ΚΙΝΗΣΗ

"Αν μπορούσες απόψε να πας οπουδήποτε στο αχανές Σύμπαν, πού θα πήγαινες και τι θα έκανες;"

"Αν μπορούσες απόψε να πας οπουδήποτε στο αχανές Σύμπαν, πού θα πήγαινες και τι θα έκανες;" Facebook Twitter
18

 

  

Αν ήξερα πως μέχρι το βράδυ θα ήμουν και πάλι ασφαλής στο σπιτάκι μου, προσωπικά θα επέλεγα να περάσω μέσα από μια μαύρη τρύπα, για να ζήσω την εμπειρία. 

Να δούμε τι λένε οι άλλοι όμως. 

"Αν μπορούσες απόψε να πας οπουδήποτε στο αχανές Σύμπαν, πού θα πήγαινες και τι θα έκανες;"

Panagiotis Bozèlos (υπ. διδάκτωρ Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας, μπλόγκερ στο LIFO.gr)

Αν είχα αυτή τη δυνατότητα, θα επέλεγα να ταξιδέψω στο μέρος εκείνο του σύμπαντος όπου η τέταρτη διάσταση, αυτή του χρόνου, είναι προσπελάσιμη από την ανθρώπινη ύπαρξη. Εκεί θα επισκεπτόμουν όλες τις όμορφες στιγμές που έζησα, προσπαθώντας να συμπυκνώσω τον υποκειμενισμό μου σε ένα βιωματικό ταξίδι ανασκόπησης. Βέβαια, αυτό το ταξίδι είναι εφικτό απ’ όλους μας και λέγεται μνήμη! Εναλλακτικά, θα επέλεγα ένα τουρ στα πιο fancy αξιοθέατα του σύμπαντος: τα νεφελώματα. Πρόκειται για έργα τέχνης σε κοσμική κλίμακα, εκεί όπου το χάος και η ομορφιά συναντιούνται, χωρίς να παρεμβαίνει η οποιαδήποτε biased καλλιτεχνική αντίληψη. Πιο συγκεκριμένα, θα έδινα τα πάντα για μια βόλτα στο Helix και το Eagle Nebula!

"Αν μπορούσες απόψε να πας οπουδήποτε στο αχανές Σύμπαν, πού θα πήγαινες και τι θα έκανες;" Facebook Twitter
Eagle nebula.

Antonis Papatheodoulou (συγγραφέας παιδικών βιβλίων)

Θα 'θελα να βρεθώ 10 έτη φωτός μακριά από τη γη, μετά 100, μετά 1000. Να κοιτάζω τη γη με τηλεσκόπιο να δω live λίγο παρελθόν! Επίσης θα 'θελα να πάω στο Μπουένος Άιρες. Κι ας είναι κοντά για τα αστρονομικά δεδομένα. 

Τίποτα Στα Σοβαρά (μπλόγκερ) 

Στον πλανήτη Κόμπολ, λίγο πριν εγκαταλειφθεί για τις 12 αποικίες. Τι θα έκανα: θα τους έλεγα 'έι που πάτε;'

"Αν μπορούσες απόψε να πας οπουδήποτε στο αχανές Σύμπαν, πού θα πήγαινες και τι θα έκανες;" Facebook Twitter
H θέση του Κομπόλ (του επινοημένου πλανήτη της τηλεοπτικής σειράς Battlestar Galactica) στον χάρτη του γαλαξία μας.

Michalis Michael (διευθυντής LIFO) 

Θα πήγαινα στον Άρη! Από όλες τις ιστορίες για το διάστημα αυτή της κατάκτησης του Κόκκινου Πλανήτη πάντα μου κινούσε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Θυμάμαι κάτι παλιές ταινίες επιστημονικής φαντασίας όπου οι αστροναύτες κατέβαιναν με χίλια ζόρια στον αφιλόξενο πλανήτη και μάλιστα κατάφερναN να κάνουν τη θεωρία πράξη και να φυτέψουν ένα φασόλι που θα φύτρωνε και έτσι θα ξεκινούσε η παραγωγή οξυγόνου στον Άρη για να μετοικήσουν οι κατοικοι της κατεστραμμένης πλέον γης. Θα ήθελα λοιπόν μια βόλτα στον πλανήτη που έχουμε εναποθέσει όλες μας τις ελπίδες!

 

"Αν μπορούσες απόψε να πας οπουδήποτε στο αχανές Σύμπαν, πού θα πήγαινες και τι θα έκανες;" Facebook Twitter
O πλανήτης Άρης

 

 

Mikaela Zormpa (viral sensation)

Θα πήγαινα με τον κουμπάρο μου στην τρύπα του όζοντος και θα την έκλεινα. Πρέπει να 'χω και έναν μάρτυρα.

Γιώργος- Ίκαρος Μπαμπασάκης (λογοτέχνης)

Θα πήγαινα στο Φεγγάρι να στήσω μια αποικία με γλεντζέδες και μποέμ παλιοχαρακτήρες, όλο καταγώγια με έργα τέχνης στους τοίχους (Βαν Γκογκ και Ακριθάκη, πρωτίστως), με κάπελα/οινοχόο τον Μάικλ Κέιν και γκαρσόνες την Τερέζα Ράσσελ, την Μάρθα Καραγιάννη, και τη Μαριόν Κοτιγιάρ.

 

"Αν μπορούσες απόψε να πας οπουδήποτε στο αχανές Σύμπαν, πού θα πήγαινες και τι θα έκανες;" Facebook Twitter
To φεγγάρι

 

 

Christos Chomenidis (συγγραφέας)

Ως αχανές και άπειρο το σύμπαν περιέχει προφανώς όλες τις πιθανές εκδοχές των ζωών μας. Δηλαδή κάπου ζει ένας πανομοιότυπος με εσένα Άρης Δημοκίδης με πανομοιότυπη ζωή. Κάπου ένας Άρης Δημοκίδης με απειροελάχιστα διαφορετική και κάπου αλλού ένας άλλος Άρης Δημοκίδης με δραματικά διαφορετική ζωή...

Έτσι λοιπόν, θα ταξίδευα στο σύμπαν και θα παρακολουθούσα τις διαφορετικές εκδοχές του εαυτού και της ζωής μου.

 

 

Leon Veremis (τραγουδοποιός)

Θα διέσχιζα τον ουρανό πηδώντας από πλανήτη σε πλανήτη και μέσα στη καταιγίδα της βροχής των αστεριών θα κολυμπούσα πάνω από τα ηφαίστεια στα γαλάζια κάστρα γλιστρώντας ανάμεσα στους καπνούς και τις λάμψεις συγχρονισμένος στο παλμό της υπόκωφης μουσικής των γιγάντιων εκρήξεων που γεννήσαν τους ήλιους δισεκατομμύρια χρόνια πρίν.Θα προσπερνούσα γρήγορα σαν φώς τους γαλαξίες μέχρι να φτάσω την άκρη του σύμπαντος να ξαναδώ στα μάτια ενός ανθρώπου μόνο την αντανάκλαση όλου του κόσμου.

 

"Αν μπορούσες απόψε να πας οπουδήποτε στο αχανές Σύμπαν, πού θα πήγαινες και τι θα έκανες;" Facebook Twitter

 

 

Antonis Bosko (δημοσιογράφος, κινηματογραφιστής)

Το αχανές διάστημα, όπως και η αχανής θάλασσα, με τρομάζουν και με αγριεύουν. Νομίζω πως αν ήθελε κάποιος να με βασανίσει μέχρι θανάτου θα έπρεπε να με κλείσει σε διαστημόπλοιο ή υποβρύχιο...Ακούω για ανθρώπους που ήδη έχουν αγοράσει έναντι μυθικού ποσού το εισιτήριο τους προς το διάστημα και λέω μέσα μου πως είναι θεόμουρλοι για δέσιμο. Είναι κι αυτό το λατρεμένο τραγούδι του Bowie, το ''Space Oddity'', που σαν έμαθα τι σήμαιναν οι στίχοι του, τι διηγιόταν με λίγα λόγια, έπαθα την πλάκα μου.

Εδώ ένα ταξίδι κάνω στο εξωτερικό, μία στο τόσο πλέον, και αναγκάζομαι να χαπακώνομαι για να αποβάλλω το στρες της απογείωσης, των κενών αέρος και της προσγείωσης. Σκέψου δηλαδή πως νιώθω απέναντι στο ερώτημα που μου βάζεις. Γι'αυτό σου λέω, άσε με εδώ στο Παγκράτι, να πετάγομαι μέχρι το περίπτερο να παίρνω τα τσιγαράκια μου, να κατεβαίνω και καμιά βόλτα στο κέντρο – μέχρι εκεί. Άλλωστε κι ο Σωκράτης όταν του είπαν ή να πάει στη Λάρισα ή να πιεί το κώνειο, προτίμησε το δεύτερο. Χαζός ήταν κοτζάμ Σωκράτης; Κάτι παραπάνω θά'ξερε.

 

 

Thanassis Chimonas (συγγραφέας)

Στον Σείριο. Θέλω πολύ να συναντήσω την προ -προ -προγιαγια μου. 

 

 

"Αν μπορούσες απόψε να πας οπουδήποτε στο αχανές Σύμπαν, πού θα πήγαινες και τι θα έκανες;" Facebook Twitter
Γραφιστική απεικόνιση: Η πιθανή θέα που θα έχεις αν σταθείς στην επιφάνεια του Kepler-186f.

 

Thomas Tsinaforniotis (δημοσιογράφος) 

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η πρόσφατη ανακάλυψη ενός πλανήτη που θα μπορούσε να θεωρηθεί κατοικήσιμος, Ο Κέπλερ 186f. Αν και μου θυμίζει συρτάρι φαρμακευτικής εταιρίας το όνομα, μοιάζει αρκετά φουτουριστικό για να επινοήσει κανείς έναν νέο εαυτό. Έχει ωστόσο ένα απαραίτητο συστατικό: Το νερό. Αρκεί για να δώσει νέα ζωή σε πράγματα, ενώ το δεύτερο θα το συμπλήρωνα εγώ: Την φαντασία. Μπορεί κανείς να δώσει ζωή εξίσου με αυτήν. Ακόμα και αν μια νέα αυτή ζωή φαντάζει σαν ένα καρφίτσωμα στο "μηδέν", αν μου επιτρέπονταν, θα έπαιρνα φίλους μαζί. Με αυτούς, οι αριθμοί είναι πάντα αυξητικοί. Θα ζούσα λοιπόν, μια ζωή με φίλους μονάχα, και ανάμεσα μας όλα αυτά τα σύμπαντα που μας χωρίζουν ή μας δένουν, μουσικά, αισθητικά, πρακτικά, ερωτικά. Εξάλλου κάθε "νέα γη", πρέπει να είναι φτιαγμένη από αγάπη.

 

"Αν μπορούσες απόψε να πας οπουδήποτε στο αχανές Σύμπαν, πού θα πήγαινες και τι θα έκανες;" Facebook Twitter

 

 

Manolis Vamvounis (δημοσιογράφος)

Ξέρεις τι έχω πεθυμήσει περισσότερο από ο,τιδήποτε στο σύμπαν, Άρη; Φτηνό κινέζικο μπουφέ στο Μάντσεστερ. Σοβαρoλογώ, είναι πόνος και καημός. Θέλω να κάτσω μισή μέρα και να γεμίζω τα μούτρα μου (αγγλ. stuff my face) με φτηνά, τηγανισμένα, αμυδρά κινέζικα πράγματα. Και dim sum. Και καβουροτέτοια. Και σάλτσες, σάλτσες, σάλτσες. Και μετά να πάω να γεμίσω και πεντακόσια μπολ με κέικ και παγωτό μηχανής, το οποίο θα αφήσω να λιώσει να τα παπαριάσει. Μπανάλ, ξεμπανάλ, τι να το κάνω το «οπουδήποτε στο σύμπαν» όταν δεν έρχεται με free refills; It's the truth.

Αν θα το αντάλλαζα με ταξίδι κάπου αλλού στο (εξωγήινο) σύμπαν; Αν μου εγγυόταν κάποιος πως θα υπήρχε intelligent life εκεί, και πως θα μπορούσα να δοκιμάσω ντόπιους εξωγήινους μεζέδες -κατά προτίμηση σε διάταξη μπουφέ-, γιατί όχι...

Γενικά πάντως... δεν έχω πρεμούρα. Υπάρχουν τόσες άγνωστες κουλτούρες στη Γη που είναι εξίσου "εξωγήινες" σε εμάς όσο οποιοδήποτε φανταστικό άλφα του κενταύρου, και τοπία αντίστοιχα αλλόκοσμης ομορφιάς. Για να παραφράσω τις μανάδες μας, εκεί δεν έχουμε γυρίσει καλά καλά την Ελλάδα, θες να τρέχω και σε άλλες χώρες; 

 

 

Nikolas Damon Papadimitriou (τουρκολόγος - συντάκτης)

Στον τελευταίο όροφο του ουρανοξύστη Χαλίφα στο Ντουμπάι. Να δω την Ανατολή από ψηλά. Κι απ' το υπόλοιπο σύμπαν; Στον Πλανήτη Αφροδίτη. Όπου και να πάω, τις όμορφες γυναίκες, κυνηγώ.

"Αν μπορούσες απόψε να πας οπουδήποτε στο αχανές Σύμπαν, πού θα πήγαινες και τι θα έκανες;" Facebook Twitter
O πλανήτης Αφροδίτη
 

Κυριάκος Αθανασιάδης (συγγραφέας, συνιδρυτής του AmagiRadio)

Διαβάζω Επιστημονική Φαντασία κάποιες δεκαετίες τώρα, αλλά δεν έχω αγαπήσει το Διάστημα. Οπότε δεν θα πήγαινα πουθενά, ο ξενέρωτος, θα κρυβόμουν στην ασφάλεια, στη σιγουριά και στη συνήθεια της μικρής Γης...

 

 

****

 

 

"Αν μπορούσες απόψε να πας οπουδήποτε στο αχανές Σύμπαν, πού θα πήγαινες και τι θα έκανες;" Facebook Twitter

 

Εσείς;

 

 

 

18

ΚΙΝΗΣΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

13 σχόλια
Σε έναν οποιονδήποτε πλανήτη όπου θα υπήρχε νοήμων εξωγήινη ζωή. θα ήμουν περίεργος να μάθαινα αν κάποιοι άλλοι θα είχαν φτιάξει μια δικαιότερη κοινωνία απ' τη δική μας ή αν η απληστία είναι κοινό φαινόμενο στο σύμπαν
Εξαρτάται από τη διαθεσιμότητα των πόρων και τον ανταγωνισμό για την αξιοποίηση τους. Η δαρβινική θεωρία της εξέλιξης -η οποία παρέχει μια πειστική ερμηνεία του φαινομένου ύπαρξης περίπλοκων όντων- προϋποθέτει περιορισμένους πόρους, ώστε μέσω της επιλογής του ικανότερου να πάρει "μπρος" η εξέλιξη. Αν οι πόροι είναι περιορισμένοι, τα όντα θα είναι άπληστα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αλλά και χωρίς περιορισμένους πόρους, περίπλοκα όντα είναι λίγο απίθανο να υπάρχουν. Πρόκειται για μονόδρομο! Το "drive" για ιδιοκτησία (που οδηγεί σε ανισότητες) ίσως είναι και το πιο πρωτόγονο. Ένα ένστικτο βαθιά εγγεγραμμένο στα γονίδια μας. Η αλληλεγγύη και η δικαιοσύνη είναι μια προσυμφωνημένη μείωση της ατομικής απληστίας με στόχο την επιβίωση του είδους. Είναι η λύση μιας περίπλοκης εξίσωσης για την μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων, μέσω των πλεονεκτημάτων που προκύπτουν από τη συνεργατικότητα. Αλλά και πάλι σε ένα σύνολο ατόμων θα υπάρχει μια κατανομή ως προς τον φαινότυπο του δίκαιου και του αλληλέγγυου. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα παραβαίνουν τον κανόνα εις βάρος των άλλων.Είναι ενδιαφέρον πάντως το γεγονός ότι η δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη προκύπτουν ως δευτερογενείς εκφάνσεις μιας βαθύτερης, καλά κρυμμένης απληστίας. Είναι πιθανό ότι και άλλες καταστάσεις προκύπτουν από εντελώς αντιφατικές αιτίες. Για να το θέσω αλλιώς: ίσως το αποτέλεσμα που θέλουμε να πετύχουμε σε ένα σύστημα να μην είναι εφικτό με ένα obvious set κανόνων.. [συμπληρώστε τις δικές σας σκέψεις]. Ίσως να είναι διαφορετικό αυτό που λειτουργεί στην μικρή κλίμακα και αυτό που λειτουργεί στη μεγάλη. Όταν τα συστήματα κάνουν scale-up, γίνονται χαοτικά. Επικρατούν εντελώς διαφορετικοί νόμοι και κανόνες!Τέλος, μπορείτε να δείτε το φαινόμενο της ζωής ως έναν τρόπο του σύμπαντος να αυξάνει την εντροπία με ρυθμό επιταχυνόμενο (λόγω της εξέλιξης). Απληστία, ικανότητα για αναπαραγωγή, αύξηση εντροπίας. Όλα αυτά είναι τόσο στενά συνδεδεμένα. Και ο άνθρωπος δε θα είναι ποτέ ευχαριστημένος με αυτές τις απαντήσεις. Πάντα θα ψάχνει για ένα νόημα και ένα σκοπό. Πολύ αμφιβάλλω αν η επιστήμη (ή ο οποιοσδήποτε άλλος) ικανοποιήσει αυτή τη βαθύτερη ανάγκη! Ίσως να μην υπάρχει καν απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Έγραψα λίγο συνειρμικά, προσπαθώντας να εκθέσω και κάποιους δικούς μου προβληματισμούς. Ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Μάλλον εσύ αποφάσισες να ταξιδέψεις στον πλανήτη με τα μισοάδεια ποτήρια. Ωραία όσα γράφεις, και σε μεγάλο βαθμό αληθινά, αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά, namely, η ομορφιά και το μυστήριο της ζωής που συνεχίζει να υπάρχει και να εξελίσσεται, να μεταλάσσεται και να εκπλήσσει, άσχετα με το αν την οδηγεί η απληστία ή η εντροπία, αν έχει θειική ή τυχαία προέλευση, σε έναν κόσμο, που σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, η πιθανότητα να συμβεί το παραπάνω ήταν κάποτε απειροελάχιστη.
Με φαντάζομαι στο USS Enterprise του star trek,να κρατάω το κυλικείο.Ένας αστρο-καψιμιτζής.Να φέρνω καφέδες στη γέφυρα του διαστημόπλοιού και να γκρινιάζω στου καπτεν Κερκ για το πότε θα φτάσουμε στον επόμενο πλανήτη γιατί τελειώνει η ζάχαρη και τα πατατάκια πιάσανε μαμούνι
Στο Star Trek δεν εχουν κυλικείο, έχουν 3d printer φαγητού που δημιουργεί ότι ζητήσεις. Και δεν πιάνει και μαμουνια. Στο Babylon5 έχουν εστιατόριο αλλα δεν πολυταξιδεύουν είναι διαστημικός σταθμός.
Ok...αλλά μη το πεις στον καπτεν Κερκ γιατί θα με κατεβάσει απ'το πλοίο στον επόμενο κομήτη :)Πάντως με τα μαμούνια δεν είναι να παίζεις στο διάστημα.Φαντάζομαι θυμάσαι τι έπαθε ο John Hurt με τα μπαγιάτικα μακαρόνια στο Alien
Είμαι πολύ πεζή που από όλα τα παραπάνω με συγκίνησε περισσότερο η γλαφυρώτατη περιγραφη του Manolis Vamvounis; (σ.σ. Ναι, φυσικά είμαι. Διάστημα; Μόνο στη οθόνη!)Πωπω, ξέρω τι θα παραγγείλω για βράδυ! (Αν και δε συγκρίνονται αυτά που μπορώ να φάω εδώ με όλο αυτό της περιγραφής, αλλά απ' τα ολότελα...)
στο βαθυτερο σημειο της θαλασσας, στο αχανες μπλε του υγρου στοιχειου που σε τετοια βαθη γίνεται μαυρο.. στην μεγαλυτερη και ισχυροτερη σιωπη του κοσμου.. και εκει θα καθομουν ακινητη, ανασκελα μεσα στο νερο κοιτώντας την επιφανεια που δν θα εφτανε το ματι μου.. κ απλα σιωπη, γαλήνη, οτι ομορφότερο και τρομακτικότερο υπαρχει για μενα.. καμια μυρωδια, κανενας ηχος, καμια εικονα, καμια επαφη.. μονο νερο.. αγνο και εξαγνιστικο. και μετα στο σπιτι μου γυρνώντας να σκεφτομαι αυτην την επαφη την πρωτόγονη, τν ευτυχισμένη, την ιδονικη σχεδον...