30.11.2012 | 22:17
η χαρουμενιά και άλλες ιστορίες
Μπαίνω στον τρίτο χρόνο ψυχοθεραπείας, ένας απρόσμενος θάνατος, μια δυσλειτουργία στην οικογένεια, κάτι κρίσεις πανικού, τα "χρειάστηκα", χωρίς τελικά να πάρω φάρμακα αν και κατά εποχές τον παρακαλούσα.Για πείτε μου, πότε τελειώνει αυτή η ιστορία με τους ψυχιάτρους? Όσο ζεις μαθαίνεις, όσο ψυχαναλύεσαι μαθαίνεις, όσο ψάχνεις το η-μεηλ του πρώην σου μαθαίνεις, πού είναι το τέλος? Ό,τι με πονούσε την πρώτη μέρα που πήγα εκεί ακόμη με πονάει...και θυμώνω γι'αυτό.Το θετικό της υπόθεσης ότι ξεθολώνεις (χάιλι ρικομέντ ιτ!)
