Στο σημερινό ‘Α, μπα’: οι φοβίες φεύγουν από μόνες τους;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: οι φοβίες φεύγουν από μόνες τους; Facebook Twitter
17


________________
1.

Πώς θα καταφέρω να μην φοβάμαι ότι θα χάσω τον άνθρωπό μου. Όση αγάπη κι αν δίνω/παίρνω, πάντα ελλοχεύει ο φόβος της εγκατάλειψης. Για κάτι καλύτερο, διαφορετικό κλπ. Φόβος που δεν με σταματάει απ το να λειτουργώ καθημερινά, αλλά εμφανίζεται/εξαφανίζεται αιφνιδίως και κρατάει, κάποιες, στιγμές.
Το να προσπαθούμε για την καλύτερη εκδοχή μας, το να αγαπάμε και να νοιαζόμαστε είναι τελικά τα μόνα που μπορούμε (απ' την πλευρά μας) να κάνουμε;
Σ' ευχαριστώ.- μήδεια(2)


Ο φόβος, όσο δεν είναι τόσο έντονος ώστε να υπάρχει κίνδυνος να αποτελέσει αυτοεκπληρούμενη προφητεία, είναι δημιουργικός. Όπως το άγχος που σε παρακινεί να προσέχεις όταν περπατάς με τακούνια, για να μην σπάσεις τον αστράγαλο σου. Καλά κάνεις και φοβάσαι γιατί κανείς δεν οφείλει να είναι μαζί σου για πάντα. Φαντάζομαι ότι προτιμάς να το θέλει παρά να το ανέχεται.


Ναι, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αγαπάμε, να νοιαζόμαστε, να προσπαθούμε για την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας – και να μην επαναπαυόμαστε.


________________
2.


Αγαπητη Α, μπα,
Καταρχην συγχαρητηρια για τις εύστοχες απαντήσεις σου!
Προβληματίζομαι πάνω στα εξής.. Στην εποχή μας που όλοι λίγο-πολύ πάμε από τη μια σχέση στην άλλη, κάνουμε έναν ''άγνωστο'' το ''άλλο μας μισό'' μέσα σε λίγους μήνες και ''το άλλο μας μισό'' έναν ''άγνωστο'' μέσα σε λίγες εβδομάδες.. τελικά:
αν οποιοσδηποτε μπορεί να αντικαταστήσει οποιονδήποτε, μήπως τελικά δε θέλουμε κανεναν πραγματικα? Πώς γίνεται να δίνουμε τόσα πολλά σε κάθε άνθρωπο και μετά να ξεκόβουμε από αυτόν? Επηρεαζόμαστε τόσο πολύ τελικά από τα σύγχρονα πρότυπα και το τι περιμενει ο κοινωνικος μας περιγυρος από εμας? Ήταν μήπως καλύτερα στα παλιά τα χρόνια που ήταν πιο συντηρητικη η κοινωνία?
Just wondering..
Σ'ευχαριστώ πολύ για το χρόνο!- Life is a Coffeespoon

Δεν το κάνουμε όλοι.


Αν πιστεύεις ότι το κάνεις εσύ, ψάξε τους λόγους που σε κάνουν να αποκωδικοποιείς τα μηνύματα που λαμβάνεις από την κοινωνία με αυτόν τον τρόπο. Μόνο εσύ ξέρεις το γιατί, αλλά αν μου επιτρέπεται μια υπόθεση, το κάνεις για να μην θεωρηθείς «εύκολη» και «τσούλα». Ντύνεις μια τυχαία συνάντηση, μια σύντομη γνωριμία, έναν άγνωστο στην ουσία, όπως και μόνη σου αναγνωρίζεις, αμέσως με συναίσθημα, για να δικαιολογήσεις το σεξ εκτός γάμου ή το σεξ σε μια σχέση που δεν έχει καθιερωθεί ως «σοβαρή», που σημαίνει ότι πάει για γάμο.


Η κοινωνία μας εξακολουθεί να είναι πολύ συντηρητική, αλλά το εκφράζει με καινούριους τρόπους. Πρέπει να έχεις το νου σου.


________________
3.


Α, μπα τελικά έχω πρόβλημα το παραδέχομαι. Συνοπτικά, είμαι 32, κάποτε ειχα μια μακροχρόνια σχέση που με διέλυσε σωματικά και ψυχολογικά. Δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες, το θέμα είναι πως έκανα χρόνια να συνέλθω. Αυτο, σε συνδιασμό με το ότι δεν ημουν ποτέ εύκολος άνθρωπος στις ερωτικές σχέσεις, με έριξαν στη συνέχεια στον εξής φαύλο κύκλο. Γνωρίζω κάποιον που με ελκύει.('οχι συχνά) Έχω την τύχη να τον ελκύω και εγώ και αντί να αφεθώ, νατο ζήσω, να το δοκιμάσω..απομακρύνομαι! Και απομακρύνω και τον αλλον. Όσο πιο πολύ θέλω κάποιον, τόσο πιο ψυχρή, απρόσιτη και κλειστή γίνομαι. Τα πρώτα χρόνια δεν έδωσα σημασία σε αυτήν μου την συμπεριφορά...έχασα πολλές ευκαιρίες αλλά πάντα το έριχνα στην μοίρα και σε λοιπές παπαρολογίες που με εξυπηρετούσαν. Πλέον παραμεγάλωσα για να κρ΄βομαι πίσω απο το δάκτυλό μου και πονάω με αυτή την προβληματική μου συμπεριφορά. Δεν ξέρω τι πρόβλημα έχω..φοβάμαι να δεσμευτώ? Φοβάμαι να ξαναδεσμευτώ μετά απο εκείνη τη σχέση? Φοβάμαι γενικά? Το έχω συζητήσει με τον εαυτό μου, ξέρω οτι έχω πρόβλημα, πίστεψα οτι έχω μάθει απο την τελευταια φορά και πριν λιγες μερες γνώρισα κάποιον που μου άρεσε παραπάνω απο πολύ σε όλα τα επίπεδα...και ναι, του άρεσα και εγώ. Ε, δεν αντάλλαξα ούτε τηλέφωνο. Άφησα να εννοηθεί οτι υπάρχει κατι άλλο και εξαφανίστηκα. Έχω σοβαρό θέμα έτσι? Πες μου την άποψη σου σε παρακαλώ, είμαι έτοιμη ναπάω σε ειδικό γιατί η παραπάνω κατάσταση, όσο απλή και αν ακούγεται με κατευθύνει σε σίγουρη δυστυχία, εαν δεν το έχει κάνει ήδη..- γαμώτο


Ναι, καλύτερα να πας σε ειδικό. Εφόσον ούτε εσύ η ίδια δεν ξέρεις τι είναι αυτό που σε οδηγεί σε αυτή τη συμπεριφορά, αφού το συζητάς με τον εαυτό σου και δεν βγάζεις άκρη, τότε είναι η ώρα να το συζητήσεις με κάποιον που δεν θα σου δώσει τις απαντήσεις, αλλά θα σου κάνει τις κατάλληλες ερωτήσεις. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι δε νομίζω ότι είναι δυνατόν μια σχέση να σε σημαδέψει για πάντα, με τον τρόπο που το εννοείς. Εσύ δημιούργησες τη σχέση. Αν ήταν κακή, εσύ τη συνέχισες. Ο λόγος που σε σημάδεψε δεν είναι «η σχέση». Αυτό είναι αόριστο και αφαιρεί την ευθύνη από εσένα, και το πάει λίγο στο μεταφυσικό, ενώ το μερίδιο της δικής σου ευθύνης είναι δεδομένο.

________________
4.


σε ενα μηνα θα γινω 37
ειμαι λουσερ γυναικιας ανεξαρτησιας.
περιμενω τον ''μπαμπα μου '' να με βγαλει εξω για φαγητο , να με παει εκδρομη κτλ

οχι οτι το βρησκω στην αγορα αυτο , ισα ισα οσο πιο πολυ ψαχνω εναν προστατευτικο γκομενο τοσο πεφτω πανω σε κ καλα σκληροτραχυλους κ βρεσ την ακρη μονη σου κοπελα μου

οκ το ξερω τι θα πεις , ή νομιζω ετσι

το ονειρο μου ομωσ ειναι ενας τετοιοσ αντρας να με φωναζει κοριτσι του κ να με φτροντιζει κ νατον φροντιζω

υγ : δεν εχω οιδιπόδειο, ο μπαμπασ μου εινια κ ηταν φωνακλας κ αγριανθρωπος-εχω κατι γιατρε σοβαρο ?

Να σε λέει «κορίτσι του»;


Και δεν σου έχει περάσει ακόμα από το μυαλό ότι ζητάς μια πατρική φιγούρα ακριβώς επειδή ο πατέρας σου είναι φωνακλάς και αγριάνθρωπος; Ότι ψάχνεις την εξιδανικευμένη μορφή αυτού που σου λείπει; Εξιδανικευμένη είπα; Ανύπαρκτη θα έπρεπε να πω, γιατί και οι στοργικοί πατεράδες έχουν απαιτήσεις από τις κόρες τους.


Δεν απαγορεύονται οι φαντασιώσεις, και δεν είναι κακό να ξέρεις τι θέλεις, κακό σημάδι είναι αν πέφτεις συνέχεια πάνω στο ανάποδο από αυτό που ψάχνεις και δεν ξέρεις και το γιατί.

________________
5.


θελω να αλλάξω τη ζωή μου αλλά δεν θα το κάνω. θέλω να βρω μια δουλειά αλλά δεν θα ψάξω. θέλω να χωρισω αλλά δεν θα το κάνω. θέλω να βγαίνω πιο πολύ από το σπίτι, να γίνω πιο κοινωνικη να βρω φίλοους και λεφτά αλλά δεν θα το κάνω. όσο τραγικό και αν ακούγεται έχω αρχίσει πλέον και αποδεχομαι τον εαυτό μου. οπότε ονειρεύομαι. περασα προσφατα μια δυσκολη προσωπικη κατασταση υγεας γονιού. οταν όλα πηγαν καλά φρικαρα. εχω αποκτησει κόμπλεξ με τον εαυτό μου και νομίζω θα πεθανω. θα μου πεις να παω σε ειδικό. δεν θα πάω. εχω αύριο ραντεβου με έναν ψυχιατρο δημόσιο που μόνο συνταγογραφεί. λεφτά για κυριλε΄ψυχοθεραπείες στην επαρχεια που ζω πλεον δεν υπάρχουν. βεβαια και να υπήρχαν λεφτα μμπορεί και να μην πήγαινα για να λεμε και του στραβου το δίκιο. άσχετο αλλά μου άρεσε η λίστα με βιβλια που προτεινες θα πάω στ βιβλιοθηκη και αν βρω κανένα θα τα πάρω. μέχρι στιγμής πιο πολύ έλληνες διαβαζα. μου φαίνεται ότι μπορώ καλύτερα ναταυτιστω. λένα μαντά κι έτσι. (πλάκα κάνω). πες μου τι να κάνω κι ας μην το κάνω. οι φοβίες φεύγουν αν απλά περιμένεις;;;;- δεν ξευρω

Αν απλά περιμένεις, όχι.


Δεν χρειάζεται να σου πω τι να κάνεις, επειδή ξέρεις πάρα πολύ καλά. Μην ζητάς τη σωτηρία από άλλους, κανείς δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη από τους ώμους σου.


________________
6.


Αγαπητή Α,μπα;
Νομίζω πως είναι θεμιτό, όταν το ένα μέλος ενός ζευγαριού ερωτευτεί κάποιο τρίτο πρόσωπο, να χωρίσει για να είναι με εκείνον/η.
Τι συμβαίνει όμως, όταν αυτά τα τρία πρόσωπα κινούνται στον ίδιο κύκλο και διατηρούσαν επί χρόνια κοινωνικές επαφές;
Λένα, είμαι το τρίτο πρόσωπο. Και δεν μπορώ να σταματήσω να έχω τύψεις, δε θέλω να σκέφτομαι πως μπορεί να νιώθει η άλλη κοπέλα και πως με βλέπουν οι υπόλοιποι κοινοί μας γνωστοί.
Θα ήθελα να ακούσω την άποψη σου, ως προς το αν έπρεπε να μπλεχτώ εξ αρχής σε όλο αυτό, και κατά πόσο βρίσκεις το ρόλο μου σωστό ή λάθος.
(Σημείωση: δε μιλάω για γάμους και οικογένειες, είμαστε στην αρχή των 20 μας. Κι επίσης, ο άνθρωπος αυτός είχε εκδηλώσει ξανά το ενδιαφέρον του πριν χρόνια, πριν βρει τη συγκεκριμένη κοπέλα, αλλά λόγω των συνθηκών δεν ήμασταν ποτέ μαζί.)- το τρίτο πρόσωπο

Ευτυχώς που έγραψες τη σημείωση, γιατί με την εισαγωγή φαντάστηκα την ιστορία της Άννας Καρένινα.


Νομίζω κι εγώ ότι όταν το μέλος ενός ζευγαριού ερωτευτεί κάποιο τρίτο πρόσωπο, πρέπει να χωρίσει για να είναι με εκείνον/η.


Πώς κολλάει το «τι συμβαίνει όμως, όταν αυτά τα τρία πρόσωπα κινούνται στον ίδιο κύκλο;» Γιατί «όμως;» Τι σχέση έχει αυτό, και με ποιο τρόπο επηρεάζει την προηγούμενη πρόταση; Είναι πιο δύσκολο να χωρίσει το αγόρι για να μην δυσαρεστήσει τους άλλους; Οι άλλοι, ξέρεις, ψοφάνε για τέτοια. Και τελικά, αν κάποιοι δυσαρεστηθούν – ε, και;
Αυτό που κινδυνεύει περισσότερο από όλα είναι η αυτοεκτίμηση σου. Κοίτα να κάνεις ό,τι χρειάζεται για να μην τη χάσεις. Δικό σου θέμα είναι αυτό. Δεν χρειάζεσαι άλλον για να σου πει τι είναι το σωστό.

________________
7.


Αγαπητή μου Α,μπα ,
με προβληματίζει κάτι τον τελευταίο καιρό και θα ήθελα τα φώτα σου...Γνωρίζομαι με την καλύτερη μου φίλη εδώ και μια 15ετια περίπου. Πάντα ήταν ο άνθρωπος που δεν πολυσκέφτεται στον ερωτικό τομέα, με την έννοια του ότι κάνει πράγματα χωρίς να ξέρει γιατί τα κάνει..απλά τυχαίνουν. Κερατώνει όλους τους συντρόφους της. Μέχρι τώρα μπορεί να μην συμφωνούσα με αυτήν την αντίληψη των σχέσεων που έχει καθότι διαφορετικός χαρακτήρας εγώ, όμως αυτή τη χρονική περίοδο πιάνω τον εαυτό μου να θυμώνει μαζί της και θα σου εξηγήσω το γιατί. Έχει ΕΠΙΛΈΞΕΙ να είναι με έναν άνθρωπο αυτή την περίοδο που έχει σοβαρότατο πρόβλημα υγείας μη ιάσιμο. Το ήξερε πριν κάνει κάτι και αποφάσισε(;) να είναι μαζί του. Όπως είναι φυσικό η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο στην ασθένεια του ατόμου αυτού. Παρ'όλα αυτά, η ίδια συνεχίζει να πηγαίνει με άλλους, παντρεμένους κυρίως, χωρίς όμως να της αρέσουν και όταν τη ρωτάς γιατί , σου απαντάει "δε ξέρω έτυχε!" η ερώτηση μου δεν έχει να κάνει με το πόσο ηθικό είναι όλο αυτό, καθώς το τί είναι ηθικό πιστεύω πως το αντιλαμβάνεται διαφορετικά ο κάθε άνθρωπος. Η ερώτηση μου είναι η εξής :θεωρώ πολύ σημαντική την έννοια της εντιμότητας απέναντι στους ανθρώπους που έχουμε επιλέξει να είναι μαζί μας. Επίσης, θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό το να κάνουμε κάτι αλλά να ξέρουμε το γιατί το κάνουμε. Έχω κόλλημα με αυτά τα 2 και κυρίως με το δεύτερο. Πιστεύεις λοιπόν οτί μπορεί να κρατήσει μια φιλία με τόσο μεγάλη διάσταση σε τόσο βασικά (για μένα) θέματα? Να προσθέσω οτί ειναι 31 η φίλη μου. ολοκληρωμένος ενήλικας 'ανθρωπος. σε φιλώ!- θα σώσω εγώ τον κόσμο?

Δεν υπάρχει σχετική ανακοίνωση για το θέμα. Εσύ ξέρεις αν γίνεται ή όχι. Για μερικούς γίνεται, για άλλους δε γίνεται. Εσύ ξέρεις τα όρια σου. Εσύ ξέρεις πόσο φίλη σου είναι και πόσα σημαίνει για σένα. Και το έχω ξαναπεί άπειρες φορές, αλλά οι φίλοι δεν έχουν on/off. Δεν είναι μόνο «φουλ φίλος» και «καθόλου μα καθόλου φίλος». Υπάρχουν διαβαθμίσεις. Όσο δεν επηρεάζεσαι προσωπικά από κάτι, μπορείς να το αποφύγεις, και να τοποθετήσεις τη σχέση σε μεγαλύτερη απόσταση, εκεί που νιώθεις πιο άνετα.


17

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

12 σχόλια
#7 Έχεις πολύ μέλλων ακόμα!Μπορεί να τις αρέσει πραγματικά, γνωρίζω άτομα που έκαναν το χόμπι τους επάγγελμα. Επίσης μπορεί να γνωρίζει τον εαυτό της τόσο καλά που να μην θέλει άλλες ευθύνες. Μπορεί να το γνωρίζει και ο φίλος της και ακριβώς γιαυτό να την θεωρεί κελεπούρι και όχι νοσοκόμα.
#3 θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν μας έλεγες αν μετά από αυτά το μετανιώνεις ή όχι. Αν ναι τότε να πας σε ειδικό. Αν όχι τότε μάλλον ψάχνεις για κάτι άλλο ή απλά ζητάς την επιβεβαίωση.
#1 Έχε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και στις επιλογές που κάνεις.#2 Τελικά είμαστε αναντικατάστατοι μόνο όταν κάποιος ασχοληθεί στο βάθος μαζί μας και αφιερώσει πολύ χρόνο.
#4Το "βρες την άκρη μόνη σου, κοπέλα μου" σου φαίνεται σκληροτράχηλο; Υγιές το βρίσκω.Να σου πω ένα σκληροτράχηλο που θα μπορούσες να ακούσεις; "Τι θες, κοριτσάκι μου; Για φαγητό σε βγάζω, τις εκδρομές σου σε πάω, σε φροντίζω, στα όπα όπα σ' έχω, άι φέρε τις παντόφλες μου τώρα και μη με ζαλίζεις".Νομίζεις ότι είναι αστείο; Δεν είναι.Επικεντρώσου στο "θα ήθελα έναν τρυφερό και στοργικό σύντροφο" - μια χαρά είναι αυτό - και στο μεταξύ κανόνισε να πας καμιά εκδρομούλα με τις φίλες σου. Δεν είσαι κουτάβι για να σε πηγαίνουν βόλτα.
#7 Από τη στιγμή που διαφωνείς με τις επιλογές της, μπορείς πολύ απλά να της το πεις και να σταματήσει τουλάχιστον να σε ενημερώνει για τις παράλληλες περιπέτειες της. Έτσι ,τουλάχιστον, εσύ θα νιώθεις ότι δε συμμετέχεις στην απάτη .
#5 Δε θέλεις ούτε να βρεις δουλειά, ούτε να χωρίσεις, ούτε να πας σε ψυχολόγο. Αν ήθελες, θα το έκανες. Φοβάσαι να πάρεις την ευθύνη, εντάξει, (κλάιν μάιν, δεν είσαι ο πρώτος ευθυνόφοβος άνθρωπος στον κόσμο), αλλά άν κάτι, οτιδήποτε από αυτά που αναφέρεις ήταν τόσο σημαντικό για σένα, δε θα ησύχαζες μέχρι να το κάνεις, ας είμαστε ειλικρινείς. Θα κάνω μια υπόθεση και θα πω ότι συνολικά δεν είσαι ευτυχισμένη από τη ζωή σου, και προσπαθείς να βρεις τι πρέπει να αλλάξει, όμως όλα σου φταίνε, και φυσικά δε μπορείς να γίνεις από τη μία μέρα στην άλλη άλλος άνθρωπος. Βασιζόμενη σε αυτή την υπόθεση, θα κάνω μία πρόταση: Μην προσπαθείς να βρεις τί φταίει, προσπάθησε να βρεις τί λείπει. Είναι δημιουργικότητα; έρωτας; αγάπη; όρεξη; ένα καινούργιο ενδιαφέρον; μια περιπέτεια; αλλαγή περιβάλλοντος; να προσφέρεις κάτι στον κόσμο; ανάγκη για ενδοσκόπηση; Πάρε την ενδεικτική μου αυθαίρετη λίστα, συμπλήρωσε τα δικά σου, και κατεύθυνε την ενέργειά σου κατάλληλα. Tip: Όταν θα έχεις βρει τη σωστή απάντηση, το πράγμα θα "τσουλήσει" με φυσικότητα (για να εξηγούμαστε, δεν εννοώ ότι μπορεί να μη συναντήσεις εμπόδια ή προβλήματα, εννοώ ότι δε θα χρειαστεί να προσπαθείς να σου αρέσει αυτό που κάνεις). Όσο για τις φοβίες, η προσωπική μου εμπειρία μου λέει πως, εκτός και αν σου προκαλούνε κρίσεις πανικού ή τάσεις αυτοκτονίας, (όπου πάει σε άλλο επίπεδο το πράγμα) ο καλύτερος τρόπος να τις ξεπεράσεις είναι να αντιμετωπίζεις μία, δύο, πέντε, δέκα φορές το αντικείμενο του φόβου σου, μέχρι να σου γίνει βίωμα ότι όχι, δε θα πεθάνεις, όχι δε θα καταστραφείς, και να νιώσεις αρκετά άνετα ώστε να ξεκινήσεις να χαίρεσαι.#7 Λέει "δεν ξέρω", όμως δε σημαίνει ότι δεν ξέρει, ή ότι δεν υποψιάζεται. Αποκλείεται, είναι ο εαυτός της, είναι η ζωή της. Μπορεί να ντρέπεται, να είναι μπερδεμένη, ή απλά να μη θέλει να ξέρει περισσότερα, ή στο κάτω κάτω να μη θέλει να τα μοιραστεί. Μπορεί μέσα της να θέλει να είναι η μητέρα Τερέζα του σεξ. Μπορεί να θέλει απλά να επιβεβαιώσει ότι είναι επιθυμητή. Μπορεί να αντλεί την ταυτότητά της από το γεγονός ότι θυματοποιείται από τους άντρες, και ακόμα χειρότερα: Να κάνει τα τρία παραπάνω, και άλλα είκοσι ακόμα ταυτόχρονα. Τι θέλω να πω με αυτό: Δεν είναι απαραίτητο (χωρίς να αποκλείεται) να έχει αυτή τη συμπεριφορά που έχει από σαδισμό, εγωισμό ή από κακία. Δεν είναι απαραίτητο να επιζητά να πληγώσει. Αν αυτό σου την κάνει πιο συμπαθή και αποδεκτή, καλώς. Αν όχι, βάζεις το όριο μέχρι εκεί που αντέχεις, και, αφού θέλεις να γνωρίζεις σε βάθος τα πράγματα, κάνεις και την ερώτηση "Τί είναι αυτό που πραγματικά με ενοχλεί, εμένα, στην δική μου πραγματικότητα και ζωή, σε αυτές τις περιπτώσεις;"
#2 Α, μπα πώς συμπέρανες ότι ο γράφων είναι κοπέλα; Διάβασα πέντε φορές την ερώτηση, αλλά δεν κατάλαβα. Το λεώ γιατί εγώ νόμιζα ότι έγραφε άντρας μέχρι που έφτασα στην απάντηση, η οποία έχει μεν σωστή βάση, αλλά μάλλον δεν ισχύει αν αυτός που ρωτάει είναι αρσενικού φύλου.Πάντως δεν ντύνουν μόνο οι γυναίκες τις τυχαίες συναντήσεις με συναίσθημα. Και οι άντρες το κάνουν, αν και μάλλον οι λόγοι που τους ωθούν σε αυτό είναι διαφορετικοί. Η ζωή είναι πράγματι τυχαίες γνωριμίες, εκτός κι αν μείνουμε για πάντα στο χωριό μας, κάνουμε παρέα με τους συγγενείς και παντρευτούμε τους παιδικούς μας φίλους. Τώρα το πως εξελίσσεται η κάθε γνωριμία, έχει να κάνει από το τι θέλει ο καθένας σε μια συγκεκριμένη περίοδο και το πόσο πολύ το θέλει ώστε να κάνει τους απαραίτητους συμβιβασμούς και προσπάθεια για να το αποκτήσει. Επειδή όμως για μία σχέση χρειάζονται δύο άτομα, πρέπει να ταυτίζονται οι ανάγκες και των δύο, το οποίο περιπλέκει τα πράγματα. Δεν είναι ότι κανείς δε θέλει κανέναν, αλλά μάλλον ότι όλοι θέλουμε αυτόν που μας καλύπτει σε μια δεδομένη στιγμή κι όταν η ανάγκη αλλάξει ή πάψει να υφίσταται, προχωράμε. Τα υπόλοιπα φαντάζομαι είναι ρητορικά ερωτήματα...
Πολύ ωραία τα λες. Να προσθέσω και ολίγη sauce φιλοσοφίας: Όταν μιλάμε από τις καρδιές μας και βρίσκουμε κοινά στο συναίσθημα, μπορούμε να βρούμε σε κάθε άνθρωπο, αν όχι ένα άλλο μισό, ένα κομματάκι που μας λείπει. Όταν μπαίνει στη μέση η απολύτως προσωπική ανάγκη του καθενός, κανείς δεν είναι ίδιος με κανέναν, και πολλές φορές ακόμα και ο ίδιος ο εαυτός μας, μας μοιάζει ένας άγνωστος, και ακόμα και εχθρός. Το μυστικό δεν είναι να κάνουμε ή το ένα ή το άλλο, το μυστικό είναι να βρούμε εκείνη τη ρημάδα την κλωστή που ενώνει κάπως αυτά τα δύο...
OK.Χθες είχαμε τον "κεκαιώνα" στο 6 και νόμιζα προς στιγμήν ότι μιλούσε η Σπεράντζα Βρανά στα ντουζένια της, χτυπώντας μπεγλέρι και μετρώντας τάλαρα.Σήμερα έχουμε τη "λούσερ γυναίκιας ανεξαρτησίας" στο 4: το πολυμηχάνημα που σε λούζει, σε χτενίζει και σε βγάζει έτοιμη στην κενωνία να διεκδικήσεις την πατρική φιγούρα που σου αξίζει-γιατί σου αξίζει.
#6 αγαπητή εξαδέλφη, από την στιγμή που εμπλέκεσαι σε ένα τέτοιο πράγμα, και μάλιστα στο ρόλο του μπαλαντέρ, αναμφίβολα πρέπει να περιμένεις και τις ανάλογες συνέπειες από τον περίγυρο σου. Δεν σου λέω ότι είναι σωστές ή όχι, δίκαιες ή άδικες, αυτό είναι μεγάλη κουβέντα, απλά δεν μπορείς να περιμένεις ότι θα αναλάβεις τον άχαρο ρόλο του τρίτου προσώπου και όλοι θα κάνουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα (που έτσι θα έπρεπε, αλλά τέλος πάντων). Επίσης μην έχεις τύψεις. Αν σε ενδιαφέρει ιδιαίτερα πως θα νιώθει η άλλη κοπέλα τότε απομακρύνσου και παίξτο καλή σύζηγος.