ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

αγαπη,ερωτα,πονο,μισος,χαρα,στενοχωρια,ασφαλεια,αβεβαιοτητα, οικτο,εκδικηση,ζηλεια,αδιαφορια..οσα μπορει να νιωσει ενας ανθρωπος εγω τα ενιωσα για σενα..σου εδωσα ολα τα καλα,με εστειλες για λιγο στον ουρανο και μετα με γκρεμισες χαμηλοτερα απο τη γη..δε ξερω πλεον αν μπορω να νιωσω κατι αλλο πραγματικα νιωθω διαλυμενη και κενη,αδεια απο τα παντα..με αδειασες και πηρες ολα τα συναισθηματα μαζι σου δε θελω να νιωθω τιποτα ουτε καλο ουτε κακο..δε θελω πια τιποτα για σενα ουτε απο σενα δε θελω ουτε το καλο σου ουτε το κακο σου,δε θελω να σε αγαπαω ουτε να σε μισω..θελω να μη σε ξερω,θελω να φυγουν ολες οι σκεψεις σαν να μην υπηρξες ποτε μεσα μου ουτε κοντα μου..δε θελω να σε ξαναδω θα προσπαθησω να πεισω τον εαυτο μου οτι ολα ηταν ενα ονειρο-εφιαλτης και οτι ζω χωρις να υπαρχεις πουθενα..μακαρι να μη σε γνωριζα ποτε ησουν η καταστροφη μου δε περιμενα ποτε να σκεφτομαι ετσι για σενα που με επαιρνες αγκαλια και εσβηναν τα παντα κι ομως τελικα κι η μεγαλυτερη αγαπη οταν τη πατησεις κατω και τη σπασεις μπορει να γινει το χειροτερο μισος..παραληρω μεσα στο κεφαλι μου καθε μερα για σενα και περιμενω τη μερα που θα ξημερωσει κι εγω δε θα θυμαμαι ουτε το ονομα σου,ουτε το προσωπο σου ουτε τις στιγμες μας..ησουν ταυτοχρονα οτι χειροτερο κι οτι καλυτερο εζησα και δεν το αντεχει αυτο ουτε το μυαλο ουτε ο οργανισμος μου και σαν αρρωστια παλευει να σε γιατρεψει απο μεσα μου..τελος