21.1.2013 | 15:58
.
Φοβάμαι για ό,τι θα ρθει για το οτι θα μου λείπεις και δε θα μπορώ να πιστέψω οτι χωρίσαμε. Ακούω τα τραγούδια μας και σκέφτομαι τις διακοπές μας και δεν εύχομαι να ταν πιο εύκολος ο χωρισμός αλλά να μην είχε τελειώσει αυτό, να μην είχε φθαρεί η σχέσης μας, να είχα την ίδια αρχική καύλα μαζί σου. Πόσο πονάει ρε παιδιά, γιατί να έρχεσαι κοντά με έναν άνθρωπο, να τον αγαπάς και στο τέλος να πονάς και για το σύντροφο και για το φίλο που έχασες. Πως να συνεχίσω. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα πολύ χειρότερα, θάνατοι κλπ. αλλά το μυαλό δεν μπορεί να σκεφτεί αυτα τα πράγματα για πολύ ώρα, ξαναγυρνάει στις αναμνήσεις. Μακάρι να μπορούσες να με καταλάβεις περισσότερο. Τελικά δε φτάνει μόνο η αγάπη, όχι. Εσύ ήσουν ερωτευμένος μαζί μου εγώ όχι αλλά δεν πονάω λιγότερο. Αυτό το κένο μέσα μου, μόνο να κοιμάμαι θέλω. Και τώρα θα πονάς και θα είσαι μόνος σου εκεί, ακόμα και αυτό με πονάει