ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά είμαι σε μεγάλο συναισθηματικό τέλμα το τελευταίο καιρό... Εδώ και κάποιους μήνες μετακόμισε απέναντι μου μια κοπέλα, κατά πάσα πιθανότητα φοιτήτρια. Στις αρχές την είχα παρατηρήσει μερικές φορές που άπλωνε όταν έκανα τσιγαράκι στο μπαλκόνι. Είναι πολύ νόστιμη, γύρω στα 20 με καμπύλες, μακρυά μαύρα μαλλιά και πολύ γλυκό πρόσωπο. Εκτός από μερικά ''καλημέρα'' και κάποια βλέμματα δεν είχε γίνει τίποτα άλλο και το θέμα άρχισε να με κατατρύχει. Έπιανα τον εαυτό μου να τη σκέφτεται σε άσχετες στιγμές, είτε ήμουν στη δουλειά, είτε με φίλους για καφέ, είτε με τη κοπέλα μου την ώρα που το κάναμε. Για να μην τα πολυλογώ δεν άντεξα άλλο να μένω άπραγος και αποφάσισα να την προσεγγίσω! Ως εκ θαύματος εκείνη την ημέρα το πρωί που έφευγα για τη δουλειά παρατήρησα ότι είχε πέσει απ το μπαλκόνι της ένα βρακάκι πάνω στο αμάξι μου (ήταν μπραζίλιαν ροζ με καρδούλες) χωρίς να χάσω χρόνο το μάζεψα και το φύλαξα. Το ίδιο απόγευμα ήμουν στημένος στο σαλόνι και περίμενα πως και πως το μωράκι να μαζέψει τη μπουγάδα του. Όταν επιτέλους βγήκε ήμουν περιχαρής. Άρχισε να μαζεύει τα ρούχα και σε κάποια στιγμή κατάλαβε ότι έλειπε το βρακάκι. Εγώ είχα ήδη γδυθεί και αυνανιζόμουν ενώ είχα στο στόμα μου το θεσπέσιο βρακάκι της και άρχισα να της γνέφω. Η κουκλίτσα με είδε αλλά εκείνη τη στιγμή η μοίρα μου έπαιξε άσχημο παιχνίδι καθώς το μωράκι φάνηκε λίγο ταραγμένο και επέστρεψε γρήγορα στο σπίτι. Δεν ξέρω πραγματικά γιατί αντέδρασε έτσι. Παρακαλώ πολύ για τις γνώμες σας. Σκέφτομαι να πάω να της χτυπήσω για να της το επιστρέψω και να την προσκαλέσω για καφέ. Βέβαια πρέπει να βάλω την κοπέλα μου να το πλύνει το βρακάκι της πάλι επειδή δεν κρατήθηκα και το γέμισα...