ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτες έμαθα ότι ο πατέρας μου (62) έχει καρκίνο. Στην καλύτερη περίπτωση μιλάμε για τρίτο στάδιο. Τον αγαπώ τόσο πολύ ωστόσο αναρωτιέμαι αν του το έδειχνα αρκετά. Είμαι στη δουλειά αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω και είμαι 34 χρονών γομάρα.Πρέπει να κάνει άλλη μία εξέταση (PET SCAN) αλλά τέτοιο μηχάνημα δεν υπάρχει πουθενά σ' όλη την Ελλάδα παρά μόνο Αθήνα (ένα σε νοσοκομείο τρία σε ιδιωτικά θεραπευτήρια). Θa τα δώσουμε τα λεφτά, δεν πειράζει που ο πατέρας μου δούλευε απο τα δεκατέσσερα και πλήρωνε και ταμεία ως ανήλικος.. Με νοιάζει που το μηχάνημα για τη Β. Ελλάδα είναι εγκλωβισμένο στο λιμάνι εδώ και 1 μιση χρόνο, σε κοντεϊνερ και κανείς δε μιλάει..Και μην πείτε πως τώρα που με αφορά μιλάω, άρα δεν δικαιούμαι... Είμαι σίγουρη πως πολλές οικογένειες κατεβαίνουν στην Αθήνα για αυτήν την εξέταση και δεν ξέρουν πώς κάποιοι απλά δεν υπογράφουν για να πάει το μηχάνημα στο Θεαγένειο. Μήπως κάποιοι πληρώνονται για να πληρώνουμε εμείς στα ιδιωτικά θεραπευτήρια την συγκεκριμένη εξέταση (ούτε αυτό ειναι προωταπριλιάτικο). Εξομολογούμαι λοιπόν, πώς αν είχα τον Υπουργό Υγείας μπροστά μου θα τον έδερνα αλύπητα.