Πολύς ντόρος γίνεται τελευταία για τα ρεαλιστικά παιχνίδια μυστηρίου και απόδρασης που ανοίγουν το ένα μετά το άλλο, και στα οποία -λέει- ο κόσμος κάνει ουρά για να κάνει μία κράτηση.
Προσωπικά είμαι συνήθως επιφυλακτική με κάθε νέα μόδα που σκάει σαν πυροτέχνημα (συμβαίνει παραπάνω από συχνά, νομίζω) και η οποία μετά το αρχικό buzz αποδεικνύεται τελικά μία απογοήτευση – για να μην πω μια μπούρδα.
Θα ευχαριστηθείτε την εμπειρία αν αγαπάτε τα point and click adventure games, αν έχετε "λιώσει" το Sherlock και νομίζετε ότι από τις πολλές αστυνομικές σειρές έχετε αναπτύξει δεξιότητες ντετέκτιβ (λάθος νομίζετε) και αν έχετε βαρεθεί να κάνετε όλο τα ίδια και τα ίδια.
Έτσι, ανέβαλα για μέρες την πρόσκληση φίλων για μια επίσκεψη στο Brain Game, το πιο πρόσφατο new entry στον χώρο των escape rooms στη Θεσσαλονίκη, και αφού τελικά πέρασα μια ώρα προσπαθώντας να λύσω ένα μυστήριο-υπερπαραγωγή κλειδωμένη στο πιο παράξενο "μουσείο" του κόσμου μπορώ με σιγουριά να πω ότι έκανα μεγάλη βλακεία!
Το πρώτο πράγμα που κατάλαβα αφού ξεναγήθηκα στο επιβλητικό νεοκλασικό στη συμβολή των οδών Αγίας Σοφίας και Αγίας Θεοδώρας 12 (ακατοίκητο για περισσότερα από 25 χρόνια) είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του αρχικού μου ενδοιασμού οφειλόταν στην έλλειψη φωτογραφιών (για ευνόητους λόγους) που χαρακτηρίζει τα άρθρα που κάνουν λόγο γι' αυτού του είδους τα παιχνίδια.
H εικόνα των δωματίων απόδρασης και τα μυστικά τους δεν πρέπει να διαρρεύσουν, κι έτσι οι προσδοκίες σου μπορεί να είναι είτε πολύ μεγάλες, είτε πολύ χαμηλές. Στην ουσία πηγαίνεις να παίξεις χωρίς να έχεις καμία ιδέα για το τι ακριβώς είναι αυτό που πρόκειται να δεις και να κάνεις.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Όσο μπορούμε δηλαδή, μιας που δεν είναι σωστό να spoilάρω το μυστήριο.
Το Brain Game μετράει αυτή τη στιγμή τέσσερα δωμάτια απόδρασης, κάθε ένα από τα οποία προσφέρει εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα.
Πρώτο είναι το "Μουσείο" που έχει και τον μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας:
"Βρισκόμαστε σε ένα από τα πιο ιστορικά μουσεία του πλανήτη. Το σενάριο κάνει κινηματογραφικό focus στην πτέρυγα που αφορά στον Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό. Mέσα στο μουσείο βρίσκεται ένα πανάκριβο διαμάντι. Έχουμε 60 λεπτά για να το κλέψουμε, προτού χτυπήσει ο συναγερμός και μας ανακαλύψουν."
Έπειτα, μεταφερόμαστε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στο δωμάτιο Save The General:
"Βρισκόμαστε στο 1940-1941, μέσα στο γραφείο του Sir Winston Churchill . Από τη στιγμή που θα ανοίξει η πόρτα έχουμε 60 λεπτά για να απενεργοποιήσουμε τη βόμβα, να σώσουμε τον κρατούμενο στρατηγό, και φυσικά να αποδράσουμε μαζί του. Μην ξεχνάς πως δεν είναι ποτέ εύκολο να απενεργοποιήσεις μια βόμβα..."
Μάλιστα.
Στο δωμάτιο Prison Madness (δεν ενδείκνυται για κλειστοφοβικούς!) βρίσκεσαι κλειδωμένος μέσα σε ένα μπουντρούμι. Ένας παρανοϊκός δολοφόνος, που διασκεδάζει να έχει τα θύματά του σε απομόνωση, σε έχει απαγάγει.
Ο χωροχρόνος σταματάει τη στιγμή που αυτός κοιμάται βαριά. Έχεις ακριβώς μία ώρα για να αποδράσεις πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι του.
Τέλος, ψηλά στην μυστηριώδη σοφίτα του νεοκλασικού υπάρχει το δωμάτιο του "Αντίδοτου":
"Μια επιδημία μαστίζει τον πλανήτη. Είσαι μέρος μιας ομάδας από ντετέκτιβ που θα προσπαθήσει να σώσει την ανθρωπότητα. Ένας ευφυής επιστήμονας έχει εφεύρει ένα αντίδοτο κατά της ασθένειας, όμως πριν το δημοσιοποιήσει δολοφονείται. Βρίσκεσαι στο κρυφό τού εργαστήριο κι έχεις μια ώρα για να βρεις το αντίδοτο και να σώσεις την ανθρωπότητα πριν πέσεις κι εσύ στα χέρια των δολοφόνων."
Όλα τα παιχνίδια απευθύνονται σε ομάδες 3 – 6 ατόμων εκτός από την "Φυλακή" που απευθύνεται σε παρέες από δύο μέχρι τεσσάρα ατόμα. Εμείς ήμασταν τέσσερις και χωρίς πολλή σκέψη διαλέξαμε το "Μουσείο".
Πληρώσαμε από δέκα περίπου ευρώ το άτομο και μπήκαμε.
Σε μια οθόνη βλέπεις το χρόνο να μετράει αντίστροφα και τις βοήθειες που σου "χαρίζουν" ανά δέκα λεπτά οι game masters που σε παρακολουθούν από το control room καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Συνολικά δικαιούμασταν έξι βοήθειες, αλλά λόγω της μεγάλης δυσκολίας του μυστηρίου (ή και της φανερής απόγνωσής μας;) οι game masters φανήκαν λίγο πιο γενναιόδωροι.
Τι μπορούμε τώρα να πούμε χωρίς να χαλάσουμε το μυστήριο;
Καταρχήν, το συναρπαστικό είναι ότι κάθε μικρό ή μεγαλύτερο πραγματάκι μέσα στο δωμάτιο έχει τη δική του σημασία. Κάθε πράγμα. Για να μπορέσεις να φτάσεις στη λύση απαιτείται μεγάλη συγκέντρωση, ομαδικό πνεύμα, πολλή φαντασία, ψυχραιμία και εγρήγορση.
Αν έχετε κατά νου ότι πρόκειται για τίποτα low budget παραγωγές και σκηνικά από... φελιζόλ (όπως νόμιζα εγώ) ή ότι το μυστήριο και η λύση του απευθύνονται σε παιδάκια που παίζουν Μυστήρια στο Πεκίνο, απατάστε οικτρά.
Όλο το σκηνικό ήταν πολύ πιο ρεαλιστικό απ' ότι το περίμενα, και μετά τα πρώτα λεπτά τα γελάκια κόβονται και το μυαλό παίρνει απροσδόκητα πολλές στροφές.
Κωδικοί, κρυπτογραφημένα μηνύματα, μυστικά περάσματα, αρχαία σημειώματα, περίπλοκοι συνδυασμοί, απίθανα ευρήματα που θα ορκιζόσουν ότι δεν βρίσκονταν στο δωμάτιο όταν μπήκες, μέχρι και μαθηματικές πράξεις (ή μήπως όχι;) απαιτούνται για φτάσεις στην λύση.
Όλο το σκηνικό μου θύμισε έντονα Indiana Jones (τέλειο), και ως ένα βαθμό το Fort Boyard -αν το θυμάστε.
Τελικά δεν καταφέραμε να βρούμε το διαμάντι εγκαίρως, αν και ήμασταν τόσο κοντά!
Παραδέχομαι ότι εγώ ήμουν η χειρότερη απ' όλους, και υπήρχαν στιγμές που απλώς περιφερόμουν κάνοντας ότι μελετάω κάτι. Καλά που ήταν οι άλλοι.
Όταν βγήκαμε από το δωμάτιο ήταν σαν να είχαμε περάσει μια ολόκληρη μέρα, και όχι μόνο μια ώρα, κάπου πολύ μακριά, και ήμασταν όλοι ευδιάθετοι. Περάσαμε καλά και το δεκάρικο άξιζε τον κόπο.
Επίσης, αναπτύχθηκε μεταξύ μας ένα ευχάριστο συναίσθημα ομαδικότητας και ένας κώδικας συνεργασίας.
Απ' ότι έμαθα αργότερα μεγάλες εταιρείες στην Αμερική οργανώνουν επισκέψεις σε τέτοιου είδους παιχνίδια με σκοπό το professional bonding των υπαλλήλων τους – δραστηριότητα στην οποία θα επεκταθεί και το ίδιο το Brain Game, σύμφωνα με τους υπευθύνους του.
Εν κατακλείδι, θα ευχαριστηθείτε την εμπειρία αν αγαπάτε τα point and click adventure games -πάνω στη φιλοσοφία των οποίων βασίζονται στην ουσία τα escape rooms - αν έχετε "λιώσει" το Sherlock και νομίζετε ότι από τις πολλές αστυνομικές σειρές έχετε αναπτύξει δεξιότητες ντετέκτιβ (λάθος νομίζετε), και αν έχετε βαρεθεί να κάνετε όλο τα ίδια και τα ίδια.
Το κλισέ της εναλλακτικής ψυχαγωγίας έχει τελικά βάση, και με το παραπάνω.
Δεν είναι για εσάς αν: Xάνετε εύκολα το ενδιαφέρον σας, έχετε διάσπαση προσοχής, βαριέστε να σκεφτείτε, βαριέστε γενικότερα και προτιμάτε να πάτε για έναν ακόμα καφέ, και τέλος, αν έχετε σοβαρό πρόβλημα κλειστοφοβίας.
Αφού το κάναμε κι αυτό λοιπόν ο Δημήτρης Πασπάλης ένας εκ των ιδιοκτητών του Brain Game (εμπνευστής τού ειναι ο
Μαρίνος Τριανταφυλλιδης) ανέλαβε να μου λύσει μερικές απορίες.
Δημήτρη, ποιος επινοεί και στήνει αυτά τα μυστήρια; Πού τα βρίσκετε;
Τα παιχνίδια λογικής με δικό τους σενάριο απόδρασης είναι μία τάση που ξεκίνησε πριν μόλις κάνα δυο χρόνια στο εξωτερικό, και εξαπλώθηκε αστραπιαία.
Πρωτοπόρος ήταν η Κίνα, και βασική έμπνευσή για την δημιουργία τους ήταν το θρίλερ Saw και φυσικά τα αντίστοιχα online παιχνίδια απόδρασης. Εμείς ταξιδέψαμε σε χώρες όπως η Ουγγαρία, η Αγγλία και η Ελβετία απ' όπου και αγοράσαμε το φορμά από εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο.
Αγοράζεις λοιπόν το σενάριο και την πατέντα, κι ενώ έχεις σχετική ελευθερία στην διαμόρφωση και τη διακόσμηση των δωματίων ένας τεχνικός της εταιρείας έρχεται συνήθως μαζί σου για να στήσει τα πιο απαιτητικά συστήματα.
Και αν λύσω μία φορά ένα μυστήριο δεν μπορώ να το ξαναπαίξω, έτσι;
Υπάρχουν περιθώρια για μικροαλλαγές, αλλά ναι, οι λύσεις δεν αλλάζουν.
Όταν θα δούμε ότι ένα παιχνίδι έχει φτάσει σε έναν κορεσμό και δεν υπάρχουν πολλές κρατήσεις προχωράμε στην αγορά μιας νέας ιστορίας.
Ποιο είναι το προφίλ των ανθρώπων που έρχονται να παίξουν; Για τι ηλικίες μιλάμε;
Από πιτσιρικάδες, εφήβους που έχουν μεγαλώσει με τέτοια online παιχνίδια, μέχρι ανθρώπους 45 ετών. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα των 20 με 30.
Ποιο μπορεί να είναι κατά τη γνώμη σου το μέλλον των παιχνιδιών απόδρασης; Πώς μπορεί να εξελιχθεί μια τέτοια ιδέα χωρίς να κουράσει;
Μια πιθανή εξέλιξη είναι τα κινητά escape rooms, σε λεωφορεία, σε βαγόνια, κτλ.
Αυτό που εμείς έχουμε όμως ως στόχο είναι να δημιουργούμε οι ίδιοι τα σενάρια που θα εφαρμόζουμε στο Brain Game. Μέχρι τώρα κανένας στην Ελλάδα δεν έχει πρωτότυπα σενάρια.
_____________________________________
σχόλια