ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μισή ώρα διαδρομή το πρωί για να πάω στη δουλειά και άλλη τόση το μεσημέρι. Θα μπαίνουν τουλάχιστον 10 αναξιοπαθούντες ζητιάνοι τη φορά. Ακορντεονίστες που δε ξέρουν να παίζουν και σου κάνουν τα νεύρα κρόσσια, λες και το κάνουν επίτηδες για να σε αποσπάσουν απο ότι και αν σκέφτεσαι ή κάνεις εκείνη τη στιγμή μπας και τους πληρώσεις για να σταματήσουν. Οι υπόλοιποι που μιλάνε, λένε κάθε μέρα το ίδιο ποίημα που έχουν μάθει. Ένας συγκεκριμένος εδώ και 2 βδομάδες "έχει να φάει 2 μέρες". Πως διάολο το κάνει αυτό; Άλλος πέφτει πάνω σου και τρίβεται. Γυφτάκια που σου κολλάνε στη μάπα το κυπελλάκι απαιτώντας να τους δώσεις κάτι. Έχω ΣΙΧΑΘΕΙ τη φάση. Αν υπάρχει και ενας-δύο που όντως έχουν το πρόβλημα που παρουσιάζουν οτι έχουν, χάνει το δίκιο του μέσα σε αυτόν τον πανικό. Και στην τελική, σε ποιον να πρωτοδώσεις; Αν δώσεις σε όλους στο τέλος δεν θα φας εσύ.