Τη μαύρη Μπουίκ ή τον μεγεθυντήρα ;

Τη μαύρη Μπουίκ ή τον μεγεθυντήρα ; Facebook Twitter
0

Τη μαύρη Μπουίκ ή τον μεγεθυντήρα ;

Την έβλεπα κάθε πρωί σ' ένα γκαράζ της Σωζοπόλεως, μαύρη, γυαλιστερή, με τη νικελωμένη μούρη της στραμμένη στους περαστικούς, παλαιομοδίτικη αλλά με σθένος. Κατέβαινα με τα πόδια από την Κυψέλη να συναντήσω τον Γιώργο Μαρίνο στο εργαστηριό του που ήταν -και είναι ακόμη- στο τέρμα του ίδιου δρόμου απέναντι από το αμαξοστάσιο των τρόλεϋ. Δουλεύαμε μαζί, τρώγαμε μαζί -πρωινό και μεσημεριανό στο σπίτι των γωνιών του έναν όροφο πιο κάτω- διασκεδάζαμε μαζί (στα Εξάρχεια) και τις διακοπές μας ακόμη τις περνούσαμε μαζί (στη Σαντορίνη, στη Φολέγανδρο). Χωρίς ποτέ να τον φτάσω, τα κατάφερνα αρκετά καλά στο τύπωμα -τις εμφανίσεις δεν τις πλησίαζα, τις άφηνα στον Μέγα Αλχημιστή με τα απόκρυφα τεφτέρια- και χάρη στη συνεργασία μας αυτή μπόρεσα για πρώτη φορά στη ζωή μου να έχω κάποια παραπανίσια χρήματα. Τότε μου μπήκε και η αλλοπρόσαλλη ιδέα. Η μαύρη "γκανγκστερική" Μπουίκ ήταν προς πώληση, και παρότι δεν είχα ούτε δίπλωμα, ούτε ιδιαίτερη μέχρι τότε λόξα με τα αυτοκίνητα, άρχιζα να το σκέφτομαι. Τόσο που μια μέρα πήρα μαζί μου τον Γιώργο και τον έβαλα να ρωτήσει την τιμή και τα σχετικά, γιατί σκόπευα κιόλας να του τη δώσω να την οδηγεί εκείνος. Είχα τα χρήματα, δεν ζητούσαν πολλά. Το μόνο απογοητευτικό ήταν ότι η μηχανή του αυτοκινήτου ήταν της Opel και όχι η αυθεντική, αλλά θα το παρέβλεπα... αν ο Γιώργος δεν είχε άλλη γνώμη. Με συγκράτησε προβάλλοντας το επιχείρημα πως με τα ίδια χρήματα θα έπαιρνα έναν μεγεθυντήρα Beseler αμερικανικής κατασκευής, εφάμιλλο του δικού του Omega -οι δύο καλύτεροι που υπήρχαν τότε- ώστε να διευκολυνθώ στη δουλειά μου, αλλά και να έχω την ευχέρεια να τυπώνω καλά όποτε το ήθελα και τις δικές μου φωτογραφίες. Ακολούθησα τη συμβουλή του σώφρονα φίλου μου, θυσιάζοντας την Μπουίκ για την τέχνη. Είχα ξεχάσει το περιστατικό αυτό -ο Γιώργος δεν το θυμάται πια καθόλου- αλλά βλέποντας τις προάλλες σ' ένα πλάνο της ταινίας Η μονομαχία στο νησί (Le Combat dans l'île, 1962) τη Ρόμι Σνάιντερ μέσα σε ένα μαύρο αμερικάνικο αυτοκίνητο του '50, αυτομάτως μου ήρθε στο νου η Μπουίκ της Σωζοπόλεως.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ