Μπορεί να μη γέμισε το Βεάκειο Θέατρο χθες βράδυ, στη συναυλία με τίτλο ''Αρλέτα & Friends'', όσοι ήταν όμως εκεί ήξεραν καλά τι πήγαν να ακούσουν και βασικά να καταθέσουν τον δικό τους φόρο τιμής σε μία αγαπημένη καλλιτέχνιδα. Άψογη η διοργάνωση από την ομάδα του Half Note, τα πάντα στην ώρα τους χωρίς εκνευριστική αναμονή, καλός ήχος και μια μπάντα που συνόδευσε την Αρλέτα, κάνοντας σαφές πως ακόμη και μία ολόκληρη συναυλία δε βασίζεται μόνο στην περσόνα του ''τιμώμενου'' προσώπου, αλλά και στις περσόνες των μουσικών του. Σπάνιο αυτό, ομολογουμένως, για τα ελληνικά δεδομένα ειδικά σε περιπτώσεις με μεγάλη ιστορία σαν της Αρλέτας!
Η οποία Αρλέτα βγήκε στη σκηνή με το χαρακτηριστικό μπαστούνι της και επί δυόμισι ώρες τραγούδησε με την κιθάρα της, καθισμένη σε πολυθρόνα. Μη φανταστεί κανείς πως επιβλήθηκε κάποια ησυχία μεταξύ του κοινού. Φρόντισε η ίδια η Αρλέτα γι' αυτό, λέγοντας πολλές ιστορίες που προξένησαν το γέλιο και το χειροκρότημα του ακροατηρίου της.
Τη συναυλία προλόγισε, κατόπιν επιθυμίας της Αρλέτας, ο φίλος της, ιστορικός μουσικός παραγωγός και δημοσιογράφος, Κώστας Κωτούλας. Μας μίλησε για το πως ο Γιώργος Παπαστεφάνου ανακάλυψε μια φοιτήτρια της Καλών Τεχνών να τραγουδάει υπέροχα με την κιθάρα της σε εκδρομή στην Ύδρα του 1966, για τον Πατσιφά και τη Lyra, για την ιδιοσυγκρασία της Αρλέτας, για τη δισκογραφία και τα σημαντικότερα τραγούδια της.
Όταν η Αρλέτα πήρε τη θέση της στο stage, οι πρώτες νότες από το ''Καφενείο'' και τα ''Μικρά παιδιά'' της έδωσαν το στίγμα όλης της συναυλίας. Επιλογές από την 49χρονη πορεία της στο ελληνικό τραγούδι μαζί με επιλογές από κομμάτια άλλων δημιουργών που η ίδια ερμήνευσε ή απλά συνεχίζουν να τη συγκινούν: Οι ''Δρόμοι παλιοί'' του Θεοδωράκη και του Αναγνωστάκη, το ''Imagine'' του John Lennon, ο ''Κεμάλ'' του Χατζιδάκι και του Γκάτσου, αλλά και το ''Τι ειν' αυτό που το λένε αγάπη'' του Μωράκη και του Φερμάνογλου.
Πρώτη από τους ''Friends'' της Αρλέτας, εκλήθη η Νένα Βενετσάνου. Τη συνόδευσε ο κιθαρίστας Κώστας Χατζόπουλος από τους ΑΝΕΜΟΣ σε τρία δικά της τραγούδια, αφιερωμένα στην Αρλέτα φυσικά: Το ''Καλοκαίρι ειν' εδώ'' που πρώτη ηχογράφησε η Καλλιόπη Βέττα, το ''Θέλω να μου μιλήσεις'' από τα παλιά και το ''Μαγισσάκι'', το αριστούργημα - κατά τη γνώμη μου - της Βενετσάνου σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη.
Ακόμη λίγα τραγούδια με την Αρλέτα - μεταξύ αυτών και το ''μοναδικό καψουροτράγουδο'' της, σύμφωνα με την ίδια, το ''Με σημάδεψες'' που πρώτος ηχογράφησε το 1992 ο Πέτρος Γαϊτάνος - και στη σκηνή βγήκε η πιανίστρια Ντόρα Μπακοπούλου. Μας έπαιξε το ''Τραγούδι του δρόμου'' από τους ''Αντικατοπτρισμούς'' και τον ''Κύριο Νολλ'' από το ''Χαμόγελο της Τζοκόντας'' του Χατζιδάκι, ενώ συνόδευσε την Αρλέτα στο ''Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι''. Η αύρα του Χατζιδάκι ήταν αληθινά εκεί!
Τρίτος ''friend'' της Αρλέτας, ο πολυπράγμων Γιάννης Ζουγανέλης. Άρχισε τα γνωστά αστεία του, μέσα από τα οποία όμως εκμαιεύσαμε πληροφορίες άγνωστες από σημαντικές ηχογραφήσεις ή στιγμές του ελληνικού τραγουδιού: Μια μέρα - είπε ο Ζουγανέλης - μπήκε στο γραφείο του Πατσιφά, όπου τους βρήκε να κάθονται με τον Μάνο Χατζιδάκι. Ο Πατσιφάς ήταν έξαλλος με τον γραφίστα του αναμενόμενου δίσκου της Αρλέτας, διότι θα κατέστρεφε τη ζωγραφιά της στο εξώφυλλο. ''Γιατί έχεις νευριάσει;'' Τον ρώτησε ο Χατζιδάκις. ''Άμα δει η Αρλέτα ό,τι της χάλασε το σχέδιο στο εξώφυλλο, δεν θα μου ξαναμιλήσει''. Και του λέει ο Χατζιδάκις: ''Την Αρλέτα πρέπει να την πληρώνεις για να σου μιλάει''...
Απολαυστικός ο Ζουγανέλης τραγούδησε δύο δικά του κομμάτια, τη ''Στέλλα'' που μια φορά κι έναν καιρό έγινε μεγάλη επιτυχία με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και μία μπαλάντα σε ρυθμό blues - πορτραίτο της Αρλέτας. Κι αφού τελείωσε το δικό του μέρος, παρέμεινε στη σκηνή για να τραγουδήσουν μαζί με την Αρλέτα τη ''Σερενάτα'', το ''Batida de Coco'' και τον ''Λύκο''. Λεπτομέρεια: Η ''Σερενάτα'' ανάγκασε μια ομάδα νέων παιδιών να χορέψουν μπροστά από τη σκηνή, ενώ στην εισαγωγή του ''Λύκου'' ο Ζουγανέλης και η Αρλέτα μοιράστηκαν τις άναρθρες κραυγές του ζώου - ήρωα του τραγουδιού!
Μεγάλη συγκίνηση όταν η Αρλέτα κάλεσε τον τελευταίο από τους ''friends'' της, τον συνθέτη Γιάννη Σπανό. Τον προλόγισε ως εξής: ''Ξέρετε, όλοι μόλις κάποιος γίνει γνωστός τον κυνηγάνε για να του δώσουν τραγούδια. Ο Γιάννης ήταν ο πρώτος που μου εμπιστεύθηκε τραγούδια του στο ξεκίνημα μου''. Και τι τραγούδια! Το ''Μια φορά θυμάμαι'' που τελικά το τραγούδησε ο κόσμος από τις κερκίδες του θεάτρου και όχι η Αρλέτα! Θα ήταν απίθανο να συνέβαινε το αντίθετο! Επίσης, δύο τραγούδια από την εμβληματική ''Τρίτη Ανθολογία'' του Σπανού, το ''Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι'' και το ''Σε είπανε θεό'' σε ποίηση του Βύρωνα Λεοντάρη και του Δημήτρη Δούκαρη αντιστοίχως. Τα δύο τελευταία μάλιστα η Αρλέτα τα ερμήνευσε όρθια από το κάθισμα της, συνομιλώντας στην ουσία με τον Σπανό που τη συνόδευε στο πιάνο.
Δε θα μπορούσε να λείψει το αγαπημένο ''Μπαρ το Ναυάγιο'' ως το πιο κατάλληλο κλείσιμο. Το τραγούδι αυτό είναι σήμα κατατεθέν της Αρλέτας κι ας γράφτηκε σχεδόν 30 χρόνια από την αρχή της πορείας της! Κι όταν η συναυλία έφτασε στο τέλος, λίγο πριν ανάψουν τα φώτα, η Αρλέτα κάλεσε στη σκηνή τη Νένα Βενετσάνου και τον Γιάννη Ζουγανέλη για να πουν όλοι μαζί ''Τα παιδιά του Πειραιά'' του Χατζιδάκι. Τέτοια τόνωση του...πειραιώτικου αισθήματος είχα καιρό να νιώσω με τον κόσμο να σιγοντάρει τους τραγουδιστές μέχρι τελικής πτώσεως! Φεύγοντας απ' αυτή την όμορφη συναυλία, όπου πρωταγωνίστησε το χαμηλότονο αισθαντικό τραγούδι, διέκρινα ανάμεσα στο κοινό τον δημοσιογράφο - μουσικό παραγωγό Γιώργο Τσάμπρα και τον ερμηνευτή Γιώργη Χριστοδούλου.
σχόλια