ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν μερικές μέρες έγραψα ένα σχόλιο(όχι εδώ)ως απάντηση σε μια κοπέλα που έγραφε ότι δεν είναι καλά ψυχολογικά λόγω κάποιων παραπανίσιων κιλών που έχει. Έλεγε για τη συμπεριφορά των συναδέλφων της στη δουλειά οι οποίοι την κοροϊδεύουν και τη σχολιάζουν πίσω από την πλάτη της και για τη μάνα της που τη μειώνει σε κάθε ευκαιρία επειδή δε της βγήκε η κόρη της στο βάρος που ήθελε. Δεν σχολίασα με σκοπό να τη προσβάλλω, χιούμορ ήθελα να κάνω, και στην αρχή δε το είχα πάρει καν χαμπάρι μέχρι που με έβρισε κάποιος. Τότε συνειδητοποίησα τι μαλακία είχα κάνει γιατί μπορεί εγώ να μην είχα κακές προθέσεις αλλά στο γραπτό λόγο η γραμμή μεταξύ σοβαρού και αστείου είναι πολύ λεπτή και παρεξηγήσεις γίνονται εύκολα. Από εκείνη τη μέρα έχω απίστευτες τύψεις, όσο σκέφτομαι πόσο άσχημα πρέπει να ένιωσε διαβάζοντας το νιώθω απαίσια. Πήγε να πει το πόνο της και εγώ την έκανα να νιώσει σκατά.