Η Μαρία Καψάλη γεννήθηκε πριν από 20 περίπου χρόνια στην Αθήνα και είναι από εκείνους τους ανθρώπους που καταλαβαίνουν από πολύ νωρίς στη ζωή τους πως η Τέχνη είναι η μόνη τους διέξοδος. Ο μοναδικός τρόπος να μπορέσουν να εκφραστούν. Αφού ασχολήθηκε πρώτα με το θέατρο και την υποκριτική αποφάσισε πως αυτό που της ταιριάζει καλύτερα είναι το τραγούδι. Και κάπως έτσι πήρε το μικρόφωνο και ανέβηκε στη σκηνή. Πριν από λίγες ημέρες, μαζί με το μουσικό σχήμα Εν Αταξία πήρε μέρος στο Athens Fringe Live και λίγο αργότερα στη συζήτηση που διοργανώθηκε στο Βρυσάκι με την υποστήριξη του ελληνικού καφέ Bravo. Η ίδια μίλησε στη LiFO για την απόφαση της να ασχοληθεί με το τραγούδι, την αγάπη της για τα παραδοσιακά και τα ρεμπέτικα, αλλά και τα όνειρα που κάνει και της φαντάζουν λίγο παιδικά.
Πότε κατάλαβες ότι αυτό που θέλεις να κάνεις στη ζωή σου είναι ν' ασχοληθείς με το τραγούδι; Πώς το πήρε η οικογένεια σου; Σε στήριξε ή σε αποθάρρυνε στην απόφαση σου αυτή;
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο μουσική. Οι γονείς μου τραγουδούσαν συνέχεια. Στα δεκατέσσερα ξεκίνησα την ενασχόληση μου με το θέατρο και χάρη σε ένα συνδυασμό γεγονότων, αλλά και της βοήθειας που πήρα από τους δασκάλους μου Νικόλαο Κανατά και Αντώνιο Armani (ο πρώτος με τις υποκριτικές γνώσεις και το θάρρος που μου ενέπνευσε και ο δεύτερος με την γερμανική πειθαρχία και την τεχνική στο τραγούδι) αποφάσισα στα 17 μου πως αυτό που θέλω να κάνω είναι να τραγουδάω. Η οικογένεια μου με στήριξε από την αρχή σε αυτή μου την απόφαση και συνεχίζει να με στηρίζει σε κάθε μου προσπάθεια. Εξάλλου, ο μπαμπάς μου είναι ο μεγαλύτερος θαυμαστής μου και η μαμά μου η πρώτη που ακούει το πρόγραμμα acapella πριν ακόμα γίνει πρόβα με τους Εν αταξία.
Για πες μας για τους Εν Αταξία; Τι μουσική σας αρέσει παίζεται; Ποια είναι τα όνειρα σας για το μέλλον;
Οι Εν αταξία είναι αυτό ακριβώς που λέει το όνομά τους, μουσικοί σε αταξία. Οι μουσικοί που συμμετέχουν στο σχήμα αλλάζουν ανάλογα με την ελευθέρια και τη δυνατότητα που μας δίνει το κάθε μαγαζί. Η δική μας δουλειά είναι να προσπαθούμε σε κάθε live να βγάζουμε μουσικά το αποτέλεσμα που θέλουμε. Σίγουρα το ιδανικό είναι να παίζουμε όλοι μαζί, αλλά δεν μας δίνεται συχνά αυτή η ευκαιρία. Παίζουμε κυρίως παραδοσιακά τραγούδια από όλη την Ελλάδα, αλλά έχουμε μια ιδιαίτερη αδυναμία στα ηπειρώτικα και τα κρητικά, τα ρεμπέτικα και τα σμυρνέικα. Στο πρόγραμμα εντάσσουμε βέβαια και κάποια έντεχνα κομμάτια, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων έχει γράψει ο Θοδωρής Κοτονίας. Σαν σχήμα έχουμε πολλά όνειρα και ίσως τα πιο πολλά να φαντάζουν λίγο παιδικά, αλλά ο βασικός μας στόχος είναι, ότι κι αν συμβαίνει, να μην χάσουμε την έμπνευση μας, την πίστη μας και το πάθος μας για δημιουργικότητα και να προσπαθούμε μέρα με τη μέρα να γινόμαστε καλύτεροι μουσικοί και καλύτεροι άνθρωποι.
Γιατί σου αρέσουν τόσο πολύ τα σμυρναίικα, τα παραδοσιακά και τα ρεμπέτικα τραγούδια; Τι σου φέρνουν στο μυαλό;
Αυτές είναι οι μουσικές που μεγάλωσα. Με αυτούς τους ήχους είναι ντυμένες όλες οι αναμνήσεις των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων. Έχω πειραματιστεί και με άλλα μουσικά είδη, αλλά κανένα από αυτά δεν κατάφερε να με κερδίσει πραγματικά. Αυτά τα τραγούδια αγάπησα, αυτά είναι που μου κράτησαν συντροφιά σε όμορφες και άσχημες στιγμές. Όλα έχουν την δική τους ιστορία και όλα κατέχουν το δικό τους ξεχωριστό κομμάτι στην καρδιά μου.
Τι θα κρατήσεις από τη συζήτηση που διοργανώθηκε στο Βρυσάκι με την υποστήριξη του ελληνικού καφέ Bravo;
Ήταν μια πρωτόγνωρη και πολύ όμορφη εμπειρία. Το κλίμα φιλικό και ο χώρος μοσχοβολούσε καφέ. Όλη η συζήτηση έχει αποτυπωθεί λεπτό προς λεπτό στο μυαλό μου παρέα με ένα περίεργο σφίξιμο στο στομάχι.
Ελληνικό καφέ Bravo πίνεις; Σε εμπνέει;
Ο ελληνικός καφές είναι έμπνευση και μια καθημερινή απόλαυση. Οι πρόβες τον Εν αταξία ξεκινούν σχεδόν πάντα με μια κούπα ελληνικού καφέ που φτιάχνει η μαμά μου, και σερβίρει στο χοντρό φλιτζάνι, πάντα με πιατάκι και τριγωνικά διπλωμένη χαρτοπετσέτα.
σχόλια