ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μερικες φορες ειναι σαν να σε εχουν μουτζωσει..σκεφτομαι πως ηταν η κατασταση πριν δυο χρονια.περασα σε μια σχολη στη πολη μου και ειχα τις παρεες μου.απο τοτε τα "εσπασα" με τους παλιους μου φιλους,στη σχολη δεν γνωρισα τα καταλληλα ατομα,περασα ενα διαστημα καταθλιψης και πλεον βρισκομαι μονος με λιγους γνωστους.με κοπελα επισης τιποτα(παρθενος δεν ειμαι)και λογικο αφου δεν εχω καν παρεες,μονο λιγους γνωστους που ειναι στα ιδια η δεν κανουν τιποτα για να σε βοηθησουν,σαν να θελουν να μεινεις εκει κατω..το παραδοξο ειναι οτι εχω ωραια εμφανιση,αθλουμαι,δεν μου λειπει τιποτα αλλα χωρις γνωριμιες δεν πας πουθενα...βλεπω παρεες,σχεσεις,κοσμο να περναει καλα και νιωθω αποτυχημενος και απροσαρμοστος.εκανα λαθος επιλογες στο παρελθον και καταδικασα τον εαυτο μου στην απομονωση.ευτυχως απασχολουμαι με τη σχολη ακομα,μια δουλεια θα βοηθουσε επισης,δεν εχω παραιτηθει αλλα κουραστηκα να παλευω για πραγματα που για αλλους ειναι αυτονοητα,μια παρεα να βγεις,να πας διακοπες κλπ..δεν ξερω πως να ξεφυγω απο ολο αυτο...