ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θυμάσαι που μου είπες ότι όλο αυτό που είχαμε μεταξύ μας ήταν μόνο ένα παιχνίδι;Θυμάσαι που βάζαμε και κανόνες για να μη χάσουμε τα όρια;Θυμάσαι πόσο καλός ήσουν μαζί μου; Θυμάσαι ότι μέσα σε μία μέρα έγινες σαν αυτούς που σου είχα πει ότι δεν ήθελα ποτέ να συναντήσω στη ζωή μου;Θυμάσαι που μου είχες πει πως ότι κι αν γίνει, δεν θες να βγω ποτέ από τη ζωή σου;Θυμάσαι που μου είχες πει ότι θέλεις να σου έχω τυφλή εμπιστοσύνη;Θυμάσαι ότι σου είχα τυφλή εμπιστοσύνη;Κι εγώ σαν παιχνίδι το έβλεπα αλλά από το πολύ παίξε παίξε μου έγινε συνήθεια. Μπορεί που και που να ξεπερνούσαμε τα όρια αλλά δεν το φοβηθήκαμε. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω αυτή την αλλαγή σου.Ε τότε; Γιατί με διέγραψες σα να μην υπήρχα ποτέ;Ήθελα να κρατάω και μια πισινή...Την οποία τελικά δεν κράτησα και έφαγα τα μούτρα μου...Ακόμα κι έτσι...Δεν ξέρω..Μάλλον μου λείπεις... Θα σε ξεπεράσω ποτέ άραγε; Δεν σε νοιάζει, ε;