ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

την ώρα που γυρνούσα από ηλεκτρικό, στο δρόμο για το σπίτι, με σταμάτησε ένα παιδί από Αφρική και μου έκανε ένα κομπλιμέντο. Μιλούσε αγγλικά. Τον ευχαρίστησα και προσπάθησα να φύγω, αλλά πιάσαμε την κουβέντα. Μου ζήτησε τον αριθμό τηλεφώνου, αλλά δεν ήθελα να τον δώσω, οπότε του είπα ότι θα τον βρω μέσα από το φβ. Ήταν πολύ συμπαθητικός.Κάποια στιγμή αργότερα που μίλησα με το αγόρι μου, του είπα για το περιστατικό και όχι απλά θύμωσε, αλλά έκλεισε σκάιπ, τηλ κτλ.. Να σημειώσω ότι είμαι πολύ κοινωνικός χαρακτήρας, μου αρέσει πολύ να έρχομαι σε επαφή με άλλους και είναι και το πεδίο επαγγελματικής κατεύθυνσης που θέλω να ακολουθήσω (επικοινωνία/P.R.). Με άλλα λόγια δεν συνέχισα την κουβέντα γιατί ένιωσα έλξη ή κάτι τέτοιο, απλώς μου φάνηκε μία πολύ όμορφη κίνηση και ήθελα να φερθώ ευγενικά και προπαντός ανθρώπινα και να μη σηκωθώ να φύγω σα γαϊδούρι.ΟΚ, καταλαβαίνω τη ζήλια του αγοριού μου, αλλά τόσο υπερβολική συμπεριφορά γιατί;Εν κατακλείδι, νομίζω ότι όλοι μας έχουμε χάσει το νόημα της επικοινωνίας. Και σ' αυτό που θέλω να καταλήξω είναι ότι επικοινωνία δεν είναι μόνο να βγαίνεις με τους φίλους για καφέ και να αναλύεις τα ερωτικά σου, ούτε να 'κάνεις παιχνίδι' με κάποιον/α σε ένα club.Είναι να χαμογελάς στο μετρό το πρωί(όχι να είσαι σκυθρωπός όπως όλοι), να βοηθήσεις μία γιαγιά ν' ανέβει στο λεωφορείο, να χαμογελάσεις στα φανάρια αντί να αρχίσεις να κορνάρεις...Ανθρωπιά και θετική αύρα χρειαζόμαστε.Αυτά. έγραψα πολλά ίσως. απλώς το περιστατικό αυτό μου έδωσε τροφή για σκέψη και είπα να το μοιραστώ με εσάς.R.