ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλοι χρειαζόμαστε κάποια στιγμή ένα break από την δουλειά! Ένας καφές, ένα τσιγάρο, ένα κολατσιό, κάτι βρε αδερφέ!.. Έτσι κι εγώ εκείνη την ημέρα, ήμουν με τη συνάδελφό μου από το πρωί στην αποθήκη της Εθνικής οδού, μέσα στη σκόνη και την ακαταστασία από τις 07:00 το πρωί να ανοίγουμε κούτες, να κλείνουμε κούτες, να ξεχωρίζουμε τα décor διαφόρων δεκαετιών, καλοκαιρινά, χειμερινά, Πασχαλινά, Χρσιστουγεννιάτικα, κούκλες βιτρίνας, να μετράμε, να ξαναμετράμε και δώσ’ του πάλι από την αρχή…δεν άντεξα και της είπα ‘Χριστινάκι, πάω με το αμάξι απέναντι στο super market για καφέ και κανένα νεράκι και κρουασάν. Θέλεις ?’ Σιγά που δε θα ήθελε! Είπαμε, όλοι χρειαζόμαστε κάποια στιγμή ένα break από την δουλειά! Ένας καφές, ένα τσιγάρο, ένα κολατσιό, κάτι βρε αδερφέ!.. Πήρα το αμάξι μου, λοιπόν, πέρασα από τον παράδρομο της Εθνικής οδού Αθηνών – Λαμίας και βρέθηκα στο απέναντι ρεύμα της Εθνικής και μετά από λίγο έφτασα στον χώρο στάθμευσης του μεγάλου super market. Μπήκα μέσα, χάζεψα λίγο, πήρα εμφιαλωμένα νερά, καφέδες και ωραιότατα κρουασανάκια σοκολάτας και στη συνέχεια πήγα προς το ταμείο για να πληρώσω. Με περασμένη τη σακούλα στον καρπό του αριστερού μου χεριού και κρατώντας τη χάρτινη βάση με τους δύο καφέδες στο ίδιο αριστερό μου χέρι με το δεξί κρατούσα το κλειδί του αυτοκινήτου όπου μόλις το διέκρινα πάτησα το κουμπί του αυτόματου κλειδώματος – ξεκλειδώματος και το πλησίασα, στη συνέχεια άνοιξα την πόρτα, τοποθέτησα με προσοχή την τσάντα μου και την σακούλα με τα ψώνια στο κάθισμα του συνοδηγού, τους καφέδες στις υποδοχές του καφέ που έχει το αυτοκίνητο, κάθισα στην θέση μου, έκλεισα την πόρτα και έστριψα ένα τσιγάρο ρουφώντας μια γουλιά καφέ. Ξεκούραση από τη δουλειά! Τι άλλο ήθελα…(?) και εκείνη η υπέροχη στιγμή διακόπηκε απότομα όταν με την άκρη του ματιού μου διέκρινα μια κυρία που καθόταν ‘παγωμένη’ έξω από το αμάξι μου και με κοιτούσε αμίλητη. Παραξενεύτηκα μα δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία και τότε άρχισε να μιλάειΚΥΡΙΑ: Θα φωνάξω την αστυνομία!Κόλλησα, δεν ήξερα τι να πω. Τρελή ήταν? Σε εμένα απευθυνόταν άραγε, σκέφτηκα…ΚΥΡΙΑ: Μ’ ακούς που σου μιλάω? Βγές έξω, θα φωνάξω βοήθεια!!!Ε, δεν άντεξα, είχα σαστίσει τελείως και της απευθύνθηκα…ΕΓΩ: Συγγνώμη, σε μένα μιλάτε?ΚΥΡΙΑ: Ναι βρε αλήτη σε σένα! Βγές από το αμάξι μου, τώρα!!!ΕΓΩ: Ποιο αμάξι σας, κυρία μου, τι λέτε? Είναι το δικό μου αυτοκίνητο!ΚΥΡΙΑ: Θα μου πείς ότι δεν ξέρω το αμάξι μου δηλαδή?ΕΓΩ: Ε, τι να σας πω…Και τότε, επάνω στην ατάκα ‘ε, τι να σας πω..’ έπεσε η άκρη του ματιού μου επάνω στο μαύρο τιμόνι του αυτοκινήτου και στη συνέχεια στις κόκκινες χάντρες που ήταν κρεμασμένες στον καθρέπτη. Το δικό μου αυτοκίνητο δεν είχε μαύρο τιμόνι, ούτε και κόκκινες χάντρες κρεμασμένες από τον καθρέπτη! Ναι, είχα μπεί σε λάθος αυτοκίνητο, ακριβώς το ίδιο μοντέλο, ακριβώς το ίδιο χρώμα, αλλά διαφορετικού ιδιοκτήτη, όχι δικό μου.Αισθάνθηκα απαίσια, πήγε να με πιάσει νευρικό γέλιο καθώς έβλεπα ακριβώς δυο θέσεις μπροστά το δικό μου αμάξι και κοιτώντας την σοκαρισμένη γυναίκα να είναι έτοιμη να μου φέρει στο κεφάλι την σκόνη πλυντηρίου 72 μεζούρων οικονομική συσκευασία με δώρο ένα σετ σεντόνια και ο,τι άλλο υπήρχε διαθέσιμο στις σακούλες με τα ψώνια της. Ζήτησα συγγνώμη, αυτή δεν είπε τίποτα, έκανε μόνο έναν παράξενο μορφασμό στο πρόσωπό της και στη συνέχεια, ταραγμένη, μπήκε μέσα στο αμάξι της και εγώ συνέχισα και άνοιξα το ΔΙΚΟ ΜΟΥ και μπήκα μέσα, κάνοντας ξανά την ίδια διαδικασία με τους καφέδες, τα ψώνια, την τσάντα μου και το τσιγάρο. Στη συνέχεια δάκρυσα από τα γέλια και το ίδιο συνέβη και με τη συνάδελφό μου καθώς της έλεγα για το όλο περιστατικό.Το αυτοκίνητο της κυρίας ήταν ακριβώς ίδιο με το δικό μου, εξωτερικά. Μόνο δύο πιθανά σενάρια υπάρχουν για το περιστατικό αυτό. Το πρώτο σενάριο ήταν ότι η κυρία το είχε ξεχάσει ξεκλείδωτο και εγώ βλέποντάς το και νομίζοντας πως ήταν το δικό μου, απλά το άνοιξα νομίζοντας ότι είναι το δικό μου και το έχω ξεκλειδώσει. Το δεύτερο και πιο παράξενο σενάριο ήταν να βρισκόταν η κυρία λίγα μέτρα πιο πίσω μου και κατευθυνόμενοι και οι δυο προς το ίδιο αυτοκίνητο να κάναμε και οι δυο ταυτόχρονα την ίδια κίνηση ξεκλειδώματος του αυτοκινήτου. Αυτή ξεκλειδώνοντάς το και εγώ νομίζοντας ότι το έχω ξεκλειδώσει.Ηθικό δίδαγμα: ποτέ μην χρησιμοποιείτε το αυτοκίνητό σας για να κάνετε break κατά τη διάρκεια της εργασία σας! 