26.3.2013 | 01:09
.
Μακάρι να έπινα μια μπουκάλα κρασι και δυο και τρεις και να μην ένιωθα τίποτα. Να τα ξεχνούσα όλα και να περνούσε ο πόνος. Δεν μπορώ να διανοηθώ όσο και αν προσπαθώ ότι δεν θα σε ξαναδω,δεν θα σε ξαναγγίξω. Εγώ να είμαι εδώ, εσύ να είσαι αλλού. Πονάω πάρα μα πάρα πολύ. Θυμώνω που διώχνω όλους τους αγαπημένους μου από κοντά μου, που τους απογεύγω με τρόπο.Και ξέρετε ποιό είναι το χειρότερο; Ακόμη και την κραυγή μου φοβάμαι να ακούσω. Κλαίω σιωπηλά μην με ακούσω ούτε εγώ η ίδια. Ενώ θελω να ουρλιάξω.Ίσως πρέπει να απευθυνθώ σε κάποιον ψυχολόγο να με βοηθήσει, αλλά δεν το κάνω. Μακάρι να μπορέσω μόνη μου να τα καταφέρω.Καληνύχτα σε όλους...
