Ιστορίες μιας κερήθρας

Ιστορίες μιας κερήθρας

ταινία του Νίκου Βεργίτση (Ειδικό Βραβείο στο 22ο Φεστιβάλ Κινημ. Θεσσαλονίκης, 1981)

"Μετά το τέλος του γυρίσματος μιας κινηματογραφικής ταινίας, οι ηθοποιοί και τα μέλη του συνεργείου αποχαιρετίζονται και χωρίζουν, επιστρέφοντας στον εαυτό τους. Σιγά-σιγά οι προσωπικές τους σχέσεις χτισμένες πάνω στις καθημερινές συμπεριφορές αρχίζουν να αποκαλύπτουν την πραγματική τους εικόνα. Ο μακενίστας γυρίζει σπίτι του και βυθίζεται στην εφημερίδα του αδιαφορώντας για την παρουσία της γυναίκας του, το ίδιο κάνει και ο διευθυντής παραγωγής , περιμένοντας τη Δέσποινα, την εργαζόμενη γυναίκα του να του ετοιμάσει να φάει και λίγο αργότερα επιχειρεί να επιβληθεί στην έφηβη κόρη τους. Ο σκηνοθέτης της ταινίας έχει μια διαφωνία με τον παραγωγό του , η έγκυος μακιγιέζ τσακώνεται με το φίλο της επειδή θέλει να κρατήσει το παιδί τους . Στο επόμενο γύρισμα ξαναβρίσκονται όλοι μαζί για να συνεχίσουν την αλλοτριωμένη και μίζερη ζωή τους παρά τα προοδευτικά τους πιστεύω."

[Ερμείας - Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης και Προστασίας των Δικαιωμάτωντων Παραγωγών Κινηματογραφικών Έργων]

Σκόρπιες σημειώσεις σ' ένα παλιό μπλοκάκι μετά από μια προβολή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (αυτό θα πει αγάπη για τον κινηματογράφο ...) :

Διευθυντής παραγωγής :

"Εδώ εμείς πάμε να κάνουμε Τέχνη. Η σκηνή του βιασμού - να είναι τελείως γυμνή ή με τα ρούχα σκισμένα ;

Κάνε το βιασμό και περασέ το σαν καταγγελία του βιασμού.
Τα τσογλάνια με την ηθική τους..."

'Ενα κορίτσι του συνεργείου : "Μα τι κάνεις εκεί βρε Σάκη με τα καθαρά χαρτιά (ζωγραφίζει ένα Love ανάμεσα σε γυναικεία πόδια) ;"

"'Εμεινα δυό φορές έγκυος μέσα σε τέσσερις μήνες (να μιλήσουμε ! ... ήρθε στο καφέ γιατί δεν ήθελε να πάει στους φίλους της, αλλά εκεί σιωπή).

"Πάλι στο διαζύγιο το πας".

"Γιάννη, δίνε του ! Εγώ θέλω να σου μιλήσω κι εσύ τρέχεις στην τηλεόραση μπας και χάσεις τις γκόμενες του Τσάρλυ !"

"Τις πιο πολλές φορές προσποιούμαι. Ελάχιστες φορές έχω ευχαριστηθεί".

Ο πατέρας με την κόρη του. "Αύριο, θα πάμε όλες χωρίς ποδιές (αποβάλανε δύο μαθήτριες) - Να μαζέψετε υπογραφές και να είστε πρώτες στα μαθήματα".

Δυό κορίτσια κόβουν τα μαλλιά τους μετά από ένα χωρισμό.

Πορεία τυφλών. Αστυνομικές βιαιότητες.

Ο Αγώνας των Τυφλών πωλείται σ' ένα κλαμπ των Εξαρχείων.

Ο σκηνοθέτης με λευκό μπλουζάκι Λακόστ : φλύαρος ψευτοδιανοούμενος.

Σ' ένα δωμάτιο, μια παρέα με δυο κιθάρες. Τραγουδούν ρεμπέτικα.

Εκείνη (η πρωταγωνίστρια): "Σε σκεφτόμουνα αυτές τις μέρες. Να μωρέ, μ' αρέσει να κάνουμε παρέα". Είχε ξαποστείλει πριν το σκηνοθέτη.
Εκείνος μοιράζει προκηρύξεις : "Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους".

- Πως τα πάτε ; Καλύτερα ... 'Εχουμε προβλήματα όμως (αυτές).

- Το θέλω το παιδί. Ασυνεννοησία ...
Στην τελευταία σκηνή, μετά το τέλος των γυρισμάτων, νευρικά γέλια.

Τέλος