Η αγέλη
Το ανελέητο κυνήγι της είδησης
Πρωινός εφιάλτης. Παρακολουθώ από αρκετή απόσταση τον κόσμο που συγκεντρώνεται κοντά στην 'Οπερα. Εστιάζω αργά με τη μηχανή προσπαθώντας μέσα από το φακό να ανακαλύψω κάτι αξιοπερίεργο, ώσπου η αρχικά θολή εικόνα ξεκαθαρίζει και εμφανίζει ένα πολύχρωμο σύνολο από σημαίες. 'Οχι για πολύ. Χάνω την εικόνα, κάποιος μόλις με έσπρωξε, και είναι αυτό το γελαστό αγόρι που γυρίζει και με κοιτάει, ένας νέος φωτογράφος που όρμησε δίπλα μου μαζί με τους υπολοίπους.
De la meute à l'émeute
(λογοπαίγνιο, κυριολεκτικά : "από την αγέλη στα έκτροπα")
από τον Roland de Courson, υπεύθυνο του μπλογκ Making-of του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων (AFP)
Σε μια προηγούμενη ζωή ήμουν οικονομικός συντάκτης. Είδα συναδέλφους με γραβάτα και μοκασίνια με φούντα να μεταβάλλονται σε ορδές άγριων θηρίων, σπρώχνοντας, ποδοπατώντας, σχεδόν δαγκώνοντας για να αρπάξουν μια δήλωση που λέει ότι "οι συναλλαγματικές ισοτιμίες πρέπει να αντικατοπτρίζουν τα βασικά οικονομικά μεγέθη." Αυτά διαδραματίζονταν στο Τόκιο κατά τη λήξη της συνεδρίασης των υπουργών Οικονομικών του G7. Αδυνατώντας να προβλέψουν μία τέτοια μανία σε μία αίθουσα Τύπου που μέχρι τότε ήταν ήρεμη, οι Ιάπωνες υπεύθυνοι είχαν τοποθετήσει απερίσκεπτα τον πάκο με τις ανακοινώσεις στο τραπέζι του μπουφέ. Δεκάδες φλυτζάνια έγιναν θρύψαλα και χύθηκε και μια κανάτα με καυτό καφέ.
'Εστω μόνο στην τηλεόραση, έχουμε δει όλοι μία τέτοια "αγέλη" δημοσιογράφων να πολιορκεί μια προσωπικότητα για να την φωτογραφίσει, να την βιντεοσκοπήσει, να μαγνητοφωνήσει τα λεγομενά της. Ωστόσο, η λέξη "αγέλη" δεν είναι η πιο κατάλληλη. Σε μια αγέλη, υποτίθεται ότι οι συμμετέχοντες, είτε πρόκειται για σκύλους, είτε για οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων, κοινωνούν με ζέση και αλληλοϋποστηρίζονται. Ενώ στη δημοσιογραφική αγέλη, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Οι Αγγλοσάξονες χαρακτηρίζουν το φαινόμενο αυτό με τον όρο "media scrum". Αλλά και σ' αυτήν την περίπτωση η έκφραση δεν είναι ιδανική, επειδή σε αντίθεση με το "σκραμ" του ράγκμπι, το δημοσιογραφικό "σκραμ" δεν γνωρίζει κανόνες.
(...) Κατά γενική ομολογία, η κατάσταση έχει χειροτερέψει τα τελευταία χρόνια. Η εμφάνιση νέων καναλιών με διαρκή ροή ενημέρωσης, ο πολλαπλασιασμός των μπλογκς και των ενημερωτικών μικρο-σάιτ αύξησε τον αριθμό αυτών που μαζεύονται στο στριμοξίδι των μεγάλων διοργανώσεων. Οι νεοφερμένοι μέσα στην αγέλη δεν γνωρίζουν απαραίτητα τις άγραφες συνθήκες, όπως το να μην στέκεσαι μπροστά από συνάδελφο που ήρθε πριν από σένα, ή να κάθεσαι οκλαδόν όταν είσαι συντάκτης, ώστε οι εικονολήπτες και οι φωτογράφοι να μπορούν να έχουν ελεύθερο το οπτικό τους πεδίο πάνω από το κεφάλι σου. Ως εκ τούτου, αυξήθηκαν και οι εντάσεις καθώς και οι απρόβλεπτες κινήσεις του πλήθους. Η παρουσία φωτογραφικών μηχανών και τηλεοπτικών συνεργείων μεγιστοποίησε τον κίνδυνο.
(...) Στο θέμα αυτό, όμως, τίποτα δεν συγκρίνεται με τις συνεδριάσεις των υπουργών Πετρελαίου του ΟΠΕΚ στη Βιέννη. Η παραδοσιακή τελική εισβολή των δημοσιογράφων, γνωστή με το ποιητικό προσωνύμιο "gang bang", έχει ήδη άριστα περιγραφεί σε αυτό το blog από την συνάδελφο από τη Βιέννη Sim Sim Wissgott. Μια «σύντομη στιγμή παροξυσμού, όπου ο καθένας σκέφτεται μόνο τον εαυτό του και ξεχνάει κάθε κανόνα ευγενείας", σύμφωνα με την ίδια.
"Μια μέρα, στη μέση ενός κύματος σαράντα ή εξήντα δημοσιογράφων που όρμησε προς τους υπουργούς Πετρελαίου, το σακιδιό μου πιάστηκε από την καρτέλα που κρεμόταν στο λαιμό ενός φρουρού", θυμάται ο Τζο Κλαμάρ, βετεράνος κι αυτός των "gang bang" του ΟΠΕΚ. "Ο τύπος σύρθηκε από την αγέλη σε μια απόσταση αρκετών μέτρων και αναγκάστηκε να ακολουθήσει το κύμα για να μην τον στραγγαλίσει η καρτέλα του. Ούρλιαζε σαν δαιμονισμένος, λες και μπορούσα να κάνω κάτι γι 'αυτόν ! Ήταν τόσο παράλογο που ξέσπασα σε υστερικό γέλιο. Μετά από λίγο, ο φρουρός έβαλε κι αυτός τα γέλια."
σχόλια