3.8.2013 | 13:44
Σαν μυθιστόρημα...
Αύριο φεύγω διακοπές... κάπου που δεν έχω ξαναπάει... και απέφευγα να πάω τόσο καιρό γιατί εκεί μου είχες τάξει να με πας εσύ... και όλο τα βήματά μου με βγάζανε σε αυτό το μέρος και όλο το απέφευγα με δικαιολογίες... σαν συμπαντική συνωμοσία για να με κάνει να σε θυμάμαι... Δεν ξέρω αν ποτέ ερωτευτήκαμε ο ένας τον άλλο πραγματικά ή αν ερωτευτήκαμε ο ένας την ιδέα του άλλου, αλλά εγώ τουλάχιστον επηρεάστηκα πολύ από όλο αυτό που συντηρήσαμε για χρόνια... και νομίζω ότι επηρεάστηκες κι εσύ... εσύ είσαι πιο "γήινος" από μένα και είμαι σίγουρη ότι το έχεις αφήσει πίσω όλο αυτό... εγώ πάλι που είμαι πιο αλλοπαρμένη δεν είναι ακριβώς ότι σε σκέφτομαι ή νιώθω ερωτευμένη μαζί σου πια(στο μεταξύ έχω αρχίσει να γίνομαι κι εγώ πιο "γήινη") αλλά τώρα που θα βρεθώ εκεί και ελλείψει άλλης ρομαντικής ιστορίας στη ζωή μου αυτή τη χρονική στιγμή, σκέφτομαι πόσο μυθιστορηματικό θα ήταν να σε συναντήσω εκεί τυχαία... Ελπίζω να έχεις μάθει να χορεύεις και να χαίρεσαι την κάθε σου στιγμή...