ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρις επιβεβαιωση τοσο καιρο για τα πραγματικα αισθηματα σου για μενα, ημουν σαν τις ψυχες που αιωρουνται μεταξυ ζωης και θανατου, που δεν μπορουν να βρουν ηρεμια... Τοσο πολλα σημαδια, τοσες "συμπτωσεις", τοση ενταση δεν μπορουσαν να τα σκιασουν οι ασχημες λεξεις... Αυτο ηταν που με εκανε να παλευω για την αληθεια, γιατι το ενστικτο μου δεν πεφτει εξω, και ηξερα απο την αρχη με τι Ανθρωπο ειχα να κανω... Ενα βλεμμα σου για δεκατα του δευτερολεπτου τον Νοεμβρη, ηταν αρκετο να ξερω τι ειμαι για σενα, κι ας μην το λεγες. Αλλα επρεπε να το ακουσω να απελευθερωθω. Δεν θα φυγω, τωρα ειναι που δεν προκειται να φυγω...Με εχεις και θα με εχεις παντα, οχι σαν σκια γιατι ποτε δεν ημουν σκια, αλλα σαν ενα φως στον ουρανο σου οταν θα σηκωνεις το κεφαλι ψηλα να αναπνευσεις, σαν αστερι-φυλακας τις νυχτες σου και σαν ακτινα του ηλιου τις μερες σου... Βρες την σπιθα στα ματια σου και το χαμογελο σου ξανα...