O Πάνος Χαραλάμπους είναι ο νέος πρύτανης στην Καλών Τεχνών. Αυτή την στιγμή παρουσιάζει στην οδό Κυκλάδων 8 στην Κυψέλη, στο κτίριο του μοντερνιστή αρχιτέκτονα Αριστομένη Προβελέγγιου, τη νέα του έκθεση με τίτλο “Aquis Submersus” (Στο νερό βυθισμένος). Στο έργο του αντλεί βιωματικά στοιχεία από την ζωή του και σχολιάζει αφαιρετικά όσα τον αφορούν σε σχέση με τις σύγχρονες κοινωνικές αντιλήψεις. Γράφει ο Θανάσης Μουτσόπουλος στο βιβλιαράκι της έκθεσης: «Ο Πάνος Χαραλάμπους εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια σχεδιάζει ένα χάρτη της Βαλκανικής χερσονήσου με επίκεντρο την λίμνη της πατρίδας του, Αμβρακίας, στην περιοχή του Ξηρομέρου. Ο Ακαρνάνας καλλιτέχνης απελευθερώνει δαιμονικές φωνές από το παρελθόν, φαντάσματα μιας πρωτόγονης αγροτικής Ελλάδας, λούμπεν στρωμάτων ανύπαρκτων για το κράτος των Αθηνών και μια οργισμένη βαλκανίτιδα άφαντη από τις αίθουσες των κοσμικών γκαλερί και των κατά τόπους, Μπιενάλε. Είναι αρχαίο αυτό το κτήνος, πάντα όμως επικίνδυνο».
Τον συνάντησα ένα κυριακάτικο απόγευμα στον χώρο της έκθεσης. Το μοντερνιστικό γκρι κτίριο με τις μεγάλες τζαμαρίες είναι ένα από τα κτίρια με ιστορία που διασώζονται και στέκουν μέχρι σήμερα στις γειτονιές της Κυψέλης. Στην θέση της πολυκατοικίας παλιότερα βρισκόταν ένα νεοκλασικό πριν αντικατασταθεί προς χάριν της αστικοποιήσης της περιοχής, όπως μαθαίνω. To το κτήριο του Προβελέγγιου δεν έχει καμία σχέση με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται. Το κτίριο αποτελεί μέρος της έκθεσης. «Είναι χτισμένο από το 1958 και ο ίδιος ο Προβελέγγιος το σφήνωσε ανάμεσα σε δυο νεοκλασικά, που σημαίνει ότι είναι μια βίαιη αρχιτεκτονική παρέμβαση στο νεοκλασικό καθεστώς της δεκαετίας του ’50. Δημιουργήθηκε κάτι που δεν είχε άμεση σχέση με το περιβάλλον. Το χρησιμοποίησε η Ιωάννα Σπητέρη για εργαστήριο για πολλά χρόνια και στη συνέχεια μία πλευρά του έπεσε, επειδή έφτιαξαν δίπλα μια πολυκατοικία. Η γειτονιά έχει χάσει τη αρχική της μορφή, παρόλα αυτά το κτίριο θεωρείται σύμβολο της μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Αυτό ήταν η προϋπόθεση για να κάνω κάτι. Με εξίταρε το γεγονός της βίαιης παρέμβασης, πώς θα μπορούσα να συνυπάρξω με κάποια έργα σε αυτόν τον χώρο. Να γίνει ο ίδιος ένα έργο, αν ήταν δυνατόν. Έκανα και εγώ, επομένως, μια βίαιη προσαρμογή. Μετέφερα ένα απόθεμα πραγμάτων, μουσικών έργων και αντικειμένων σαν κάτοικος του σπιτιού. Δεν έμενα κυριολεκτικά, κοιμήθηκα για 6 βραδιές το καλοκαίρι αλλά κατ’ ουσίαν είμαι ένας προσωρινός ένοικος».
σχόλια