Αν ήξερα πως μέχρι το βράδυ θα ήμουν και πάλι ασφαλής στο σπιτάκι μου, προσωπικά θα επέλεγα να περάσω μέσα από μια μαύρη τρύπα, για να ζήσω την εμπειρία.
Να δούμε τι λένε οι άλλοι όμως.
"Αν μπορούσες απόψε να πας οπουδήποτε στο αχανές Σύμπαν, πού θα πήγαινες και τι θα έκανες;"
Panagiotis Bozèlos (υπ. διδάκτωρ Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας, μπλόγκερ στο LIFO.gr)
Αν είχα αυτή τη δυνατότητα, θα επέλεγα να ταξιδέψω στο μέρος εκείνο του σύμπαντος όπου η τέταρτη διάσταση, αυτή του χρόνου, είναι προσπελάσιμη από την ανθρώπινη ύπαρξη. Εκεί θα επισκεπτόμουν όλες τις όμορφες στιγμές που έζησα, προσπαθώντας να συμπυκνώσω τον υποκειμενισμό μου σε ένα βιωματικό ταξίδι ανασκόπησης. Βέβαια, αυτό το ταξίδι είναι εφικτό απ’ όλους μας και λέγεται μνήμη! Εναλλακτικά, θα επέλεγα ένα τουρ στα πιο fancy αξιοθέατα του σύμπαντος: τα νεφελώματα. Πρόκειται για έργα τέχνης σε κοσμική κλίμακα, εκεί όπου το χάος και η ομορφιά συναντιούνται, χωρίς να παρεμβαίνει η οποιαδήποτε biased καλλιτεχνική αντίληψη. Πιο συγκεκριμένα, θα έδινα τα πάντα για μια βόλτα στο Helix και το Eagle Nebula!
Antonis Papatheodoulou (συγγραφέας παιδικών βιβλίων)
Θα 'θελα να βρεθώ 10 έτη φωτός μακριά από τη γη, μετά 100, μετά 1000. Να κοιτάζω τη γη με τηλεσκόπιο να δω live λίγο παρελθόν! Επίσης θα 'θελα να πάω στο Μπουένος Άιρες. Κι ας είναι κοντά για τα αστρονομικά δεδομένα.
Τίποτα Στα Σοβαρά (μπλόγκερ)
Στον πλανήτη Κόμπολ, λίγο πριν εγκαταλειφθεί για τις 12 αποικίες. Τι θα έκανα: θα τους έλεγα 'έι που πάτε;'
Michalis Michael (διευθυντής LIFO)
Θα πήγαινα στον Άρη! Από όλες τις ιστορίες για το διάστημα αυτή της κατάκτησης του Κόκκινου Πλανήτη πάντα μου κινούσε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Θυμάμαι κάτι παλιές ταινίες επιστημονικής φαντασίας όπου οι αστροναύτες κατέβαιναν με χίλια ζόρια στον αφιλόξενο πλανήτη και μάλιστα κατάφερναN να κάνουν τη θεωρία πράξη και να φυτέψουν ένα φασόλι που θα φύτρωνε και έτσι θα ξεκινούσε η παραγωγή οξυγόνου στον Άρη για να μετοικήσουν οι κατοικοι της κατεστραμμένης πλέον γης. Θα ήθελα λοιπόν μια βόλτα στον πλανήτη που έχουμε εναποθέσει όλες μας τις ελπίδες!
Mikaela Zormpa (viral sensation)
Θα πήγαινα με τον κουμπάρο μου στην τρύπα του όζοντος και θα την έκλεινα. Πρέπει να 'χω και έναν μάρτυρα.
Γιώργος- Ίκαρος Μπαμπασάκης (λογοτέχνης)
Θα πήγαινα στο Φεγγάρι να στήσω μια αποικία με γλεντζέδες και μποέμ παλιοχαρακτήρες, όλο καταγώγια με έργα τέχνης στους τοίχους (Βαν Γκογκ και Ακριθάκη, πρωτίστως), με κάπελα/οινοχόο τον Μάικλ Κέιν και γκαρσόνες την Τερέζα Ράσσελ, την Μάρθα Καραγιάννη, και τη Μαριόν Κοτιγιάρ.
Christos Chomenidis (συγγραφέας)
Ως αχανές και άπειρο το σύμπαν περιέχει προφανώς όλες τις πιθανές εκδοχές των ζωών μας. Δηλαδή κάπου ζει ένας πανομοιότυπος με εσένα Άρης Δημοκίδης με πανομοιότυπη ζωή. Κάπου ένας Άρης Δημοκίδης με απειροελάχιστα διαφορετική και κάπου αλλού ένας άλλος Άρης Δημοκίδης με δραματικά διαφορετική ζωή...
Έτσι λοιπόν, θα ταξίδευα στο σύμπαν και θα παρακολουθούσα τις διαφορετικές εκδοχές του εαυτού και της ζωής μου.
Leon Veremis (τραγουδοποιός)
Θα διέσχιζα τον ουρανό πηδώντας από πλανήτη σε πλανήτη και μέσα στη καταιγίδα της βροχής των αστεριών θα κολυμπούσα πάνω από τα ηφαίστεια στα γαλάζια κάστρα γλιστρώντας ανάμεσα στους καπνούς και τις λάμψεις συγχρονισμένος στο παλμό της υπόκωφης μουσικής των γιγάντιων εκρήξεων που γεννήσαν τους ήλιους δισεκατομμύρια χρόνια πρίν.Θα προσπερνούσα γρήγορα σαν φώς τους γαλαξίες μέχρι να φτάσω την άκρη του σύμπαντος να ξαναδώ στα μάτια ενός ανθρώπου μόνο την αντανάκλαση όλου του κόσμου.
Antonis Bosko (δημοσιογράφος, κινηματογραφιστής)
Το αχανές διάστημα, όπως και η αχανής θάλασσα, με τρομάζουν και με αγριεύουν. Νομίζω πως αν ήθελε κάποιος να με βασανίσει μέχρι θανάτου θα έπρεπε να με κλείσει σε διαστημόπλοιο ή υποβρύχιο...Ακούω για ανθρώπους που ήδη έχουν αγοράσει έναντι μυθικού ποσού το εισιτήριο τους προς το διάστημα και λέω μέσα μου πως είναι θεόμουρλοι για δέσιμο. Είναι κι αυτό το λατρεμένο τραγούδι του Bowie, το ''Space Oddity'', που σαν έμαθα τι σήμαιναν οι στίχοι του, τι διηγιόταν με λίγα λόγια, έπαθα την πλάκα μου.
Εδώ ένα ταξίδι κάνω στο εξωτερικό, μία στο τόσο πλέον, και αναγκάζομαι να χαπακώνομαι για να αποβάλλω το στρες της απογείωσης, των κενών αέρος και της προσγείωσης. Σκέψου δηλαδή πως νιώθω απέναντι στο ερώτημα που μου βάζεις. Γι'αυτό σου λέω, άσε με εδώ στο Παγκράτι, να πετάγομαι μέχρι το περίπτερο να παίρνω τα τσιγαράκια μου, να κατεβαίνω και καμιά βόλτα στο κέντρο – μέχρι εκεί. Άλλωστε κι ο Σωκράτης όταν του είπαν ή να πάει στη Λάρισα ή να πιεί το κώνειο, προτίμησε το δεύτερο. Χαζός ήταν κοτζάμ Σωκράτης; Κάτι παραπάνω θά'ξερε.
Thanassis Chimonas (συγγραφέας)
Στον Σείριο. Θέλω πολύ να συναντήσω την προ -προ -προγιαγια μου.
Thomas Tsinaforniotis (δημοσιογράφος)
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η πρόσφατη ανακάλυψη ενός πλανήτη που θα μπορούσε να θεωρηθεί κατοικήσιμος, Ο Κέπλερ 186f. Αν και μου θυμίζει συρτάρι φαρμακευτικής εταιρίας το όνομα, μοιάζει αρκετά φουτουριστικό για να επινοήσει κανείς έναν νέο εαυτό. Έχει ωστόσο ένα απαραίτητο συστατικό: Το νερό. Αρκεί για να δώσει νέα ζωή σε πράγματα, ενώ το δεύτερο θα το συμπλήρωνα εγώ: Την φαντασία. Μπορεί κανείς να δώσει ζωή εξίσου με αυτήν. Ακόμα και αν μια νέα αυτή ζωή φαντάζει σαν ένα καρφίτσωμα στο "μηδέν", αν μου επιτρέπονταν, θα έπαιρνα φίλους μαζί. Με αυτούς, οι αριθμοί είναι πάντα αυξητικοί. Θα ζούσα λοιπόν, μια ζωή με φίλους μονάχα, και ανάμεσα μας όλα αυτά τα σύμπαντα που μας χωρίζουν ή μας δένουν, μουσικά, αισθητικά, πρακτικά, ερωτικά. Εξάλλου κάθε "νέα γη", πρέπει να είναι φτιαγμένη από αγάπη.
Manolis Vamvounis (δημοσιογράφος)
Ξέρεις τι έχω πεθυμήσει περισσότερο από ο,τιδήποτε στο σύμπαν, Άρη; Φτηνό κινέζικο μπουφέ στο Μάντσεστερ. Σοβαρoλογώ, είναι πόνος και καημός. Θέλω να κάτσω μισή μέρα και να γεμίζω τα μούτρα μου (αγγλ. stuff my face) με φτηνά, τηγανισμένα, αμυδρά κινέζικα πράγματα. Και dim sum. Και καβουροτέτοια. Και σάλτσες, σάλτσες, σάλτσες. Και μετά να πάω να γεμίσω και πεντακόσια μπολ με κέικ και παγωτό μηχανής, το οποίο θα αφήσω να λιώσει να τα παπαριάσει. Μπανάλ, ξεμπανάλ, τι να το κάνω το «οπουδήποτε στο σύμπαν» όταν δεν έρχεται με free refills; It's the truth.
Αν θα το αντάλλαζα με ταξίδι κάπου αλλού στο (εξωγήινο) σύμπαν; Αν μου εγγυόταν κάποιος πως θα υπήρχε intelligent life εκεί, και πως θα μπορούσα να δοκιμάσω ντόπιους εξωγήινους μεζέδες -κατά προτίμηση σε διάταξη μπουφέ-, γιατί όχι...
Γενικά πάντως... δεν έχω πρεμούρα. Υπάρχουν τόσες άγνωστες κουλτούρες στη Γη που είναι εξίσου "εξωγήινες" σε εμάς όσο οποιοδήποτε φανταστικό άλφα του κενταύρου, και τοπία αντίστοιχα αλλόκοσμης ομορφιάς. Για να παραφράσω τις μανάδες μας, εκεί δεν έχουμε γυρίσει καλά καλά την Ελλάδα, θες να τρέχω και σε άλλες χώρες;
Nikolas Damon Papadimitriou (τουρκολόγος - συντάκτης)
Στον τελευταίο όροφο του ουρανοξύστη Χαλίφα στο Ντουμπάι. Να δω την Ανατολή από ψηλά. Κι απ' το υπόλοιπο σύμπαν; Στον Πλανήτη Αφροδίτη. Όπου και να πάω, τις όμορφες γυναίκες, κυνηγώ.
Κυριάκος Αθανασιάδης (συγγραφέας, συνιδρυτής του AmagiRadio)
Διαβάζω Επιστημονική Φαντασία κάποιες δεκαετίες τώρα, αλλά δεν έχω αγαπήσει το Διάστημα. Οπότε δεν θα πήγαινα πουθενά, ο ξενέρωτος, θα κρυβόμουν στην ασφάλεια, στη σιγουριά και στη συνήθεια της μικρής Γης...
****
Εσείς;
σχόλια