουν λανθασμένη άποψη; Και πώς διορθώνεται;

Αν όντως είναι πολλοί και δεν επικεντρώνεσαι σε αυτούς που το λένε, ξεχνώντας αυτούς που δεν το λένε ή που λένε το αντίθετο, μπορεί να είναι η εξωλεκτική επικοινωνία. Η στάση του σώματος, το ύφος, το ντύσιμο... όλα αυτά δημιουργούν μια εντύπωση. Νομίζω όμως ότι έτσι κι αλλιώς η μειοψηφία των ανθρώπων έχει το θάρρος (ή και το λίγο θράσος) για να κάνει την πρώτη κίνηση σε μια κουβέντα. Οι λίγοι που δεν φοβούνται, συνήθως βαριούνται.

________________
4.

Διαβάζεις αστυνομικά βιβλία; Αγαπημένοι συγγραφείς;- Σοφία

Διαβάζω απ' όλα. Τα τελευταία ωραία αστυνομικά ήταν η τριλογία του Στιγκ Λάρσον και η Tana French, γενικώς. Το The Silent Wife της ASA Harrison είναι πολύ ωραίο. Από τα κλασικά, η Πατρίσια Χάισμιθ και Αγκάθα Κρίστι για πάντα, πάντοτε. Για ατμόσφαιρα βικτωριανής εποχής, Γουίλκι Κόλινς. Η τριλογία της Νέας Υόρκης του Πολ Όστερ, οπωσδήποτε!

________________
5.

Πάντα είχα την τάση να ανοίγομαι επιλεκτικά σε ένα άτομο ποτέ σε πολλά, συγκεκριμένα κατά περιόδους είχα κάποια πολύ καλή φίλη με την οποία μοιραζόμουν τα πάντα και περνάγαμε πολύ χρόνο μαζί, αυτό γίνεται από το δημοτικό. Δεν ήμουν ποτέ των μεγάλων παρέων. Με αυτά και με τ'άλλα κάτι γινόταν κι όλο αυτό χανόταν μετά από κάποια χρόνια, χωρίς να ξέρω το γιατί, αλλά και χωρίς να κυνηγάω να το μάθω. Αυτό έγινε τουλάχιστον με 6 ''φίλες''. Με πείραζε κατά βάθος και σκεφτόμουν πάντα τι είχα κάνει λάθος, μερικές φορές ρώτησα, απάντηση δεν πήρα. Σημειωτέον η φιλία για εμένα είναι ή μάλλον ήταν πολύ ψηλά, πρώτα οι φίλες και μετά η σχέση. Στη φιλία δε χωράει ανταγωνισμός για εμένα γιατί ποιος ο λόγος σκεφτόμουν. Μια νέα φίλη που την ξέρω από παλιά, αλλά δεν κάναμε παρέα και στην οποία είπα την παραπάνω ιστορία, μου είπε κάτι που μου φάνηκε πολύ σκληρό: μου είπε ότι αυτό συμβαίνει επειδή είμαι πολύ καλοπροαίρετη. Για πες μου πως να σταματήσω να είμαι καλοπροαίρετη όταν θέλω να έχω αληθινές φίλες;

Γιατί σου φάνηκε πολύ σκληρό το ότι είσαι πολύ καλοπροαίρετη; Δεν είναι δα και το χειρότερο πράγμα που μπορείς να ακούσεις. Αν αυτό το σχόλιο το θεωρείς «πολύ σκληρό», σου εύχομαι ολόψυχα καλή τύχη στη συνέχεια.

Δεν ξέρω αν είσαι πολύ καλοπροαίρετη ή όχι (το οποίο δεν το θεωρώ καν κακό, αν μπορείς να προστατέψεις παράλληλα τον εαυτό σου), από αυτά που λες βγάζω άλλου είδους συμπέρασμα.

Βάζεις μεγάλο στοίχημα σε πολύ λίγους ανθρώπους. Αυτό είναι πιεστικό για τη σχέση και μη ρεαλιστικό για τη ζωή.

Αυτό το «αληθινές» στο «φίλες»... Τι εννοείς με το «αληθινές»; Νομίζω ότι αυτό που εννοείς είναι «σίγουρη». Αυτό δεν υπάρχει. Κανείς δε θα είναι σίγουρος φίλος, σύντροφος, συνεργάτης, σύζυγος. Δε θα είσαι σίγουρη ποτέ, για κανέναν, και αυτό δεν είναι κακό. Δε συντηρείς φιλίες, σχέσεις, με πρώτο κριτήριο το κατά πόσο υπάρχει περίπτωση να χαλάσουν, ή με το πόσο αποκλειστικές είναι. Ένας φίλος είναι «αληθινός» για όσο είναι φίλος σου. Όταν σταματάει να είναι φίλος σου, δεν ακυρώνεται όλο το παρελθόν μαζί του, απλώς (εντάξει όχι τόσο απλά, με κόπο) περνάτε σε άλλη φάση, που δεν ονομάζεται φιλία. Οι άνθρωποι χάνονται, αλλάζουν – δεν είναι κάτι που χρειάζεται πάντα εξηγήσεις. Δεν έκανες απαραίτητα κάτι λάθος, γι' αυτό δεν υπήρξε απάντηση. Η λέξη "αληθινός" είναι τρομερά συνηθισμένη, αλλά είναι από τις κενές ατάκες του Facebook, των ριάλιτι σόου, της φτηνής παρηγοριάς, της έχουν αποδοθεί μυθικές ιδιότητες. Δεν είμαστε πλάσματα με μια μοναδική ιδιότητα, άρα οι σχέσεις που κάνουμε είναι πολλών αποχρώσεων ταυτόχρονα. Αν θέλεις κάτι σίγουρα αληθινό, βάλε ένα χρυσό δόντι. 

Προετοιμάσου για ένα ακόμη πολύ σκληρό σχόλιο: ίσως, ίσως είσαι κάπως μονοκόμματη. Τα δίνεις όλα σε ελάχιστους ανθρώπους και δεν περισσεύει χώρος για ελιγμούς και για προσαρμογές. Κακώς βάζεις τις φιλίες πάνω από τις σχέσεις, μην το λες ως προσόν. Μην τις βάζεις ούτε πιο πάνω, ούτε πιο κάτω. Δεν μπαίνουν σε ιεραρχία οι σχέσεις, χρειάζεσαι από όλα τα είδη, είναι όλες πολύ απαραίτητες για μια ισορροπημένη ζωή. Ακόμη και οι αποτυχημένες.

________________
6.

Αγαπητή Α μπα,

Πρωτα απ'ολα να σου πω ποσο απολαμβάνω την στήλη σου!

Η ερωτηση μου είναι. Με προβληματίζει το οτι παρ'ολο που ειναι γεγονός πως υπάρχει απίστευτη δυστυχία στον κόσμο, και άνθρωποι που πεινάνε κτλ εγω συνεχίζω με την καθημερινότητα μου σαν να μην γίνεται τίποτα. Δηλαδή θεωρητικά δεν θα έπρεπε να τα παρατήσω όλα και να πάω να δώσω τα λεφτά μου σε φτωχούς; Θέλω να ρωτήσω εσυ αν το έχεις σκεφτεί αυτο και πως το 'δικαιολογείς' στον εαυτό σου. Απλά την γνώμη σου σε αυτο το θέμα δηλαδή.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου γενικά, με κάνουν να σκέφτομαι και να εξετάζω τον εαυτό μου!!

Φιλιά, καλή συνέχεια-Κάιζερ Σόζε

Είναι από τα πράγματα που δεν έχω καταφέρει να φιλοσοφήσω και να χωρέσω στο νου μου. Μια σκέψη που μου έχει έρθει τελευταία είναι ότι αυτός ο προβληματισμός εκφράζει την ενοχή του ανθρώπου με προνόμια, και περιορίζεται εκεί. Τελικά, ίσως είναι κάπως γελοίος.

Δε φταις για το γεγονός ότι ανήκεις στην ομάδα που ανήκεις (με την έννοια ότι ήταν και είναι πολύ πέρα από τις δυνάμεις σου) και οι τύψεις για το γεγονός είναι κάτι που τελικά οδηγεί στη συντήρηση. Οι τύψεις είναι, αν όχι παθητικός τρόπος αντιμετώπισης, μέρος του προβλήματος.

Η υπόθεση σηκώνει διάβασμα. Δεν ξέρω καν από πού να αρχίσει κανείς. Τελευταία διάβασα αυτό κι αυτό.

________________
7.

Α, μπα θαυμάζω το λόγο σου! οι απαντησεις σου έχουν συνηθως υψηλή αξιολογικη κρίση και απαντας πάντα με αιχμηρο, χιουμοριστικο τροπο ...επειδή δε, είσαι και πολύ τυχερή :-) ... βρίσκεις στόχο!to the point! Θέλω να ρωτήσω την άποψη σου και αν θέα τη λες. Δεν θα το ριξω στο πολύ μιλά μπλα, είμαι αγόρι..sorry girls Λοιπόν, ιν μπριφ, τσακωνω συχνότατα τον εαυτό μου να αδυνατεί να αντιδράσει, σε πραγματικό χρονο και συνθήκες, όπως επιτάσσει μια συγκεκριμένη στιγμη, όπως δλδ θα ήθελα να αντιδρασω. Πχ για να γινει σαφές: Μου έχει τύχει συχνά να βλέπω μια κοπέλα που θέλω να της τη πεσω (με τη καλή έννοια, μαρεσει ρε φιλε) και παίρνω για αρχη σήμα ευνοϊκό οχι ανταλλαγη βλεμματων, πιο χαλαρά, ακριβώς αυτο εννοώ ότι σε καλεί η στιγμή, οκ; Θελεισ και μοιαζει να θελει και αυτή. Όμως η φάση είναι ότι ή δρας στο ΤΩΡΑ... ή το' χασες. όταν συμβαίνει αυτό που περιγράφω νιώθω ότι, όχι απλά δεν αδεαχνω ευκαιρίες, αλλά ότι κάθομαι και παρατηρώ εμένα να... λέει γεια... σε εμπειρίες, ζωη. Να πω ότι αυτό συμβαίνει και σε αλλά θέματα, όχι μόνο στο φλερτ. Θέλω τη γνώμη σου!- Mic

Ok. Η γνώμη μου. Η γνώμη μου είναι ότι δεν υπάρχει αυτή η σούπερ κατάλληλη στιγμή, και ως εκ τούτου δε μπορείς να τη χάσεις. Την «ιδανική» στιγμή την έχεις δημιουργήσει εσύ μέσα στο μυαλό σου. Ο άλλος δεν έχει ιδέα τι σκέφτεσαι να κάνεις, κι εσύ οπωσδήποτε δεν ξέρεις τι μπορεί να σκέφτεται ο άλλος, οπότε μην μεγαλοπιάνεσαι ότι κατάλαβες πότε η κοπέλα που δεν έχεις καν κοιτάξει καλά καλά βρίσκεται στην ακριβώς ίδια φάση με σένα. Η ζωή είναι μια τεράστια αλυσίδα από στιγμές, και ποτέ δεν ξέρεις ποια είναι η καλύτερη για να κάνεις το οτιδήποτε. Το κάνεις όποτε μπορείς, όποτε τολμήσεις και όποτε σε ευνοήσουν οι συνθήκες.