επειδή σ' αγαπώ περισσότερο απ' όλα τα κτίσματα
και αν δε σε γνώριζα θα 'ταν όλα εφήμερα/
νίκος –αλέξης ασλάνογλου
Δεν ξέρω τι μου επιφυλλάσει η Ιστορία, ζω το χρόνο τεμαχισμένο σε πεντάλεπτα-στο επόμενο πεντάλεπτο θα σωθώ, στο παραμεθεπόμενο θα με ρίξουν στο κλουβί με τις ύαινες. Παρακολουθώ τα τεκταινόμενα φορώντας τον φαντασιακό μου χιτώνα -μεγάλωσα με ιστορίες ευλάβειας και απόλυτης πίστης,άλλωστε. Αδυνατώ να μπω στο μυαλό του προτεστάντη, είμαι πρωτοχριστιανή και αγαπώ τα ξίφη και τα στίφη. Καμμιά κοινωνία του θεάματος,καμμιά στατιστική και κανένα ψυχολογικό προφίλ δεν με εμπεριέχει. Έχω μεταλλαγμένο ντιενέι –είμαι οι εικονίτσες ενός ηρωικού κατηχητικού, οι τρεις Ρόζες , το πέρασμα του Προύθου και το τελευταίο γράμμα της Ούλρικε Μάινχοφ. Ένας σωρός γενναίες γλώσσες και καθησυχαστικές ουτοπίες είμαι - ακόμη και τώρα, στα έσχατα του Ιούλη.
Είμαι απροσάρμοστη και σχεδόν γελοία αυτόν τον Ιούλιο. Γράφω καμμιά λέξη κι ύστερα τρώω το χαρτί. Ακούγονται παιάνες, κροταλίσματα, γουργουρητά από στομάχια, στίχοι που ταιριάζουν στην περίσταση. Περιμένω στωικά το επόμενο πεντάλεπτο -δεν ξέρω αν θα'ναι δικαιοσύνη, ομορφιά ή τιμωρία. Θα ήθελα να είναι ερωτόλογα και πύρινη ρομφαία, αλλά θα με κράξουν οι νουνεχείς.
Δύσκολος Ιούλιος, πάντως-φουλ της Θεολογίας.
Κι ο χιτώνας σαν βεντούζα να ξεκολλάει το πρώτο δέρμα.
σχόλια