19.3.2013 | 00:13
Ο κόσμος καταστρέφεται και εγώ στον κόσμο μου
Ούτε εμένα μου αρέσουν οι τεράστιες εξομολογήσεις με ερωτικές-και μη-ασυναρτησίες αλλά κάπου πρέπει να τα πω γιατί θα σκάσω. Είναι ένας πρασινομάτης που θέλω πάρα πολύ και έχουν γίνει ένα σωρό πράγματα μεταξύ μας. Ξέρω όμως πως τώρα δεν είναι σε φάση που μπορώ να τον διεκδηκήσω ξανά. Μπορεί να με έχει ξεγράψει, δεν ξέρω. Έχει περάσει καιρός από την τελευταιά φορά που προσπάθησα. Μέσα σε αυτό το διάστημα βρήκα κι εγώ διάφορους που όμως κανείς δεν μου προσέφερε αυτά που έδωσε εκείνος. Τον ερωτεύτηκα ρε παιδιά. Και θέλω πάρα πολύ να αρχίσουμε πάλι το "παιχνίδι" μας. Ασχέτως που μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε. Μέχρι και οι ατέλειωτες ώρες που τσακωνόμασταν για ανούσιους λόγους μου λείπουν. Ήταν τέλεια που με έπαιρνε τηλέφωνο το πρωί για να με ξυπνήσει. Είναι τέλειο που το "καρμικό" μας είναι οι συναυλίες. Εκεί γνωριστήκαμε κι ας ήμασταν κάθε μέρα στον ίδιο χώρο, εκεί ξαναμιλήσαμε, εκεί ξανανιώσαμε. Θέλω να μιλήσουμε και να μου πει να πάμε πάλι να πάμε σε μία ακόμα μαζί. Μου λείπει ρε γαμώτο. Και ας κάνω σαν χαζό όταν είμαι με εκείνον νιώθω τελείως διαφορέτικα πράγματα από ότι με οποιονδήποτε άλλο. Λίγους μήνες ακόμα θα κάνω υπομονή και μετά θα κάνω τα πάντα μέχρι τελικής πτώσεως. Το υπόσχομαι (στον εαυτό μου).