ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομίζω πως αντιμετωπίζω κόμπλεξ κατωτερότητας με το αγόρι μου. Περνάω πολύ ωραία μαζί του. Δεν βαριέμαι ποτέ... Το θέμα είναι ότι έχω μεγαλώσει και συνεχίζω να ζω πολύ διαφορετικά από αυτόν... Στην οικογένειά του υπάρχει πολύ χρήμα σε αντίθεση με τη δική μου.. Γενικά, είναι μετριόφρων άνθρωπος και δεν φωνάζει από μακριά ''πλουσιόπαιδο''... Απλώς μερικές φορές αισθάνομαι άσχημα και σκαλώνω όταν η κουβέντα πάει προς οικογένειες, δουλειές κλπ.. Δεν το έχω συζητήσει μαζί του και δεν ξέρω αν χρειάζεται καν. Απλώς όλο αυτό είναι κάτι ξένο για μένα και δεν ξέρω αν στην τελική μου κάνει καλό ή με τρώει..Αν κάποιος έχει βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση, θα με βοηθούσε πολύ η άποψή του..