ADVERTORIAL
Όταν με πιάνει η νοσταλγία ανατρέχω σε όλους αυτούς τους μαγικούς φακέλους με φωτογραφίες. Άλλες ψηφιακές, άλλες σε άλμπουμ, όλες παρούσες να μου θυμίζουν όλα αυτά τα όμορφα που χρωμάτισαν αλλά και διαμόρφωσαν τη ζωή μας.
Μια κοινή ζωή που ξεκίνησε μια βραδιά, πριν από 5 χρόνια, σε μία αθηναϊκή ταράτσα με θέα τον ιερό βράχο, αυτή έμελε να είναι η αρχή πολλών επόμενων αρχών. Η αφετηρία για πολλά νέα ξεκινήματα, με κοινό παρονομαστή πάντα εμάς.
Λίγο μετά το πρώτο τσούγρισμα στην ταράτσα, ακολούθησαν οι πρώτες κοινές μας διακοπές στο κοντινό Αγκίστρι. Για να ακολουθήσει ένα Σαββατοκύριακο στην Ελαφόνησο και μία εβδομάδα αργότερα στην ήσυχη αλλά αγαπημένη Ιθάκη. Λάτρεις και οι δύο του μεγαλύτερου παραμυθά, θέλαμε να πατήσουμε στη γη του αγαπημένου πρωταγωνιστή του.
Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να βρεθούμε κάτω από την ίδια στέγη. Ήταν ένα βήμα που έγινε χωρίς σκέψη, καθώς κάθε βράδυ δεν βρίσκαμε κανένα λόγο να είμαστε μακριά ο ένας από τον άλλο. Οπότε, το σπιτάκι μας έγινε ο χώρος που φιλοξένησε όλα τα ωραία που ακολούθησαν.
Το πρώτο πάρτι έκπληξη που του οργάνωσα και με την ευκαιρία γνώρισα και τον τελευταίο καλό του φίλο.
Τα πρώτα Χριστούγεννα που ήρθαν επισκεψη οι δικοί μου για να γνωρίσουν τον «λεγάμενο» και όλη η αμηχανία του να προσπαθεί να μην κάνει ή πει κάποιο λάθος υπό το άγρυπνο βλέμμα της μητέρας μου.
Το πρώτο μας γατί που το βρήκαμε να χαζονιαουρίζει, μια σταλίτσα, δίπλα στον κάδο της ανακύκλωσης. Το πρώτο μας κουτάβι που πήγαμε να πάρουμε από την Υπηρεσία Αστικής Πανίδας του δήμου Αθηναίων.
Όλα αυτά τα βήματα που μας έκαναν από ζευγάρι οικογένεια, έμελε να τα ακολουθήσουν και άλλα. Γιατί το θέμα είναι να κάνεις πάντα το επόμενο βήμα.
Η ερώτηση και το «I do» που ακολούθησε, έγινε σε μία ταράτσα πάλι αυτή τη φορά ενός νησιού. Το δαχτυλίδι συγκέντρωνε τα καλαμάκια σε μία κανάτα από φρουτένιο αλκοόλ, μόνο για εμάς. Στην αρχή δεν κατάλαβα γιατί όλα τα καλαμάκια ήταν σφηνωμένα και μόνο από το έντονο βλέμμα του, πλησίασα και παρατήρησα τι είναι αυτός ο «κρίκος». «Σκέφτηκα πως αν σε γλυκομεθύσω, θα στο κάνω πιο εύκολο»... μου είπε και μου ζήτησε πρώτα να το πιούμε και μετά να απαντήσω.
Μετά από αυτό το βήμα, θυμάμαι το ξωκλήσι που παντρευτήκαμε και το μωρουδίστικο μπλουζάκι των Red Hot Chilli Peppers που ακολούθησε για δώρο στα γενέθλιά του. Έπρεπε να βρω ένα χαριτωμένο τρόπο να του πω τι θα επακολουθούσε σε λιγότερο από 8 μήνες.
Τι όμορφα που τόλμησε εκείνη τη βραδιά να κάνει το βήμα στην αθηναϊκή ταράτσα.
Πόσο χαίρομαι που τόλμησα να του πω να φύγουμε τα δυο μας για πρώτη φορά.
Βλέποντας τη διαφήμιση της ΑΛΦΑ, γέμισαν τα μάτια μου από την εικόνα του ζευγαριού που θύμιζε τόσο πολύ τη δική μου ιστορία. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι όλη μας η ζωή ήταν αποτέλεσμα του γεγονότος ότι τολμήσαμε να κάνουμε το βήμα. Κάθε φορά που κάτι συνέβαινε είτε αβίαστα, είτε με κάποια αγωνία, είτε λόγω ενός ονείρου ή μιας επιθυμίας, όλα ήταν βήματα που τολμήσαμε να κάνουμε.
Για αυτό ελπίζω όλοι οι άνθρωποι να κάνουν το βήμα. Γιατί ένα βήμα πιο κοντά στους ανθρώπους μας, είναι ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματική ευτυχία.
σχόλια