ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνώρισα τελείως τυχαία από το facebook ένα παιδί από την Τουρκία, 2 χρόνια μεγαλύτερό μου. Ανταλλάξαμε msn και αρχίσαμε να μιλάμε από εκεί. Στην αρχή το είχα δει σαν μια ευκαιρία να κάνω εξάσκηση στα αγγλικά μου, είδα και στην πορεία ότι ήταν ενδιαφέρων τύπος και συνεχίσαμε να επικοινωνούμε. Είχε φτάσει μια περίοδος που μιλάγαμε κάθε μέρα! Και μοιραζόμασταν τα πάντα - δεν υπήρχε θέμα που να μην έχουμε αναλύσει. Πραγματικά είχα αρχίσει και τον ένιωθα φίλο μου - με συμβούλευε, τον συμβούλευα κι εγώ, με παρηγορούσε όταν είχα κάποιο πρόβλημα. Από τότε έχουν περάσει 6 χρόνια. Δεν μιλάμε πια τόσο πολύ, όμως υπάρχει ακόμα συχνή επικοινωνία. Πριν 2-3 χρόνια μου είχε εξομολογηθεί πως μέσα από τις συζητήσεις μας, είχε αρχίσει να νιώθει πράγματα για μένα, σε φάση με σκεφτόταν συνέχεια, του έλειπα όταν είχαμε καιρό να μιλήσουμε κλπ. Πιστεύω πως το είχα χειριστεί καλά το πράγμα τότε, τον είχα λογικέψει κάπως και ευτυχώς το είχε ξεπεράσει το θέμα. Δεν ξέρω η όλη φάση μου φαίνεται πολύ γλυκιά και όμορφη. Δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ από κοντά, και δεν ξέρω αν θα συναντηθούμε και ποτέ. Δεν ζητάω τη συμβουλή σας για κάτι. Απλά ήθελα να το πω σε κάποιον γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν το ξέρει κανείς από τους φίλους μου. Δεν νομίζω πως θα καταλάβουν..