ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...αλλάζω πόλη, επάγγελμα, κάνω μια καινούρια αρχή αλλού. Θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη, ανυπόμονη, γεμάτη προσδοκίες, ανακουφισμένη... Κι όμως κάτι μου χαλάει τη διάθεση...οι δεσμοί μου με το παρελθόν εδώ. Νιώθω πως κάτι με κρατάει πίσω. Είναι αυτός, που διάλεξε να μην υπάρχει στη ζωή μου, αλλά δε με βοηθάει να προχωρήσω. Το κάνει άραγε από εγωισμό; Παίρνει κάποιου είδους εκδίκηση όταν η ζωή μου και η ψυχολογία μου πάσχει; Νιώθω πως ευχαριστιέται όταν υποφέρω και υποφέρω λόγω άγνοιας...Αν ήξερα τί συμβαίνει και τί είναι τελικά αυτό που θέλει ή δε θέλει από μένα...θα μπορούσα να το πάρω απόφαση και να συνεχίσω τη ζωή μου... Γιατί ακόμη και το να απελευθερώνεις κάποιον θέλει φιλότιμο... Πες μου επιτέλους τί γίνεται...πες μου ότι δεν υπάρχει τίποτα που να με αφορά εδώ...πες μου ότι δεν έχω άλλη επιλογή παρά να φύγω και να ξεχάσω. Καν' το επιτέλους γιατί έτσι υποφέρω...