«Το μέγιστον ατόπημα του επαγγέλματος των δικηγόρων είνε ότι εξ εκατόν ανδρών ασπασθέντων το επάγγελμα τούτο, το ήμισυ μόνον αποζή εξ αυτού. Το έτερον ήμισυ αναγκάζεται να αναζητήση αλλαχού πόρον υπάρξεως.
Επειδή δε αι περί τα νομικά σπουδαί κατέστησαν αυτούς ανικάνους προς εξάσκησιν άλλου βιοποριστικού επαγγέλματος, πολλοί εξ αυτών κατέρχονται εις το πολιτικόν στάδιον μετερχόμενοι ως επι το πλείστον δημαγωγικήν πολιτικήν, ήτις είνε η ευχερεστέρα, μη χρήζουσα προς ενάσκησιν αυτής εμβριθείς μελέτας ή άλλης τινός ιδιότητος ή αρετής, αρκεί μόνον ο ούτω πολιτευόμενος να έχη θράσος και φωνήν αρκούντως σθεναράν όπως απαγγέλλη λόγους εστερημένους του κοινού νοός»
(Δημοσθένης Τζιβανόπουλος, εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου την περίοδο 1892-1911)
________
Αλιεύτηκε από την εφημερίδα «Ελεύθερο Βήμα» 1929.
Για περισσότερα «τέτοια» βλέπε και Παλιά Αθήνα.
σχόλια