ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής έχει απασχολήσει πολλούς έγκυρους και έγκριτους ανθρώπους του πνεύματος όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό .Δημοσιογράφοι, κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι έχουν ξοδέψει μεγάλες ποσότητες φαιάς ουσίας για να αναλύσουν αλλά και για αποτυπώσουν με χιλιάδες αράδες τους λόγους που επέτρεψαν σε ένα νεοναζιστικό μόρφωμα να μπει στην βουλή των Ελλήνων .Είναι όμως όντως άξιο απορίας πως μια εγκληματική συμμορία με το 0,16% που πήρε στις εκλογές του 2000, σήμερα να κατέχει το διόλου ευκαταφρόνητο 12% του εκλογικού σώματος; Κοιτάζοντας την πρόσφατη νεοελληνική ιστορία θα δούμε ότι είναι η πρώτη φορά που ένα φασιστικό-νεοναζιστικό σχήμα έχει τόσο μεγάλη απήχηση στα πλατειά λαικά στρώματα .Ούτε η προπολεμική Ε.Ε.Ε (εθνική ένωσις Ελλάς), ούτε η οργάνωση ‘’χ’’ αλλά και ούτε τα προδοτικά ‘’τάγματα ασφαλείας’’ στην κατοχή είχαν ανάλογο αριθμό μελών και υποστηρικτών. Τι είναι τελικά αυτό που έκανε τους σχεδόν μισό σχεδόν εκατομμύριο ψηφοφόρους να χαραμίσουν την ψήφο τους σε έναν γραφικό πλήν όμως επικίνδυνο σαλτιμπάγκο; Το πρόβλημα της Χ.Α δεν είναι μεμονωμένο αλλά εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της κρίσης των αξίων που πλήττει την χώρα μας τις τελευταίες δεκατίες. Αν και είναι κατά ένα μεγάλο βαθμό υποπροιόν της οικονομικής καταστροφής που βιώνει η πατρίδα μας ,εντούτοις οι ρίζες του βρίσκονται βαθιά μέσα στην υποκουλτούρα που διαμορφώθηκε συνειδητά από την εκάστοτε εξουσία στο παρελθόν. Εκείνο που βοήθησε για να ανδρωθεί και τέλος να καθιερωθεί η σβάστικα στην κοινωνία ήταν η έλλειψη πνευματικής καλλιέργειας στον ελληνικό λαό. Μετά τον πόλεμο κάθε ελληνική οικογένεια έπρεπε να είχε τουλάχιστον έναν σπουδαγμένο .Έναν ‘’μορφωμένο’’ που εκτός από ‘’χρήσιμος πολίτης’’ στην κοινωνία γινόταν και περιζήτητος γαμπρός. Δεν δόθηκε όμως σχεδόν ποτέ έμφαση στην καλλιέργεια του πνεύματος και η μόρφωση από το μέσο που ανοίγει τους πνευματικούς ορίζοντες κατάντησε τροχοπέδη στο ιστορικό γίγνεσθαι. Γενιές ‘’μορφωμένων’’ αγράμματων συμπατριωτών μεγάλωσαν καταστρέφοντας την πολιτισμική παρακαταθήκη των προγόνων μας. Ζήσαμε σε μεγάλες χρονικές περιόδους δηθενιάς και εθνικής αποβλάκωσης παρακολουθώντας ηλίθιες εκπομπές και σίριαλ στην ‘’ελεύθερη’’ ιδιωτική τηλεόραση κλείνοντας τα μάτια μας μπροστά σε κάθε τι ποιοτικό .Χλευάζαμε τον Αγγελόπουλο όταν ταυτόχρονα αποθεώνονταν από τους Ευρωπαίους κριτικούς και σάρωνε τα βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ. Βουλώναμε τα αυτιά μας σε κάθε καλλιτέχνη που δημιουργούσε διαχρονικά τραγούδια και παράλληλα αποχαυνωνόμασταν μπροστά στον κάθε ‘’Λεπά’’ της καθημερινής μας αθλιότητας. Είχαμε αγνοήσει τους κλασσικούς μας φιλοσόφους και γυρίσει την πλάτη στις ιδέες του λαμπρού Ευρωπαικού διαφωτισμού .Ο Μότσαρτ και ο Μπετόβεν ήταν ντεμοντέ αλλά ο Καρβέλας, ο ποιητής του καμπινέ , έγινε κλασσική αξία. Η έλλειψη καλλιέργειας μας έκανε να διαγράψουμε από το λεξικό μας την έννοια αισθητική με αποτέλεσμα να καταστρέψουμε το περιβάλλον και να φιάξουμε πόλεις τέρατα. Και φυσικά η κοινωνική μας αμορφωσιά μας έκανε να αλαλάζουμε σαν άγριοι ,κραδαίνοντας πλαστικές σημαιούλες σε προεκλογικά πανηγυράκια ακούγοντας τα ψέμματα και τις ανοησίες που έλεγε ο κάθε υποψήφιος πολιτικός. Τώρα απλά δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον κόσμο που ψήφισε Χ.Α γιατί και εμείς είμαστε συνένοχοι. Το μόνο αντίδοτο στην νεοναζιστική καφρίλα τελικά είναι ο πολιτισμός. Ο Κικέρωνας έλεγε ότι ‘’η καλλιέργεια του νού είναι τόσο αναγκαία όσο η τροφή του σώματος’’….