ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολλες αλλαγες τελευταια και εγω παλευω με μενα για να καταφερω να ταιριαξω στον κοσμο,πολλες φορες μου φαινεται ματαιο αλλα οι καταστασεις το επιβαλλουν.Σιχαινομαι τα πρεπει.Πραγματικα πιστευω πως εχω καποια αλλεργια σ'αυτα.Το χειροτερο ομως συναισθημα ειναι αυτο που εχεις οταν συμβιβαζεσαι,οταν δεν μπορεις αλλο να ξεφευγεις.Θελει πολυ θαρρος για να τολμησεις να πεις αυτα που νιωθεις και εγω τσακωνω τον εαυτο μου να μην το εχει.Υπαρχουν βεβαια και φορες που θελω να το ακουσουν και να το μαθουν ολοι αλλα οι συνεπειες θα ειναι πραγματικα ανυπολογιστες.Κυριαρχουν πολλα συναισθηματα αλλα το κυριοτερο ειναι το ποσο θελω να προστατεψω αυτο το πλασματακι..Το σκεφτομαι καθε λεπτο της ημερας και παντα παιρνω αυτο το υφος της φαντασιοπληκτης.Την λατρευω αυτη την γυναικα!Η φιλια μας ομως εχει αρχισει να με σκοτωνει συναισθηματικα!Θελω να της μιλησω αλλα δεν θα το κανω και ο λογος δεν ειναι η ντροπη αλλα το οτι θελω να ειμαι διπλα της εστω και ετσι σαν φιλη οπως με θελει και με χρειαζεται εκεινη!Ξερω πως ειμαι σημαντικος ανθρωπος στην ζωη της και πως αν της τα αποκαλυψω ολα η λυση που θα δωσει εκεινη για να μην βασανιζομαι θα ειναι η φυγη.Εγω δεν θελω να φυγει.Ακομη και με τους διαφορους τυπαδες στην ζωη μου τιποτα δεν καλυπτει αυτο το κενο που νιωθω μεσα μου.Θελω να την κοιταζω και να ειναι χαρουμενη με αυτο το μοναδικο της χαμογελο που κανει οποιονδηποτε με οτι σταυρο και αν κουβαλαει να χαμογελαει πλατια!Οταν την βλεπω ννα στεναχωριεται νιωθω πως βουλιαζω.αυτο το συναισθημα που εχεις οταν νομιζεις οτι πεφτεις.Πρεπει να την κανω να ειναι χαρουμενη και να βλεπω αυτη την μοναδικη λαμψη που σχηματιζουν τα ματια της.Ειναι το μοναδικο πρεπει που μου αρεσει και το επιβαλλω εγω στον εαυτο μου.Καθε βραδυ τα ονειρα μου γεμιζουν απο την μορφη της.ξυπναω και ολες οι ελπιδες μου που μεχρι να ξημερωσει με ετρεφαν εξανεμιζονται με το πρωινο τσιγαρο.Τεινω να πιστευω πως στον μυθο που εξιστορει ο Πλατων στο Συμποσιο εγω ημουν σιγουρα πρωτογονο ξευγαρι με εκεινη και για ενα παιχνιδι της μοιρας μονο εγω ειμαι γνωστης και βασανιζομαι.Ολο αυτο το θεατρο με κουραζει απιστευτα στιγμες στιγμες.Τοτε ειναι που η διαθεση μου πεφτει και οταν εκεινη το αντιλαμβανεται και ενδιαφερεται σαν φιλη να μαθει τι εχω εγω της απαντω απλα ξυπνησα στραβα...Τι να της πω??Ποσο θα ηθελα να της τα ελεγα ολα και να ξαλαφρωνα?Οι χειροτερες ομως στιγμες ειναι και αυτες που πρεπει να δειξω την μεγαλυτερη αυτοσυγκρατηση,οταν την πιανει αυτη η εμφυτη ανασφαλεια της και μιας και τα ερωτικα της δεν ειναι αυτα που θα ηθελε απογοητευεται και κλαιγοντας μονολογει >Εκεινες τις στιγμες θελω να της ουρλιαξω να κοιταξει μπροστα της,να με δει...να καταλαβει...Ωρες ωρες βαθια μεσα μου ελπιζω να μπορουσε να δει τον εαυτο της μεσα απο τα δικα μου ματια,τοτε ολα θα λυνονταν.Τοτε θα καταλαβαινε το ποσο μοναδικη ειναι σαν υπαρξη.Ολο αυτο ειναι πρωτογνωρο για μενα.Ειναι τοσο ομορφη και ειναι στιγμες που αυτο με ποναει.Με ποναει οταν ακουω καποιον αλλο να της το λεει.Σκιζονται τα σωθικα μου απο την ζηλεια αλλα δεν δειχνω τιποτα.Δεν μου επιτρεπεται να δειξω κατι.Δεν θελω να την πληγωσω με την απουσια μου,με χρειαζεται ως φιλη και οσο κρατησει αυτο εγω θα ειμαι πλαι της ετσι οπως με θελει.Μονο να'ναι ευτυχισμενηΑυτο ζηταω και εχω βαλει σκοπο να το πετυχω...