________________
1.

Αγαπημένη μου Α μπα αρχικά συγχαρητήρια για τη στήλη σου, τις εύστοχες απαντήσεις και κυρίως την πεντακάθαρη σου σκέψη που το τελευταίο διάστημα φαίνεται πως με έχει εγκαταλείψει. Βρίσκομαι σε σχέση εδώ και 4 χρόνια ( είμαι 25 ετών ) και με το φίλο μου όλα μοιάζουν ιδανικά...Η τουλάχιστον έτσι έμοιαζαν μέχρι το τελευταίο διάστημα. Ο φίλος μου λοιπόν τον τελευταίο 1,5 περίπου χρόνο κάνει πολύ στενή παρέα με 3 κοπέλες στις οποίες όπως φαίνεται η παρουσία μου μέσω της σχέσης μας δεν αρέσει και πολύ. Να αναφέρω ότι μιλάμε για μηνύματα και τηλέφωνα από τη πλευρά τους καθημερινά, και μάλιστα αρκετές φορές την μέρα. Επίσης να σου αναφέρω ότι ουδέποτε έχω δείξει στις ίδιες την ενόχληση μου πράγμα που έχω κάνει αρκετές φορές στον φίλο μου ο οποίος επιμένει ότι δεν υπάρχει λόγος να νιώθω την παραμικρή απειλή. Επιπλέον οι συγκεκριμένες κοπέλες δεν έχουν σοβαρές σχέσεις τα τελευταία χρόνια συν ότι δεν έχουν κάνει ποτέ την παραμικρή προσπάθεια να με πλησιάσουν (κάθε δική μου προσπάθεια βρήκε τοίχο). Και τώρα λοιπόν η ερώτηση....
Τι κάνω? Πως θέτω όρια και σε εκείνον και σε εκείνες, για να ηρεμήσω κι εγώ επιτέλους !!??? Ελπίζω να μην σε κούρασα. little_little_gift

Τα όρια δεν τα βάζουμε στους άλλους (ωραία θα ήταν), αλλά ορίζουμε τα δικά μας. Δεν μπορείς να κάνεις κανέναν να κάνει οτιδήποτε.

Αρχικά πρέπει να παραδεχτείς ότι το πρόβλημα το έχεις με τον φίλο σου και όχι με τις τρεις άσχετες. Το ερώτημα είναι, τον εμπιστεύεσαι ή όχι; Δεν χρειάζεται να γίνεις φίλη με αυτές (και δεν είναι μεγάλο μυστήριο γιατί δεν μπορείτε να γίνετε φίλες, δε νομίζω ότι το θέλεις στην πραγματικότητα άλλωστε), ούτε χρειάζεται να σε απασχολούν. Αρκεί να τον εμπιστεύεσαι. Αυτός λέει ότι δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις την παραμικρή απειλή. Οπότε; Γιατί τη νιώθεις; Δεν τον πιστεύεις; Βλέπεις ενδείξεις για το αντίθετο; Ή θα ήθελες να μην έχει τρεις φίλες με τις οποίες μιλάει κάθε μέρα; Αν ήταν άντρες θα σε πείραζε το ίδιο;

Πρέπει να βρεις τι είναι ακριβώς αυτό που σε πειράζει, και μετά να ελπίζεις ότι έχει κάποια λογική. Η ανασφάλεια είναι ένας καλός λόγος, και λογικός. Δυστυχώς δεν είναι πάντα αρκετός για να εγκαταλείψει κάποιος την παρέα του.

________________
2.

Ποια η άποψή σου για κάποια η οποία έχει υπάρξει camgirl (...someone who performs sexual services on the Internet with webcam software in exchange for money), "αναγκαζόμενη" από τη φτώχια και για μικρό χρονικό διάστημα στα 19 της, αφού μετά κατάλαβε ότι το συγκεκριμένο πράγμα δεν είναι γι'αυτή; Είναι σημαντικό να πω ότι κατάγεται και βρίσκεται στη Κόστα Ρίκα και όχι στην Ελλάδα. Κάπου μπλέκομαι με τον διαχωρισμό του κοινωνικά πρέποντος και της προσωπικής ηθικής ρε γαμώτο. Εσύ τι λες, δικαιολογείται αυτό με κάποιο τρόπο, δεδομένων της ηλικίας, της μεταμέλειας και των συνθηκών που της ανάγκασαν; Κάποια βοήθεια να το ξετυλίξουμε;- έτσι

Φαντάζομαι ότι δε μιλάς για σένα, αλλά για κάποια φίλη σου;

Χάρηκα πολύ που επιτέλους, ήρθε μια απολύτως πρωτότυπη ερώτηση.

Η άποψη μου είναι ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαθέσει το σώμα του όπως του αρέσει, και εφόσον δεν υπάρχει εξαναγκασμός, ή άλλου είδους εξώθηση, υποχρέωση, παρανομία, δόλος, ή σωματικός κίνδυνος, δεν τίθεται ούτε θέμα προσωπικής ηθικής ούτε κοινωνικού πρέποντος, αν υπάρχει τέτοιος ορισμός. Η προσωπική ηθική είναι ακριβώς αυτό, προσωπική. Πολλά πράγματα που δεν θα έκανε ο ένας, θα τα έκανε κάποιος άλλος, και δεν βλέπω πού είναι το πρόβλημα αν δεν προκαλείται βλάβη σε κάποιον άλλον στην διαδικασία.

Το «πρόβλημα» είναι για κάποιον που είναι αρκετά νέος ώστε να μην έχει σχηματίσει ακόμα προσωπική ηθική και γερές βάσεις για να κινηθεί προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, και αν η συγκεκριμένη ξεφεύγει από την πεπατημένη, είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπίσει, να εκλογικεύσει ή να εκτιμήσει αν μπορεί να σηκώσει μια απόφαση ή όχι. Για το ίδιο το άτομο έχει σημασία να ξέρει τι κάνει. Στα 19 του κάποιος είναι νέος, αλλά τυπικά, για την κοινωνία είναι ενήλικας, και τείνω να συμβαδίσω με την κοινωνία.

Τώρα αν ρωτάς πράγματι για άλλον και αν η ερώτηση σου στην ουσία είναι «μπορώ να συγχωρήσω κάποια που ξέρω ότι στα 19 της έκανε κάτι τέτοιο», η απάντηση είναι «ζήτησε τη συγχώρεσή σου;» Είναι για κάποιο λόγο προϋπόθεση; Αν όχι, μπορείς να μείνεις με τα ερωτήματα για πάντα. Αν ναι, τότε κι εσύ, επειδή έχεις την δική σου προσωπική ηθική, μπορείς να δεχτείς ή να απορρίψεις τις ενέργειες κάποιου άλλου. Δεν γίνεται να κάμψεις όλες σου τις αμφιβολίες. Για μένα, πάντως, η ηθικολογία κρύβει συντηρητισμό και δεν μου αρέσουν καθόλου αυτές οι συζητήσεις περί «δικαιολόγησης».

________________
3.

Αγαπητη μου Α μπα θελω τη γνωμη σου για κατι.Τι θεωρεις εσυ ευφυια?Παντα αναρωτιομουν και ειχα αμφιβολιες αν ειμαι αρκετα εξυπνη κι αυτο λογω καποιων γεγονοτων..οπως π.χ εχω εναν αδερφο που εγω και ολοι τον θεωρουμε εξυπνο:τα πιανει ευκολα,ειναι ετοιμολογος με χιουμορ και μαθαινει και προσαρμοζεται γρηγορα..οποτε καταλαβαινεις ημουν σε διαρκη συγκριση μαζι του...ενω εγω ημουν το αντιθετο,εκανα γκαφες,αφηρημενη λιγο πολυ στο κοσμο μου..ουτε στα τεστ IQ ειχα επιτυχια και απο μαθηματικα τιποτα.Παρολαυτα στα φοιτητικα μου χρονια αλλαξα,εγινα πιο δραστηρια και κοινωνικη κι εκανα πραγματα..τωρα σκεφτομαι για μεταπτυχιακο..Μετρανε αυτα για να θεωρουμαι εξυπνη ??Απλα αυτο που ενιωθα απο μικρη το εχω λιγο ακομα..οτι ισως δεν ειμαι πολυ εξυπνη (δε ξερω αν μετραει αλλα ουτε παρατηρητικη)απλα τολμηρη και αισιοδοξη για να κανω πραγματα και σιγουρα τυχερη που σπουδασα γιατι δεν ημουν και αριστη μαθητρια.

(Στο google εχει τον ορισμο ως εξης:
Ευφυΐα θεωρείται η δυνατότητα του εγκεφάλου να σκέφτεται, να εκλογικεύει, να αντιλαμβάνεται αφηρημένες έννοιες, να λύνει προβλήματα και να μαθαίνει και κυρίως να κατανοεί και να προβλέπει. Στον ανθρώπινο εγκέφαλο η ευφυΐα φαίνεται να προκύπτει ως αποτέλεσμα της σύνθετης διασύνδεσης των νευρώνων και ως ένα βαθμό φαίνεται επίσης να συνδέεται και με τη συνείδηση. Η ευφυΐα εκτείνει τον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε πέραν των αισθήσεών μας και μας κάνει και λειτουργούμε επιτυχώς σε αυτόν.)Σου ειπα πως βλεπω τον εαυτο μου αλλα εσυ που ξερεις κατι παραπανω θελω τη γνωμη σου..υπαρχει ειδικη κατηγορια ανθρωπων ευφυιας η καποιοι ειμαστε απλα χαζοι και καποιοι εξυπνοι ? Επισης η ευφυια ενισχυεται απο την εμπειρια η απλα η εμπειρια μας κανει μονο σοφοτερους??Πολλες ερωτησεις σορρυ ..
Υ.Γ εισαι υπεροχη απο τοτε που σε ανακαλυψα γινομαι ολο και καλυτερη ..

Όσο καλά κι αν ορίσουμε την ευφυία (εικοσιεννιά ειδικοί για το θέμα δεν πρόκειται να συμφωνήσουν) και όσο καλά και να προσδιορίσουμε πόσο έξυπνη είσαι εσύ, πάντα θα υπάρχουν πιο έξυπνοι άνθρωποι από σένα.

Αυτό είμαι σίγουρη ότι το ξέρεις – θεωρητικά – αλλά στην πραγματικότητα δεν το σκέφτεσαι, και δεν σε νοιάζει. Αυτό που σε νοιάζει είναι αν είσαι πιο έξυπνη από τον αδερφό σου. Δεν είσαι. Είσαι. Τι διαφορά κάνει αυτό στη ζωή σου; Θα σε αγαπάνε περισσότερο οι άλλοι; Θα πετύχεις περισσότερο; Σκοπεύεις να ζήσεις όλη σου τη ζωή συγκρινόμενη με τον άνθρωπο που η τύχη, το σύμπαν και ό,τι ελέγχει αυτό το χάος γύρω μας έφερε δίπλα σου ως αδερφό; Πόσο τυχαίος τρόπος είναι αυτός για να μετράς την αξία σου και για να εξαρτάς τις προσπάθειες σου; Δηλαδή αν ο αδερφός σου ήταν πάρα πολύ χαζός, δεν θα έκανες καμία προσπάθεια;

Η ευφυΐα είναι ό,τι είναι και εσύ είσαι όσο έξυπνη είσαι. Το πιο πιθανό είναι ότι δεν είσαι τρομερά χαζή, ούτε τρομερά έξυπνη. Όπως όλοι μας. Όπως και ο αδερφός σου. Το σημαντικό είναι ότι μπορείς να την οξύνεις.

________________
4.

κάνεις σχέση με τον καλύτερο σου φίλο κι αν ναι πώς από το φιλικό το γυρνάς στο ερωτικό ?- Μαιρη

Το ερώτημα «κάνεις σχέση με τον καλύτερο σου φίλο» όπως και το «πώς πας από το φιλικό στο ερωτικό», Μαίρη, απαντώνται πραγματικά πανεύκολα, αν ικανοποιείται μια μικρή αλλά πολύ σημαντική προϋπόθεση: να θέλει κι αυτός.

________________
5.

Αγαπητή Λένα,
Είμαι 27 ετών και φεύγω σε μια εβδομάδα για μεταπτυχιακό στην Ευρώπη, κάτι που (νόμιζα οτι; ) ήθελα εδώ και πολύ καιρό. Ωστόσο, όσο πλησιάζουν οι μέρες, διαπιστώνω έντρομη πως με έχει πιάσει κόμπος στο στομάχι και μια συνεχής επιθυμία να κλάψω γοερά (συγγνώμη για το μελό της έκφρασης, δεν με αναγνωρίζω), την οποία καταπιέζω. Πηγή των παραπάνω πιστεύω πως είναι η αγωνία-ανησυχία μου για την οικογένειά μου, καθώς οι ισορροπίες της ήταν πάντα αρκετά εύθραυστες, ενώ υπάρχουν και προβλήματα, τόσο υγείας (όχι σοβαρά μέχρι στιγμής, αλλά που προκαλούν ταλαιπωρία και αναστάτωση), όσο και ψυχολογικά, για τα οποία (τα δεύτερα) το πάσχον μέλος αρνείται να ζητήσει βοήθεια από κάποιον αρμόδιο. Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, αισθάνομαι εξαιρετικά εγωίστρια που σηκώνομαι και φεύγω, ενώ η άπόφασή μου αυτή μου φαίνεται όλο και πιο επιπόλαια ειλημμένη, βιαστική και ανόητη. Το έχω μετανιώσει και θέλω να μείνω κοντά τους, να τους στηρίζω και να είμαι δίπλα τους. Το νιώθω σαν απόδραση/φυγή το να φύγω, έστω και για το μικρό χρονικό διάστημα τους ενός χρόνου που διαρκεί ένα μεταπτυχιακό-αν και, για βιοποριστικούς λόγους, δεν θα μείνω μόνο ένα χρόνο εκεί, θα αναζητήσω εργασία. Ξέρω, first world problem, και πολλοί θα ήθελαν να έχουν τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο, δεν είμαι αχάριστη. Η ερώτησή μου είναι: είναι φυσιολογική αυτή μου η αντίδραση; Πού τελειώνει το ηθικό καθήκον του να ανταποδώσεις όσα σου πρόσφεραν; Δεν είμαι αχάριστη αν σηκωθώ να φύγω τώρα που είναι πιο αδύναμοι από ποτέ; Ή μήπως εν τέλει όλο αυτό συγκαλύπτει μια δική μου ανασφάλεια για το άγνωστο; - Χρυσή Γκόλντυ

Πώς πιστεύεις ότι μετουσιώνεται το ηθικό καθήκον του παιδιού να ανταποδώσει όσα του προσφέρθηκαν; Με το να κάθεται σπίτι και να μεγαλώνει τους γονείς του, όπως το μεγάλωσαν κι αυτοί; Αν ήταν έτσι, δε θα ζούσαμε όλοι σε χωριά να καλλιεργούμε τα χωράφια με τα χέρια μας;

Όσοι δεν μπορούν να φύγουν από το σπίτι τους επειδή υπάρχουν προβλήματα (υγείας, οικονομικά, άλλου είδους) δεν κάνουν αιτήσεις για μεταπτυχιακό. Ούτε καν ονειρεύονται αιτήσεις για μεταπτυχιακό. Οι αιτήσεις για μεταπτυχιακό είναι μια διαδικασία που κρατάει μήνες, δεν είναι μια απόφαση της στιγμής που την μετανιώνεις μια βδομάδα πριν. Οπότε ναι, πιστεύω ότι κατά πάσα πιθανότητα εντόπισες όλους τους καλούς λόγους για να μην βρεθείς στο άγνωστο, που φυσικά υπάρχουν, δε λέω ότι τους έβγαλες από το μυαλό σου. Βέβαια, μέχρι να απαντήσω εγώ, μπορεί να έχεις ξεκινήσει και το διδακτορικό.

________________
6.

Α,μπα, ήμασταν μαζί 1,5 χρόνο. Χωρίσαμε λόγο πίεσης και γκρίνιας.
Περασαμε άσχημα μετά το χωρισμό και οι δύο. 2,5 χρόνια μετά ακόμη υπάρχει αγάπη, σεξ που και που-όταν είμαστε πιωμένοι κυρίως(σφαλμα το ξερω). Γενικά, ναι, βρισκόμαστε συχνά λόγο κοινων παρέων αλλα και οι δύο μας. Με άφησε ελευθερη μου είπε γιατί καταπιεζόμουν από τη μορφή της σχέσης μας- αυτος σκληρά εργαζομενος εγώ φοιτήτρια. 2,5 χρόνια μετά και μετά από προσπαθειες επανασυνδεσης απο μεριας μου αυτος μου λεει ότι ειμαι ηγυναικα της ζωης του αλλα δεν θελει σχεση και όταν του απαντώ ότι δεν χρειαζεται να το μπερδευουμε το θεμα μεταξυ μας και να μην κανουμε σεξ, να μην συναντιομαστε συχνα ή εστω να κοπεί η καθημερινη επικοινωνια, αυτος αρνειται λέγοντας ότι θα ξαναβρεθουμε οι δυο μας στο μελλον σιγουρα. Νιώθω μονη μου. ότι εχω μπει σε μια κατασταση που δεν με αφήνει να προχωρησω. Η συναισθηματική και πνευματική μας σχεση είναι άρτια και σχεδον ιδανική. Μάλλον αυτο ειναι που με κραταει δίπλα του και απ ότι καταλαβαινω το ιδιο ισχύει και γι αυτόν. Ξ'ερω ότι πρέπει να φύγω. Να το ξεχασω. Να κανω νεα αρχη-το προσπαθησα αλλα τιποτα δεν με ευχαριστουσε, με κανένα. Νιώθω πελαγωμένη. Θέλω απαντήσεις και δεν τις βρισκω. Να την αρχισω αυτη την ψυχαναλυση που όλο αναβαλω;- jellakordela

Δεν χωρίσατε λόγω πίεσης και γκρίνιας. Χωρίσατε επειδή δεν ταιριάζετε.

Αν επικοινωνείτε τόσο φανταστικά και όλα είναι τόσο θαυμάσια, δεν θα περιοριζόσασταν σε αυτό που περιγράφεις. Δεν σας εμποδίζει κανείς να είσαστε μαζί. Πώς εξηγείς στο μυαλό σου ότι δεν έχετε σχέση ενώ είσαστε τόσο ταιριαστοί, ενώ το έχεις προσπαθήσει μάλιστα; Πώς συνδυάζεται η ιδανική πνευματική επικοινωνία με τη δήλωση «δε θέλω να κάνω σχέση;» Πώς γίνεται να το πιστεύεις; Δηλαδή θεωρείς πιθανό αυτός ο άνθρωπος να μην κάνει ποτέ σχέση με καμία γυναίκα και να είναι για πάντα μαζί σου όπως είναι τώρα;

Είσαι μόνη σου, και είσαι σε μια κατάσταση που δεν σε αφήνει να προχωρήσεις. Επίσης εσύ χάνεις περισσότερα από αυτόν, επειδή θέλεις και τα περισσότερα. Αποφεύγεις να σκεφτείς πόσο πολύ βολεύεται ο άλλος, και δεν κάνεις την ανάλυση της απάντησης «σίγουρα θα βρεθείτε στο μέλλον». Για δοκίμασε το. Απομακρύνσου, μην τον συναντάς, μην κάνεις σεξ μαζί του. Θα βρεθείτε στο μέλλον αν δεν συντηρείς εσύ τη σχέση;

Δεν είναι λόγος για ψυχανάλυση, αλλά αν σκέφτεσαι να κάνεις ψυχανάλυση θα έχεις πολύ καλούς λόγους, και δεν χρειάζεται να εξαρτήσεις αυτή την απόφαση από έναν άντρα.

________________
7.

Αγαπητή Α,μπα

για κάποιες μέρες ήμουν μακριά από την τριών μηνών σχέση μου. Επικοινωνία έχουμε σε καθημερινή βάση, με διάφορους τρόπους.
Ωστόσο φτάνω σε ένα σημείο όπου δεν έχω τι να πω στο τηλέφωνο, ενώ ήδη μιλάμε 20 λεπτά. Γιατί να πετάξει το μπαλάκι σε 'μενα λέγοντας "θες να σε κλείσω;; γιατί δεν μου μιλάς και πολύ...". Ε ναι, δεν σου μιλάω πολύ, ένιωθα ότι είπαμε τα νέα μας. Το να πιέζομαι να βρω κάτι να πω, μόνο και μόνο για να μην νομίζεις ότι δεν θέλω να σου μιλάω, δεν το βρίσκω λογικό. Δεν θέλω να βγω η ξενέρωτη-που δεν έχει τι να πει στο τηλέφωνο-που δεν της λείπω-που,που,που...- Dani California

Καλέ, εσύ πρέπει να γίνεις ο πρόεδρος του Σωματείου των Passive-Aggressive.

Αν δεν θέλεις να μιλήσεις άλλο, βρίσκεις έναν ευγενικό τρόπο να το κλείσεις το ρημάδι, δεν κάθεσαι μουγκή μέχρι να αναγκάσεις τον άλλον να κάνει την δύσκολη ερώτηση για να γκρινιάξεις μετά κι από πάνω επειδή είσαι ατίθασο άτι και σε καταπίεσαν.