2.6.2013 | 13:43
μιζερια, πονος, δυστυχια εν οψει καλοκαιριου
σε λατρευω, σημαινεις παρα πολλα για μενα αλλα δεν μπορω αλλο, πληγωνομαι. και μονο στη σκεψη οτι θελεις κατα καποιο τροπο να χωρισουμε, τρελενομαι. τοσο καιρο ειμαστε μαζι και δυστυχως τωρα που καταλαβα ποσο σε θελω ο καθενας θα διαλεξει ξεχωριστη πορεια... γαμωτο δεν μπορω να προσποιουμαι οτι ειμαι καλα, δεν μπορω να βγαινω εξω και να διασκεδαζω και να ξερω οτι δεν με σκεφτεσαι, να ξυπναω το πρωι και να εισαι μακρια, πιθανον με καποιον αλλο προσωπο. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ. ωρες ωρες σκεφτομαι οτι θελω να μου συμβει κατι τοσο συνταρακτικο, εστω κακο, για να σε ξεχασω. βρισκεσαι στη πλεονεκτικη θεση να εχεις απασχολημενο το μυαλο σου ενω εγω θα καθομαι εδω και θα μαραζωνω, κυριολεκτικα, ολο το καλοκαιρι. θα απομονωθω απο ολους και απο ολα, θα τ απαρνιεμαι ολα και κρυφα μεσα μου θα τρεφω ελπιδες μηπως και γυρισεις, μηπως και μου πεις πως μ αγαπας μηπως οτι δεν μπορεις και συ αλλο αυτη τη κατασταση