ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαι 24 μια ζωή με θυμάμαι να διαβάζω... από πτυχία χαρτούρες και λοιπά άλλο τίποτα. δεν έχω δουλέψει ποτέ παρόλο που το σκεφτόμουν ήδη από τους πρώτα μου χρόνια ως φοιτήτρια, αλλά φοβόμουν όλη αυτή την έκθεση του εαυτού μου, την πιθανότητα απόρριψης, την αίσθηση ότι συνεχώς θα με κρίνουν για ό,τι κάνω...και δε μιλάω για σοβαρές δουλειές τώρα, ακόμα και προσωρινά δεν έχω τολμήσει κάτι για όλους αυτούς τους λόγους.ειλικρινά, από παλιά ζήλευα όσους ήταν στην ηλικία μου και ρίσκαραν και έψαχναν και που ακόμα και αν είχαν παρόμοιο άγχος με το δικό μου δεν τους έκανε να παραλύσουν. στα 21 μου είχα την πρώτη(και μοναδική) επαγγελματική μου αποτυχία σε δουλειά σχετική με το αντικείμενο των σπουδών μου και από τότε δεν έχω τολμήσει να ξαναψάξω. δε μου άρεσε και αυτό που σπουδαζα και στη συνέχεια αποφάσισα να σπουδάσω αυτό που ήθελα από την αρχή και νιώθω περήφανη που το κατάφερα αυτό. Ξέρω όμως ότι θα τα βρω όλα αυτά που αναφέρω παραπάνω μπροστά μου μοιραία και δεν ξέρω τί να κάνω.Προσωπικά δεν είμαι επίσης καλά, είμαι μόνη 2 χρόνια, βγήκα από μια σχέση έντονη και με απασχολεί και αυτό. Ούτε σεξ έχω ξανακάνει από τότε που χώρισα. οι γονείς μου πιστεύουν σε μένα, οι φίλοι μου πιστεύουν σε μένα, μόνο εγώ δεν πιστέυω σε μένα. Ο χρόνος τρέχει και ΑΚΟΜΑ φοβάμαι γιατί ξέρω πως άμα δεν καταφέρω να σταθώ στα πόδια μου σε όλους τους τομείς θα φταίει το κεφάλι μου.Κανένας άλλος.Δεν ξέρω τι να κάνω με τη ζωή μου