Ο Δημήτρης Λέντζος από την αρχαία Ολυμπία είναι ένας σημαντικός στιχουργός στο έντεχνο ελληνικό τραγούδι των τελευταίων δέκα - δεκαπέντε ετών. Κι αν εμφανίστηκε σε μία περίοδο που το έντεχνο και η δισκογραφία του έπνεαν τα λοίσθια, κατά ένα τρόπο φάνηκε να αντικαθιστά το κενό που προξένησε ο απροσδόκητος χαμός του εξίσου σημαντικού συναδέλφου του, Ηλία Κατσούλη. Αυτό τουλάχιστον φανερώνουν οι συνεργασίες του όλα αυτά τα χρόνια με συνθέτες σαν τον Χρήστο Λεοντή, τον Παντελή Θαλασσινό, τον Μιχάλη Τερζή, τον Μιχάλη Νικολούδη, τον Μίλτο Πασχαλίδη κ.α.
Τον Λέντζο μάς σύστησε στα μουσικά δρώμενα ο Λεοντής με τον κύκλο τραγουδιών ''Έρωτας Αρχάγγελος'', που είχε αποκλειστικά δικούς του στίχους. Εκείνος ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει από τον δραστήριο ''Μετρονόμο'' του Θανάση Συλιβού (για την ακρίβεια ήταν η πρώτη δισκογραφική εξόρμηση του ''Μετρονόμου'') και έκτοτε σχεδόν όλες οι επόμενες εργασίες του Λέντζου είχαν τη σφραγίδα του. Μιλάμε για μεμονωμένα τραγούδια και σε δίσκους νεότερων δημιουργών, όπως του συνθέτη - πιανίστα Νεοκλή Νεοφυτίδη.
Ο συνθέτης Χρήστος Λεοντής με τον στιχουργό Δημήτρη Λέντζο
Έτσι σήμερα, πάντα από τον ''Μετρονόμο'', κυκλοφορεί το διπλό CD - συλλογή τραγουδιών του Δημήτρη Λέντζου υπό τον τίτλο ''Ο γύρος του θριάμβου''. Παρακάμπτω ηθελημένα τον κάπως βερμπαλιστικό τίτλο, εφόσον ποιος γύρος του θριάμβου να υπονοείται την εποχή της διάλυσης των πάντων; Σίγουρα όχι του καλού στιχουργού, που παραμένει ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων της παρέας. Κι αν πάλι έπρεπε ένας τίτλος τραγουδιού να έδινε και τον τίτλο σε ολόκληρο το άλμπουμ, προσωπικά θα προτιμούσα αυτός να ήταν τα ''Λαϊκά Τροπάρια'' ή οι ''Μικρές επιθυμίες'' από τα αντίστοιχα κομμάτια σε μουσική των Π. Θαλασσινού και Νίκου Πλατύραχου.
23 τραγούδια περιλαμβάνονται στον ''Γύρο του θριάμβου'' με τη συμμετοχή 14 συνθετών και 16 ερμηνευτών: Μεταξύ όλων αυτών, οι Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Φωτεινή Βελεσιώτου, Ζαχαρίας Καρούνης, Μίλτος Πασχαλίδης, Ιωάννα Φόρτη, Ρίτα Αντωνοπούλου, Στάθης Γκότσης, Μιχάλης Τερζής, Χρήστος Λεοντής, Ηρώ Σαΐα, Μπέττυ Χαρλαύτη, Βασίλης Λέκκας, Φίλιππος Πλακιάς, Πάνος Μπούσαλης, Νίκος Ανδρουλάκης, Μανώλης Ανδρουλιδάκης κλπ.
Δεν θα μου έφτανε ούτε καν ο διαδικτυακός χώρος για να αναφερθώ σε κάθε ένα τραγούδι ξεχωριστά. Εδώ περισσότερο ''κρίνεται'' ο Λέντζος, μια και έχουμε ένα αμιγώς δικό του concept, και λιγότερο οι συνθέτες με τα τραγούδια και τους ερμηνευτές τους. Εκ του συνολικού αποτελέσματος, λοιπόν, είτε ακούγοντας προσεχτικά τα κομμάτια κανείς, είτε απλά μελετώντας το ένθετο με τους στίχους σαν μία μικρή ποιητική συλλογή, ο δημιουργός δικαιώνεται!
Ο συνθέτης Μιχάλης Τερζής με τον στιχουργό Δημήτρη Λέντζο
Οι επιρροές του Λέντζου είναι πάνω απ' όλα το δημοτικό τραγούδι (''Έγκλημα πάθους'') και η αιματοβαμμένη ιστορία του τόπου του (''Η μεταγωγή ενός αγίου''), όπως και η ελληνορθόδοξη παράδοση (''Μεγάλο Σάββατο'', ''Η αμαρτία'') με μία παπαδιαμάντεια λογική (''Η Κλυταιμνήστρα''). Εκτιμώ που το ζητούμενο του ως στιχουργός δεν είναι το αέναο ''σ' αγαπώ - μ' αγαπάς'' και ενδεχομένως γι'αυτό ακριβώς, όποτε γράφει ερωτικό στίχο, να γίνεται ουσιαστικός και όχι επιδερμικός (''Παλίρρια'', ''Θα σβήσω τα αστέρια''). Υπάρχει όμως κι ένα τραγούδι, το συγκλονιστικό ''Σημείωμα'' σε μουσική Στάθη Γκότση με τη Φωτεινή Βελεσιώτου, το οποίο αναδεικνύει την πολιτική υπόσταση του στιχουργού! Εδώ ο Λέντζος δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ζωγραφίζει ποιητικά τη ζοφερή ζώσα πραγματικότητα:
Στο Κερατσίνι δεν κοιμούνται τα παιδιά
στα κρύα σπίτια ανάβουν πάλι το μαγκάλι
το γάλα τέλειωσε, τα χρόνια αδειανά
κράτα τα όνειρα ψηλά και το κεφάλι.
Δυο χρόνια άνεργος, τα στόρια χαμηλά
στη Δραπετσώνα δε θα σπάσει η απεργία
στο καφενείο πια κανένας δεν γελά
το μεροκάματο λειψό στα ναυπηγεία.
Δυο λόγια μόνο στο σημείωμα ξερά
ταινία και έπεσαν οι τίτλοι πια του τέλους
''Πάντα στον ύπνο μου δοκίμαζα φτερά
να παραβγώ για μια φορά με τους αγγέλους''
Αν πρέπει τώρα να σχολιαστούν και τα τραγούδια (CD γαρ και όχι ποιητική συλλογή), θα έλεγα πως είναι τέτοια η φύση της συλλογής αυτής, συμπεριλαμβανομένου του track list, ώστε να θυμίζει τις κασέτες με ''έντεχνο'' που γράφαμε από το ραδιόφωνο τη δεκαετία του 1990 κυρίως. Μπαλάντες, λαϊκότροπα, αμιγώς λαϊκά τραγούδια, ερμηνευμένα άρτια από μία πλειάδα ούτως ή άλλως άρτιων τραγουδιστών. Ιδιαίτερη αναφορά ωστόσο κάνω σε κάποια που με άγγιξαν πιο πολύ: Στα κομμάτια του Στάθη Γκότση που αποτελούν υπόδειγμα σύνθεσης και ενορχήστρωσης, στις ''Μικρές επιθυμίες'' του Νίκου Πλατύραχου με τη Βίκυ Καρατζόγλου, την πλέον αβάν γκαρντ νότα της συλλογής, στο ''Η άγνωστη η εντολή'' του Μιχάλη Νικολούδη με τη Μπέττυ Χαρλαύτη, όπου ο συνθέτης γίνεται άνθρωπος - ορχήστρα σε rabab, κλασική κιθάρα, πλήκτρα, κρουστά και μπάσο, καθώς και στο ''Θα σβήσω τα αστέρια'' του καλού συνθέτη Μιχάλη Τερζή με τη στεντόρια φωνή του Κρητικού Νίκου Ανδρουλάκη.
σχόλια