Για τον Kurt Cobain

Θα τον θυμόμαστε κάθε Απρίλη τον Cobain επειδή θα είναι για πάντα νέος. Ένα 27χρονος Ιησούς σταυρωμένος στον Γολγοθά της Ροκ με τα καρφιά της παιδικής του ηλικίας. Και κάθε χρόνο θα τον ανασταίνουμε. Με το έτσι θέλω. Θα σκουπίζουμε την σκόνη από το δίσκο. Και θα τον ακούμε:

Come as you are, as you were, as I want you to be
As a friend, as a friend, as an old enemy
Take your time, hurry up, the choice is yours, don't be late
Take a rest as a friend as and old memoria
Memoria, memoria, memoria, memoria

Γύρω-γύρω οι μάλλινες ζακέτες, τα εξώφυλλα του RollingStone, οι αφίσες-εικονίσματα, τα All Stars γεμάτα λάσπες. Μετά, γέροι στο ορφανοτροφείο της δεκαετίας του ενενήντα, θα πιούμε(μπύρα;) στην μνήμη του, ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα Cobain Unseen.

Μια σελίδα από ένα ημερολόγιο που κρατούσε. Κάπου γράφει: «My faults, my insecurities, my problems. Maybe if I make a list of my faults. I could use this as a reference to be aware of(μουντζούρα)»

Ας σταματήσουμε τις μάχες για την καλλιτεχνική του αξία και ας ρίξουμε μια ματιά στο πρόσωπο. Ένας άνθρωπος με αδυναμίες, ελαττώματα, τσακίσματα, γεμάτος ανασφάλειες.

Σε μια εποχή που αγαπά την (ψεύτικη) σιγουριά, ο Cobain υπενθυμίζει την ανασφάλεια. Σε ένα κόσμο γεμάτο(υποτιθέμενη) τελειότητα εκείνος μας θυμίζει τις ατέλειες. Ας μην κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή. Ας συνεχίσουμε:

And I swear that I don't have a gun
No, I don't have a gun
No, I don't have a gun
No, I don't have a gun
No, I don't have a gun