Η ιστορία με τον κροκόδειλο στην Κρήτη μας δίνει αφορμή να ρίξουμε μια ματιά σε αυτή την αρρωστημένη σχέση αφέντη-δούλου που έχει χτίσει ο σύγχρονος άνθρωπος με τα εξωτικά ζώα μέσα στο χρόνο.
Από την μια το τσίρκο. Μια μεταμοντέρνα εκδοχή του Κολοσσαίου όπου το πλήθος χειροκροτεί όχι τον θάνατο ενός ανθρώπου αλλά τον εξευτελισμό ενός ζώου. Δεν υπάρχει πιο έγκυρος δείκτης για την χαμηλή (συναισθηματική;) νοημοσύνη ενός ανθρώπου από το πώς συμπεριφέρεται στα ζώα. Και στο τσίρκο μπορείς να δεις την απόλυτη έλλειψη ενσυναίσθησης από την πλευρά του ανθρώπου σε όλο της το μεγαλείο.
Από την άλλη τα εξωτικά ζώα ως κατοικίδιο. Το περίεργο pet που νομίζουν οι ιδιοκτήτες του ότι τους προσδίδει έναν αντικομφορμιστικό αέρα. Αυτός όμως που καταφέρνουν με ένα ιγκουάνα στον ώμο τους είναι να σέρνουν τα κατάλοιπα του μικροαστισμού τους. Αν είχαν κάτσει να σκεφτούν για λίγο το περιβάλλον και τις συνθήκες που θα έπρεπε να βρίσκεται αυτό το ζώο θα ντρεπόντουσαν. Άραγε θα μπορούσες εσύ να προσαρμοστείς εύκολα σε ένα άγνωστο περιβάλλον; Πόσο θα μπορούσες να ζήσεις όπως ακριβώς ζουν οι Εσκιμώοι; Πόσες μέρες θα άντεχες στην ζούγκλα του Αμαζονίου;
Συμπέρασμα: Τρομακτικότερο από το να κυκλοφορεί ελεύθερος ένας κροκόδειλος, αλιγάτορας ή οποιοδήποτε ερπετό μέσα στα πόδια μας είναι αυτός που τον έφερε σε αυτό το σημείο. Και αυτή την στιγμή κρυφογελάει με τον ντόρο που έχει προκαλέσει. Διότι σημασία για αυτόν έχει να συγκεντρώνει τα βλέμματα. Είτε κυκλοφορεί με ένα ερπετό στον ώμο είτε όταν το βλέπει ανάμεσα στα πόδια των άλλων.
Υ.Γ
Μακάρι να βρεθεί κάποιος να μαζέψει το ερπετό και να το στείλει στο φυσικό του περιβάλλον. Και μακάρι να εφαρμοστούν οι νόμοι για τους παράνομους ιδιοκτήτες τέτοιων ζώων
σχόλια