ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

` Μου είπανε να γράψω κάτι ελεύθερο και πιασαρικο. Ωρες ατέλειωτες έψαχνα ανάμεσα σε αποφθέγματα λογίων να βρω την έμπνευση, διάβαζα, έγραφα, έσβηνα αλλά τίποτα. Τελικά αποφάσισα να γράψω κάτι ελεύθερο και ανεπηρέαστο από οικονομικές κρίσεις, μιζέρια, κοινωνικά θέματα. Τίτλο δεν βρήκα αλλά σίγουρα βρήκα ένα σκοπό που δεν είναι συγκεκριμένος αλλά ελεύθερος να τον φτιάξω εγώ όπως γουσταρω. Σαν το πεπρωμένο ένα πραμα που εσύ το ορίζεις, δεν σε οριζει είπε ένας μεγάλος με περισπωμένες και δασείες..`Ανάμεσα στις άγνωστες πλην όμως μεγίστης ιστορίας λέξεις, αν κατάλαβα σωστά, το μέλλον είναι σαν ένα πάζλ, έχεις τα κομμάτια 700,1000,1500 δεν έχει σημασία και κάθεσαι σε ένα μεγάλο ζεστό πολυχρωμο χαλί για να το φτιάξεις. Αρχίζεις με πολύ όρεξη και χρόνο σαν ένα μικρό παιδί που χαίρεται καθετί καινούργιο και ψάχνεις όλες τις πιθανές λύσεις χωρίς σκοπό στην αρχή γιατί απλά δεν σε νοιάζει, δεν το πολυσκεφτεσαι.Που και που σηκώνεσαι από εκείνο το πολύχρωμο χαλί, που τόσο σου αρέσει, και φεύγεις για να κάνεις κάτι άλλο, ετσι για την αλλαγή.Επιστρέφεις μετά από καιρό και κάθεσαι ξανά στο χαλί για να ασχοληθείς με το μισοτελειωμένο σου πάζλ. Δεν έχεις φτάσει ούτε καν στη μέση, έχεις πολλά κομμάτια ακόμα και δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις. Πάλι προσπαθείς και την βρίσκεις την άκρη , το ρυθμό σου και συνεχίζεις με περισσότερη όρεξη, έχεις πολύ χρόνο μπροστά σου…`Τα κομμάτια φαίνεται να ταιριάζουν όλα πάρα πολύ και το κατάλληλο το βρίσκεις με πολύ δυσκολία και ψάξιμο. Την επιμονη διαδέχεται η ικανοποίηση και έχεις ήδη βρει πολλά. Φτανει για σήμερα σκέφτεσαι και σηκώνεσαι από το χαλί θριαμβευτικά. Ο θρίαμβος σου επιτρέπει την παύση για λίγο.Οταν επιστρεφεισ εχει περάσει καιρός από το τελευταίο κομμάτι που έβαλες στο πάζλ, τώρα τα βήματα σου είναι πιο βαριά, η σπίθα στα μάτια σου είναι πιο σταθερή. Η καρέκλα παίρνει θέση στο χαλί σου, βλεπεισ είναι πιο αναπαυτική και σε βολεύει. Έχουν μείνει ακόμη αρκετά κομμάτια, ανησυχεις ότι δεν θα προλάβεις και βιάζεσαι. Τα κομμάτια που σου λείπουν είναι τα πιο σημαντικά. Η εικόνα όμως αρχίζει σιγά σιγά να ξεχωρίζει και την απολαμβάνεις με ανάμεικτα συναισθήματα.Όταν σηκώνεσαι από την καρέκλα έχεις πια τελειώσει το πάζλ, συνειδητοποιώντας ότι η εικόνα είναι μεγαλύτερη από αυτή που περίμενες, διαφορετικη τη φανταζόσουν αλλά αυτή είναι . Σκέπτεσαι πως θα μπορούσε να ήταν και καλύτερο αλλά αυτά ήταν τα κομμάτια σου, δεν θα μπορούσαν να ηταν διαφορετικά. Η σκέψη του επόμενου πάζλ ήδη τριγυρίζει στο μυαλό σου και η σπίθα τρεμοπαίζει ξανά στα μάτια σου.Το κρεμας στον τοίχο σφραγίζοντας τη θέση του, απομυθοποιώντας την αξία του.`Ευτύχημα αυτό το πάζλ, εν τέλει, που σου άφησε την αίσθηση του ανικανοποίητου .Ο τοίχος σου είναι τόσο μεγάλος που χωραει ακόμα πολλά!